Οι προεδρικές εκλογές στην Κύπρο έδειξαν κατ΄ αρχήν μία τριχοτομημένη κυπριακή κοινωνία μεταξύ Δεξιάς, Αριστεράς και Κέντρου, αν θέλουμε να δούμε κάπως σχηματικά τα αποτελέσματα και με τη σειρά επιτυχίας. Πρώτος ήλθε ο κ. Ι. Κασουλίδης του ΔΗ.ΣΥ., με 33,51%, δεύτερος ο κ. Δ. Χριστόφιας του ΑΚΕΛ με 33,29% και τρίτος ο κ. Τ. Παπαδόπουλος, ο απερχόμενος πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας, που ηγείται του ΔΗ.ΚΟ. και είχε την υποστήριξη της ΕΔΕΚ και των Οικολόγων.

Δεν γνωρίζω αν το Ασφαλιστικό βρίσκεται ένα βήμα πριν από την κατάρρευση, όπως άφησε να εννοηθεί ο κ. Καραμανλής, ή αν αντέχει ακόμη, αρκεί να εφαρμοσθούν οι νόμου όπως τόνισε ο κ. Παπανδρέου, αν για όλα φταίνε οι έχοντες και κατέχοντες, σύμφωνα με τον κ. Αλαβάνο, ή η Νέα Δημοκρατία και το ΠΑΣΟΚ εξίσου, όπως καταγγέλλει η κα Παπαρήγα, ή τέλος, αν είναι ντροπή που οι βουλευτές παίρνουν σύνταξη με μία θητεία στη Βουλή, ενώ οι εργαζόμενοι χρειάζονται ολόκληρες δεκαετίες, όπως ανέφερε σε μία ακόμη επίδειξη λαϊκισμού, ο κ. Καρατζαφέρης. Εκείνο όμως που έγινε όμως σαφές σήμερα κατά τη σχετικήσοβαρή συζήτηση στη Βουλή είναι ότι στην Ελλάδα έχουμε κοινωνικό κράτος και όλοι, λίγο ή πολύ, ορκίζονται σ΄ αυτό. ’ρα είναι και δύσκολο να κατεδαφιστεί.

Την επιτυχία της χθεσινής απεργίας δεν έγινε δυνατόν να τη διαπιστώσουμε, αφού συμμετείχαν και οι εργαζόμενοι στον Τύπο και τα ηλεκτρονικά μέσα πληροφόρησης. Και είναι κάπως αντιφατικό αυτό σαν γεγονός γιατί σε κάποιο βαθμό χάνεται και ένας βασικός στόχος της απεργίας που είναι να γίνει γνωστή στο ευρύ κοινό και η επιτυχία της αλλά και η αντίθεση και η δυσαρέσκεια των εργαζομένων στα σχέδια της κυβέρνησης στο Ασφαλιστικό.

Αλλάζει ή δεν αλλάζει το πολιτικό σκηνικό με την εκλογή του κ. Αλέξη Τσίπρα στην ηγεσία του ΣΥ.ΡΙ.ΖΑ.; Αυτό είναι το νέο ερώτημα που απασχολεί πολιτικούς παρατηρητές, δημοσιογράφους, μήντια από την Κυριακή και δεν αποκλείεται το ίδιο ερώτημα να απασχολήσει του πολίτες στο προβλεπτό μέλλον. Φυσικά η απάντηση θα δοθεί σε μεγάλο βαθμό στις επόμενες εκλογές, όποτε αυτές γίνουν, αλλά στο μεταξύ όλο και θα πάρουμε κάποια γεύση. Πραγματική γεύση όμως και όχι αυτή που σερβίρει η «συντεχνία» εκείνων που νομίζουν ότι η Αριστερά μπορεί στη θεωρία να αποτελεί πανάκεια, αλλά οι ίδιοι δεν έχουν κανένα πρόβλημα με τη δεξιά στην πράξη.

Τελικά το μόνο που προκύπτει από την υπόθεση με το DVD του Ζαχόπουλου είναι ο λόγος που η ελληνική κινηματογραφική βιομηχανία δεν πάει καλά και πως οι κριτικοί του κινηματογράφου είναι υπερβολικοί. Η υπόθεση είναι απλή. Γυρίστηκε ένα DVD. Μονταρίστηκε. Εγινε διανομή. Γράφτηκαν χιλιάδες σελίδες εφημερίδας σχετικά με το περιεχόμενό του, τον κάμεραμαν, τον σκηνοθέτη και τον διακινητή του. Σπαταλήθηκαν εκατοντάδες ώρες τηλεοπτικών εκπομπών, εκατομμύρια τηλεθεατές καρφώθηκαν στις τηλεοράσεις τους, ακούγοντας αναλύσεις για το DVD, το περιεχόμενό του και τους βασικούς συντελεστές του. Ο πρωταγωνιστής έκανε απόπειρα αυτοκτονίας, η πρωταγωνίστρια βρέθηκε στη φυλακή, οι βασικοί συντελεστές (παραγωγοί, σκηνοθέτες, διακομιστές) αντιμετωπίζουν κατηγορίες φυλάκισης.

Η εκλογή του Μητροπολίτη Θηβών και Λειβαδιάς Ιερώνυμου στον θρόνο του Αρχιεπισκόπου Αθηνών και Πάσης Ελλάδος, αποτελεί μίνι έκπληξη. Ηταν βεβαίως ο ένας από τους δύο βασικούς διεκδικητές για τη θέση του προκαθήμενου της Εκκλησίας της Ελλάδος, αλλά όσοι ασχολούνται με τα εκκλησιαστικά έλεγαν σχεδόν μέχρι προχθές ότι το φαβορί ήταν ο Μητροπολίτης Σπάρτης Ευστάθιος. Το κλίμα είχε αλλάξει όμως χθες και οι νεότερες εκτιμήσεις ήταν ότι η μάχη θα ήταν αμφίρροπη, παρ΄ όλο που δόθηκε με αρκετή αξιοπρέπεια στο διάστημα που μεσολάβησε από τον θάνατο του Χριστόδουλου.

Τελικά η τηλεόραση απο μέσον έχει μετατραπεί σε είδηση αλλά και η είδηση σε σχόλιο.