Κάπως γρήγορες και περίεργες είναι οι εξελίξεις στην υπόθεση Ζαχόπουλου. Πριν γίνει καλά-καλά αντιληπτό περί τίνος πρόκειται, οι αστυνομικές αρχές, σε αγαστή σύμπνοια με τις δικαστικές αρχές, οδηγούν την υπόθεση προς την κατεύθυνση που σίγουρα βολεύει την κυβέρνηση. Ότι δηλαδή ο πρώην γενικός γραμματέας Πολιτισμού και βασικός παράγοντας του σκληρού καραμανλικού μηχανισμού της Θεσσαλονίκης έπεσε θύμα της σαγήνης μας διαβολικής γυναίκας, η οποία στη συνέχεια τον εκβίαζε. Επειδή όμως δεν ήθελε να ενδώσει στον εκβιασμό, αλλά και δεν άντεχε τον εξευτελισμό που θα επακολουθούσε αν κυκλοφορούσε ένα βίντεο –που υποτίθεται ότι υπάρχει- με τις σεξουαλικές του επιδόσεις βούτηξε από το μπαλκόνι στο κενό.

«Προς αρχειοθέτηση και το πόρισμα Ζορμπά για το ομόλογο του ΤΣΠΕΑΘ» είναι ο τίτλος σχετικού δημοσιεύματος και ανάλογοι είναι οι τίτλοι για το ίδιο θέμα σε άλλες εφημερίδες. Που σημαίνει ότι κάποιοι κοροϊδεύουν όλους τους υπόλοιπους σ΄ αυτή τη χώρα και μάλιστα χωρίς να φοβούνται τις συνέπειες. Γιατί μόνον έτσι εξηγείται το θράσος τους, όταν οι πάντες ξέρουν τι έγινε με τα δομημένα ομόλογα πριν μερικούς μήνες, όταν κυβέρνηση, επενδυτικές τράπεζες, αετονύχηδες με ρόλο μεσαζόντων και διοικήσεις ταμείων, πιάστηκαν στα πράσα. Είναι προφανές ότι θάβουν την υπόθεση και μας το λένε και κατάμουτρα!

Είναι εξαιρετικά δυσάρεστη η διαπίστωση ότι ο μεγαλύτερος «ασθενής» στην Ελλάδα είναι η τοπική αυτοδιοίκηση. Μεγαλύτερος ακόμη και από τον στενότερο δημόσιο τομέα, ή τον ευρύτερο δημόσιο τομέα. Πρόκειται δε για πραγματικότητα που είναι αναμφισβήτητη και προκύπτει από μία σύγκριση σε όλες τις κατηγορίες. Δυστυχώς γιατί η αποκέντρωση της εξουσίας σημαίνει υποτίθεται περισσότερη συμμετοχή των πολιτών, λιγότερη γραφειοκρατία, μεγαλύτερη γνώση των προβλημάτων, ταχύτερες αποφάσεις, βαθύτερη δημοκρατία, μεγαλύτερη αποτελεσματικότητα, περισσότερο έλεγχο από τη βάση και διάφορα άλλα. Τίποτα όμως από αυτά δεν ισχύει. Δεν αποκλείεται μάλιστα, το μεγαλύτερο φιάσκο της Ελλάδας της μεταπολίτευσης να είναι η προσπάθεια αποκέντρωσης και η μεταβίβαση εξουσιών, ευθυνών και αρμοδιοτήτων στους δήμους και τις νομαρχίες!

Σε θυσιαστήριο υπουργών αναδεικνύεται το υπουργείο Απασχόλησης. Σε λιγότερο από τέσσερα χρόνια αποκεφαλίστηκαν κυριολεκτικά τρεις υπουργοί, οι κ.κ. Παναγιωτόπουλος, Τσιτουρίδης, Μαγγίνας και τώρα ήλθε η σειρά της κας Φάνης Πετραλιά να βάλει το κεφάλι της στη λαιμητόμο. Ο πρώτος φαγώθηκε γιατί μιλούσε πολύ, έπαιζε δικά του παιχνίδια και έκανε κακές επιλογές συνεργατών που τον εξέθεσαν, για να μην πούμε τίποτα περισσότερο. Ο δεύτερος έχασε το κεφάλι του εξαιτίας των δομημένων ομολόγων, προκειμένου να προφυλαχθεί η ηγεσία του υπουργείου Οικονομίας και ο κ. Καραμανλής, αν και η αιτία επισήμως ήταν διαφορετική. Ο τρίτος, ο κ. Μαγγίνας εκπαραθυρώθηκε γιατί υποτίθεται ότι έχασε την έξωθεν καλή μαρτυρία –έβαλε την κόρη του στον ΟΤΕ με ρουσφετολογικό τρόπο, είχε στη δούλεψή του οικονομικούς μετανάστες χωρίς να τους ασφαλίζει και το σπίτι του ήταν αυθαιρετούτσικο- , αλλά στην πραγματικότητα χρησιμοποιήθηκε σαν «λαγός» και θυσιάστηκε στον βωμό του Πρωθυπουργού, γιατί αποτελούσε πλέον «βαρίδι» για την κυβέρνηση εν όψει της συζήτησης για τον Προϋπολογισμό στη Βουλή, ενώ είχε ήδη αποφασιστεί το κουμάντο στο Ασφαλιστικό να το έχει ο κ. Αλογοσκούφης.

Η χθεσινή δυναμική απεργία για το ασφαλιστικό κατέδειξε οτι η αντίδραση των εργαζομένων στα όσα η κυβέρνηση έχει κατά καιρούς προαναγγήλει είναι καθολική. Πολιτικά αυτό σημαίνει οτι η κυβέρνηση θα το ξανασκεφτεί πριν προχωρήσει σε αλλαγές. Παρά ταύτα, το ασφαλιστκό είναι ενα ζήτημα το οποίο πρέπει να αντιμετωπιστεί σε βάθος χρόνου και αυτή τη στιγμή δεν υπάρχουν ρεαλιστικές και εφαρμόσιμες προτάσεις για την αντιμετώπιση του απο κανένα κόμμα. Τα προβλήματα του ασφαλιστικού είναι δυο: Πρώτον πώς θα πληρωθούν οι συντάξεις τα επόμενα χρόνια αφού σύμφωνα με τις εκτιμήσεις των αναλογιστικών μελετών σε δέκα ή δεκαπέντε χρόνια τα διαθέσιμα δεν θα επαρκούν.