Μπήκαν στους δρόμους της πρωτεύουσας ως μέγιστη συγκοινωνιακή καινοτομία. Οι λεωφορειολωρίδες αντιμετωπίζονταν τα πρώτα χρόνια ως ο φόβος και ο τρόμος των οδηγών καθώς οι κλήσεις «έπεφταν βροχή» σε όσους τις παραβίαζαν. Το μέτρο ατόνησε στην πορεία λόγω έλλειψης αστυνόμευσης. Μετά ήρθαν οι ποδηλατόδρομοι. Πολλά προβλήματα κι εκεί, θα απασχολήσουν άλλο άρθρο του Penna. Στην Ισπανία προωθείται πιλοτική λειτουργία λωρίδων μόνο για μοτοσικλέτες. Οι λωρίδες αποκλειστικής κυκλοφορίας είναι ιδιαίτερα αποτελεσματικές συγκοινωνιολογικά όταν λειτουργούν σωστά. Πόσο καταμερισμό όμως αντέχει ένας δρόμος; Καθώς δεν είμαστε συγκοινωνιολόγοι, δεν θα απαντήσουμε σε αυτό. Θα σας δείξουμε όμως μια άλλη εφαρμογή τους.