Θα μπορούσε κανείς να υποστηρίξει ότι ο κ. Πολύδωρας είναι το αθηναϊκό ανάλογο του κ. Ψωμιάδη. Φροντίζει με επιμέλεια και επιμονή να παραδοξολογεί και να προκαλεί όπως ο νομάρχης Θεσσαλονίκης και έχει δημιουργήσει το δικό του στυλ λόγου, που ο ίδιος θεωρεί ότι είναι λόγιο, αλλά βεβαίως πρόκειται ασυνάρτητες διατυπώσεις τις περισσότερες φορές. Παρ΄ όλα αυτά ο σημερινός υπουργός Δημόσιας Τάξης έχει καταφέρει να δημιουργήσει το δικό του κοινό και τους δικούς του οπαδούς, ώστε να επιπλέει στη θάλασσα της Β΄ Αθήνας. Αν πιστεύει κιόλας αυτά που λέει και κάνει κατά καιρούς δεν το γνωρίζουμε, αλλά στην περίπτωσή σίγουρα υπάρχει και ένα ισχυρό στοιχείο που ανήκει στη σφαίρα της ψυχανάλυσης, αν όχι και της ψυχιατρικής.

Στις δημοκρατίες υπάρχει ο διαχωρισμός των εξουσιών, υπάρχουν θεσμοί, υπάρχουν κανόνες και νόμοι για να μπορούν να λειτουργήσουν τα πολιτικά συστήματα και οι κοινωνίες. Δεν είναι τέλειες οι δημοκρατίες, σε πολλές περιπτώσεις λειτουργούν με τρόπους που είναι μακριά από την τελειότητα, αλλά ως αυτή τη στιγμή δεν έχει βρεθεί καλύτερο σύστημα διακυβέρνησης μιας χώρας. Επομένως, είμαστε υποχρεωμένοι να σεβόμαστε το δημοκρατικό πολίτευμα, τουλάχιστον μέχρι να βρεθεί κάτι καλύτερο και να το εγκρίνει ο λαός. Αλλιώς θα καταντήσουμε ζούγκλα που θα λειτουργεί με μανδύα δημοκρατίας.

Ακολουθώντας κάποιο σχέδιο ή όχι –και μάλλον είναι αδιανόητο να πορεύεται εντελώς τυχαία- η κυβέρνηση δείχνει τον τελευταίο καιρό ότι θέλει να ανοίξει μέτωπα και όχι να κλείσει. Το βλέπουμε στο λιμάνι του Πειραιά με την διαδικασία για εκχώρηση διαχείρισης των εμπορευματοκιβωτίων σε ιδιώτη , το παρατηρούμε στην τροπολογία για την πώληση ενός μεγάλου μετοχών του ΟΤΕ που σήμερα κατέχει το κράτος, το αισθανόμαστε με την δήλωση του υπουργού Ανάπτυξης κ. Σιούφα ότι πλησιάζει η ώρα για να ανοίξει η αγορά στην ενέργεια. Παράλληλα, παραμένει ανοικτό το μέτωπο της Παιδείας και όλο και γίνονται κινήσεις γύρω από το Ασφαλιστικό, ενώ και ο κ. Καραμανλής δεν παύει να μιλάει για μεταρρυθμίσεις. ’λλο πως τις εννοεί και αν τις προωθεί.

Μία ματιά τριγύρω κάποια τυχαία μέρα αρκεί για να διαπιστώσει κανείς ότι δεν ζούμε πλέον σε σοβαρούς καιρούς. Η ακατάσχετη μπουρδολογία κα η έλλειψη ευθύνης παρασύρουν το σύμπαν και μόνο τα επικοινωνιακά τρικ παίζουν το ρόλο τους, με στόχο το μαύρο να περάσει για άσπρο, η στασιμότητα και η αδράνεια για μεταρρύθμιση, η ανοησία για εξυπνάδα και μάλιστα μεπλήρη αδιαφορία για την ύπαρξη ή όχι μνήμης.

Δεν πρόλαβε να κάνει την εμφάνισή του ο νέος Κώδικας Οδικής Κυκλοφορίας και άρχισαν οι αμφισβητήσεις, οι κριτικές και γενικά, τα αχ και βαχ. Θηριώδη τα πρόστιμα επισημαίνουν κάποιοι και ίσως έχουν δίκιο, πρόκειται για μέτρα που δεν θα αποδώσουν χωρίς αστυνόμευση, λένε άλλοι και μάλλον έχουν και αυτοί δίκιο, ενώ μερικοί τρίτοι υποστηρίζουν ότι από αλλού έπρεπε να αρχίσει η κυβέρνηση την κυκλοφοριακή αγωγή και δεν αποκλείεται να έχουν και αυτοί δίκιο.