Βουλγαρία, η γνωστή-άγνωστη της διπλανής πόρτας, την 1η Ιανουαρίου πέρασε εν μέσω πανηγυρισμών το κατώφλι της ΕΕ. Οι τυμπανοκρουσίες, ωστόσο, μάλλον δε θα έχουν διάρκεια καθώς, η ένταξη υπό όρους αφήνει ελάχιστα περιθώρια αισιοδοξίας. Η επί της ουσίας «αιχμάλωτη» της Κομισιόν, Σόφια, φαίνεται ότι έχει πολύ δρόμο να διανύσει πριν πείσει το Κονκλάβιοτων Βρυξελλών και τους λαούς των 25-κυρίως των 15 παλαιότερων μελών- ότι η ένταξή της δεν ήταν μια «απλή» πολιτική δέσμευση-«υποχρέωση». Την ίδια, όμως, στιγμή, ο σκεπτικισμός παραχωρεί τη θέση του, στην εισροή ξένων επενδύσεων και στο χαμηλότερο εταιρικό φόρο στους 27, μόλις 10%! Ενώ, για την Ελλάδα, η ένταξη Βουλγαρίας-Ρουμανίας, σημαίνει-μεταξύ άλλων- ότι αποκτά χερσαία σύνορα με την ΕΕ και η ΝΑ Ευρώπη μεταμορφώνεται από μια στενά Βαλκανική γεωπολιτική οντότητα με ολίγον τριτοκοσμικά ρινίσματα, σε μια οικονομική και πολιτική δύναμη που ξεπερνά τα 40 εκ, ανήκει στην Ευρώπη, και «κοιτά» μέσα από ένα καινούργιο γεωστρατηγικό πρίσμα το μέλλον.