Όταν αποστασιοποιημένοι από κόμματα άνθρωποι που ασχολούνται με τα κοινά, είτε ως επαγγελματίες αναλυτές,  είτε ως ενδιαφερόμενοι πολίτες, σηκώνουν ψηλά τα χέρια γιατί δεν μπορούν να βγάλουν άκρη με αυτά που κάνει η κυβέρνηση σε διάφορους τομείς, όχι μόνο στις σχέσεις με τους δανειστές, τότε κανείς δεν μπορεί να περιμένει από τους πολίτες να καταλαβαίνουν. Και η μόνη ελπίδα είναι ότι καταλαβαίνει τουλάχιστον η ηγεσία της κυβέρνησης, αλλά και αυτό αμφισβητείται σφόδρα κρίνοντας από τη ρητορική και τις κινήσεις της.

Η κυβέρνηση ριψοκινδυνεύει την αναγκαία και σκληρή διαπραγμάτευση που επιχειρεί από τις εκλογές εναντίον των τραπεζικιστών της Ευρωζώνης, παραδίδοντας το εσωτερικό της χώρας, τους θεσμούς της, την ταυτότητά της, αλλά και την ασφάλεια των πολιτών της στους ολίγους, αλλά τρομακτικά καταστροφικούς, οπαδούς των διαφόρων αναρχικών και αντιεξουσιαστικών ιδεολογιών και συναφών πολιτικών τζαμπατζήδων και τρομοκρατών. 

Πολλοί είναι εκείνοι που αναρωτιούνται ακόμη ποιος ήταν ο σκοπός της χθεσινής - προχθεσινής συζήτησης σε επίπεδο αρχηγών στη Βουλή.

Είναι σίγουρο ότι ο Καμένος ανήκει στους λίγους ευτυχείς Έλληνες που έκαναν το όραμά τους πραγματικότητα.

Η κοινή γνώμη και στην Ελλάδα και στην Ευρώπη θέλει να πιστεύει ότι η γερμανοκρατούμενη Ευρωζώνη κρατάει τους τρεις βασικούς άσους στην διαπραγμάτευση εναντίον της ελληνικής κυβέρνησης, 1) την παντοδυναμία της Γερμανικής πολιτικής και οικονομίας, 2) την συντροφικότητα όλων των υπολοίπων κρατών του ευρώ, πίσω από την Γερμανία, και εναντίον της λίαν αμαρτωλής Ελλάδας, 3) και τον τρίτο, και ίσως κορυφαίο, άσο, τα κλειδιά της ρευστότητας που κρατάει η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, και τα οποία έχουν χρησιμοποιηθεί αποτελεσματικότατα, τουλάχιστον δύο  φορές, πρώτα εναντίον της Ιρλανδίας από τον Τρισέ και αργότερα εναντίον της Κύπρου από τον Ντράγκι.

Δεν ξέρουμε αν ήταν ιδέα του Αλέξη Τσίπρα να απευθυνθεί στο διευθυντήριο τα Ευρωζώνης, αν κάποιος του την υπέβαλε και σε τι πραγματικά αποσκοπούσε.

Στις Βρυξέλλες επιτεύχθηκε λοιπόν μία συμφωνία τα ξημερώματα της Παρασκευής. Τι λέει αυτή η συμφωνία; Ότι είχαμε μία άλλη συμφωνία, την οποία η ελληνική κυβέρνηση είχε αγνοήσει επιδεικτικά παίζοντας διάφορα παιχνίδια με τον χρόνο και τα νεύρα όλων και ότι άλλα περιθώρια δεν υπάρχουν.