Δεν είναι μόνο οι ενισχυμένες επισφάλειες που αποτελούν "τροχοπέδη" στην εξυγίανση του ελληνικού τραπεζικού συστήματος... Το οικονομικό πρόβλημα της Ελλάδας έχει ωθήσει ακόμα και τους πιο "υγιείς" δανειολήπτες να προβαίνουν σε αναδιάρθρωση των δανείων τους, αυξάνοντας έτσι τις εκτιμήσεις που κάνουν λόγο αφενός για αύξηση των δανείων που εισχωρούν σε "καθεστώς" ρύθμισης και αφετέρου για σημαντική άνοδο των καθυστερημένων δανείων ως προς το υπόλοιπο του τρέχοντος έτους.

Στο «Ζενίθ» η αύξηση των δανείων σε καθυστέρηση το 2010, με τις επισφάλειες να «αγγίζουν» σχεδόν τα 27 δις. ευρώ κατά τη διάρκεια του συνόλου του περασμένου έτους, παρά τις ρυθμίσεις στις οποίες έχουν προχωρήσει οι τράπεζες ύψους πάνω από 50 δις. ευρώ, που ισοδυναμεί με το 20% του συνολικού δανεισμού.

Στη συζήτηση που διεξάγεται διεθνώς για το χρέος, λείπει ο σημαντικότερος παράγοντας: Το ρίσκο του πιστωτή.  Όλοι συζητάνε για το πώς ο δανειολήπτης, η Ελλάδα, η Ιρλανδία, η Πορτογαλία, οι Ισλανδικές τράπεζες θα πληρώσουν το χρέος τους και ουδείς συζητά το ενδεχόμενο οι δανείστριες τράπεζες να χάσουν μέρος ή το σύνολο των κεφαλαίων που δάνεισαν.

Η πολιτική που ακολουθούν οι τράπεζες στην χρηματοδότηση της οικονομίας, είναι αδιέξοδη. Οι τράπεζες δεν εγγράφουν σήμερα ζημιές – που υπάρχουν – μεταφέροντας το πρόβλημα στο μέλλον, αλλά ταυτόχρονα, δημιουργούν νέα προβλήματα και στις επιχειρήσεις και στους ισολογισμούς τους. Τι συμβαίνει;