Είναι πολιτικό αξίωμα: ουδείς ψηφίζει με κριτήρια ευγνωμοσύνης. Οι πολίτες λαμβάνουν τις αποφάσεις τους στις εκλογές κατά βάση με συναισθηματικά κριτήρια και ακολουθώντας μάλλον τον Πιραντέλο· «έτσι είναι αν έτσι νομίζετε».

Είναι φανερό ότι ο Τσίπρας τα δίνει όλα για να πετύχει αυτοδυναμία. Για να το καταφέρει, μέχρι και τους κυνηγούς διαβεβαίωσε ότι δεν πρόκειται να βάλει αυστηρότερους κανόνες στο κυνήγι, όπως κυκλοφόρησε. Δεν είναι εύκολος στόχος η αυτοδυναμία, αλλά και δεν μπορεί να αποκλειστεί εντελώς, όπως δεν πρέπει να αποκλειστεί το ενδεχόμενο της ανατροπής (λίγες όμως οι πιθανότητες) την τελευταία εβδομάδα που μπορεί να αποδειχθεί πολύ κρίσιμη. Είτε προς τη μία πλευρά, είτε προς την άλλη.

Η συζήτηση περί αδυναμίας εξυπηρέτησης του δημοσίου χρέους ξεκίνησε περί τα τέλη του 2009 όταν ξεπέρασε το 120% του Α.Ε.Π. Όλοι ξέρουμε την άσκηση. 

Με την καινούργια χρονιά ξεκίνησε επίσημα και η προεκλογική περίοδος με τα πράγματα να εξελίσσονται όπως προβλέπονταν , αλλά όχι και ακριβώς. Δηλαδή προβλεπόταν από την πρώτη στιγμή ότι Νέα Δημοκρατία και ΣΥ.ΡΙΖ.Α. θα ήταν οι δύο πρωταγωνιστές στη μάχη, με φαβορί τον δεύτερο, αλλά δεν προβλεπόταν να δείχνουν οι δημοσκοπήσεις τόσο σύντομα τάση για κλείσιμο της ψαλίδας, στο βαθμό βέβαια που είναι αξιόπιστες.

Ο σοφός λαός μας μέσα από μια διαχρονική σε ισχύ αναφορά του  –«όποιος μπλεχτεί με τα πίτουρα τον τρώνε οι κότες»!-  έχει δώσει, από χρόνια, πολύ  πετυχημένα,  το περιτύλιγμα, αλλά και την ουσία, καταστάσεων, όπως η «βαβούρα» του «Χαϊκάλης Γκέϊτ».

Ο λόγος για τον οποίο ο εκβιασμός απεργίας πείνας του Νίκου Ρωμανού εναντίον του ελληνικού κράτους συγκλονίζει σύσσωμη την χώρα και την φέρνει αντιμέτωπη με ένα πρόβλημα χωρίς λύση, έχει να κάνει με κάτι πολύ βαθύτερο από την τραγική πιθανότητα απώλειας μίας ανθρώπινης ζωής. Ο λόγος που το έθνος συναρπάζεται με την αυτοκτονική προσπάθεια αυτού του νέου ανθρώπου είναι διότι ο Ρωμανός με τις επιλογές της σύντομης ζωής του, όχι μόνο συμβολίζει, αλλά πλήρως ενσαρκώνει την αυτοκτονική πορεία του έθνους, αλλά και τον ενδογενή αυτόχειρα χαρακτήρα του.

Ευρώπη και μετανάστευση. Δεν είναι μεγάλη η έκπληξη, αλλά αυτά είναι τα θέματα που εκτός απροόπτου θα μονοπωλήσουν την πολιτική  ρητορική μέχρι τις Βρετανικές εκλογές του ερχόμενου Μαΐου. Και δεν υπάρχει καμία αμφιβολία πως η εν λόγω ατζέντα έχει υπαγορευτεί από τη δυναμική του ευροσκεπτικιστή Nigel Farage και του UK Independence Party, του κόμματος του οποίου ηγείται.