Τείνει να γίνει απογοητευτικά κουραστικό. Οι πολιτικές κοκκορομαχίες που συνεχίζονται στη χώρα - και τις οποίες είδαμε να μαίνονται το Σαββατοκύριακο - δείχνουν ότι τα χειρότερα όχι μόνον δεν έχουν περάσει, αλλά αντιθέτως βρίσκονται μπροστά μας.

Η Ελλάδα και η Ευρωζώνη αιωρούνται, ή κρέμονται, και οι δύο πάνω στο ίδιο τεντωμένο σκοινί. Η Ελλάδα εξακολουθεί να αποτελεί τον δημόσιο οικονομικό, κοινωνικό και πολιτικό κίνδυνο Νούμερο 1 της Ευρωζώνης λόγω του υπερβολικού δημόσιου δανεισμού των κυβερνήσεων της Μεταπολίτευσης, (και να μην ξεχνάμε και την άκρως επιτυχημένη τροικανή μνημονιακή πολιτική), ενώ η Ευρωζώνη, αντιθέτως, έχει καταλήξει να αποτελεί τον δημόσιο οικονομικό κίνδυνο Νούμερο 1 της Παγκόσμιας, και παγκοσμιοποιημένης, Οικονομίας, λόγω της υπερβολικής λιτότητας που έχει επιβάλει στα πέντε χρόνια της κρίσης η Αυτής Μεγαλειότης, η Γερμανίδα Ηγεμών Άγγελα Μέρκελ.

Όπως πολλοί αναλυτές είχαν προαναγγείλει σχεδόν από την αρχή της κρίσης, η Ευρωζώνη συνεχίζει τον διπλό κατήφορο, στις οικονομίες των πιο πολλών κρατών και στις κοινωνίες τους, εξ αιτίας της ασυγχώρητα εθνοκεντρικής πολιτικής λιτότητας που επέβαλε η Γερμανία από την αρχή. Το ίδιο και στην Ελλάδα, η αδιαφορία των μνημονιακών πολιτικών προς τα πιο ευάλωτα στρώματα της ελληνικής κοινωνίας, και η συμπληρωματική αδιαφορία για μία άμεση και έγκαιρη εξυγίανση του διεφθαρμένου ελληνικού λαβυρινθικού κρατισμού έχει φέρει την χώρα στο τωρινό κρίσιμο σημείο της. Ανέτοιμη να βγει στην αγορές αλλά και με εξαντλημένη την κοινωνική υπομονή για την συνεχιζόμενη αφαίμαξη των εθνικών πόρων, κυρίως φυσικά από τα ήδη ισχνά πορτοφόλια των πιο ευάλωτων κοινωνικών στρωμάτων.

Η κυβέρνηση Σαμαρά - Βενιζέλου πήρε τα ξημερώματα του Σαββάτου ψήφο εμπιστοσύνης. Και τελικά ποιο ήταν το συμπέρασμα όλης αυτής της θορυβώδους και κατά τα λοιπά μάλλον αδιάφορης διαδικασίας;

Σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις, ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α. επελαύνει ακάθεκτος προς την εξουσία. Η διαφορά του έχει αυξηθεί από τη Νέα Δημοκρατία και αγγίζει τις οκτώ μονάδες, διπλάσιες δηλαδή από τη διαφορά που αποτυπώθηκε στις ευρωεκλογές. Με αυτή την έννοια, η εικόνα αυτή είναι μη αναστρέψιμη, ή έστω, είναι πάρα πολύ δύσκολο να αναστραφεί.