Οι πελάτες εξ όσων ο ίδιος γνωρίζω αλλά και βάσει των όσων οι ειδικοί πρεσβεύουν, έχουν συνήθως ανάγκες που σπάνια εκφράζονται και που είναι η πραγματική βάση μιας αμοιβαίας υγιούς και επικερδούς σχέσης μαζί τους.

Όλοι γνωρίζουν ότι η πώληση συνεπάγεται την ικανοποίηση των αναγκών των πελατών. Ωστόσο, είναι  τεράστιο λάθος να υποθέσουμε ότι οι πιο σημαντικές ανάγκες είναι αυτές που εμφανίζονται μόνο κατά τη συνεργασία με τους πελάτες, ή έτσι ξαφνικά σε μια επαγγελματική συζήτηση.  

Κάτι δεν πάει καλά με τον τρόπο που αντιλαμβάνονται ορισμένοι το «τουριστικό» προϊόν και την αγορά του. Ποιό είναι αυτό το προϊόν, πώς προβάλλεται και σε ποιους στοχεύει; Πως το αντιλαμβάνονται οι επιχειρηματίες και κατά πόσο κατανοούν τη σημασία του, για τους ίδιους πρωτίστως και δευτερευόντως για τους πελάτες τους. Κάποια ελληνικά νησιά στις Κυκλάδες, αλλά και γενικότερα, με τη νεοπλουτίστικη εικόνα -και ενίοτε βλαχομπαρόκ- που παρουσιάζουν, απέχουν μακράν του ελκυστικού. Μέχρι πολυθρόνες Louis XV επιστράτευσαν κάποιοι! Εικόνες που όχι μόνο δεν αποτελούν ένδειξη ευμάρειας και κοινωνικού status, αλλά προκαλούν θυμηδία για την ποιότητα του τουριστικού μας προϊόντος σε έλληνες και ξένους επισκέπτες.

Ο τομέας του λιανικού εμπορίου αγωνιά για να προσφέρει στον καταναλωτή υπερβολικά πολλές επιλογές προϊόντων. Πόσο σίγουροι είμαστε όμως ότι ο καταναλωτής θέλει τόσο μεγάλη ποικιλία;

Όπως δείχνει σχετική έρευνα, έχει μεγάλη σημασία το πόσες επιλογές έχουμε όταν βρισκόμαστε μπροστά στο ράφι του σούπερ μάρκετ. Στην ίδια έρευνα καταδεικνύεται σαφώς ότι όταν υπάρχει μόνο μία επιλογή, οι συμμετέχοντες στην έρευνα, συστηματικά ενδιαφέρονται λιγότερο να αναζητήσουν ποικιλία στις επιλογές των προϊόντων τους. Αυτό συμβαίνει όταν θέλουμε π.χ. να αγοράσουμε έξι αναψυκτικά – για να αγοράσουμε έξι κουτιά χρειάζεται να κάνουμε μόνο μία επιλογή αν είναι συσκευασμένα μαζί- συγκριτικά με το να αγοράσουμε έξι μεμονωμένα κουτιά όπου πρέπει να κάνουμε μια επιλογή έξι φορές. Το συμπέρασμα για τους εμπόρους λιανικής πώλησης είναι ότι δεν χρειάζεται να επιδοθούν στην προώθηση της τιμής σε πολλαπλές συσκευασίες, διότι προσφέροντας στους καταναλωτές περισσότερα από τα ίδια προϊόντα, εκείνοι θα πάρουν αυτό που ζητούν πληρώνοντας ευχαρίστως την τιμή.

Τα Social Media προσφέρουν στους καταναλωτές ένα ισχυρό όπλο για την καταπολέμηση των προβλημάτων που τους προκαλούν τα διάφορα προϊόντα, ιδιαίτερα όταν είναι επώνυμα. Αφού κάθε φορά που ένας πελάτης έχει ένα παράπονο ή μια καταγγελία μπορεί να το κάνει είτε μέσω του Twitter, είτε ενημερώνοντας το Facebook, ή ακόμα γράφοντας ένα blog post, ή σε οποιοδήποτε άλλο από τα Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης, ενημερώνοντας ένα μεγάλο αριθμό ανθρώπων για την αρνητική του εμπειρία.

Ζούμε σε μια εποχή όπου οι κρίσεις δεν είναι κάτι σπάνιο αλλά εντάσσονται σχεδόν στην καθημερινότητά μας. Βλέπουμε μάρκες που νομίζαμε ότι θα ήταν απρόσβλητες από σκάνδαλα να μπλέκονται σε αντιπαραθέσεις. Και όσοι ασχολούνται με τις προκλήσεις των δημοσίων σχέσεων βρίσκονται τακτικά μπροστά σε κάποια «εξέγερση» κάποιων πελατών. Ορισμένες κρίσεις αντιμετωπίζονται γρήγορα και εξαφανίζονται ενώ κάποιες άλλες φαίνεται σα να παραμένουν εσαεί.

Όταν μιλάμε για κρίση, φαίνεται πως το ερώτημα δεν είναι πλέον «αν» αλλά «πότε» θα συμβεί. Έτσι πρέπει όλοι σε μια επιχείρηση, πόσω μάλλον ένας ηγέτης, να είναι προετοιμασμένοι. Από τη φύση τους, οι κρίσεις οδηγούν σε ένα ανεμοστρόβιλο όπου κυριαρχούν τα συναισθήματα. Επομένως, είναι επιτακτική ανάγκη κάθε στέλεχος να διατηρεί την ψυχραιμία του και να παίρνει έξυπνες αποφάσεις.

Για  μια ευέλικτη επιχείρηση, η ορθή λήψη αποφάσεων είναι κρίσιμη και βασίζεται σε μια αρχιτεκτονική απόφασης με προσανατολισμό τη δράση. Ως αποτέλεσμα, οι επιχειρήσεις μεγάλης ταχύτητας και ποιότητας στη λήψη αποφάσεων δημιουργούν 2,5 φορές υψηλότερη ανάπτυξη, δύο φορές μεγαλύτερο κέρδος και 30% υψηλότερη απόδοση του επενδεδυμένου κεφαλαίου, σύμφωνα με έρευνα της McKinsey.

Ωστόσο, η λήψη αποφάσεων είναι δύσκολη. Μια ασαφής ή ακατάλληλα προσδιορισμένη διαδικασία μπορεί να προκαλέσει μια απόφαση τύπου «churn», κατά την οποία επικρατεί αναταραχή,  επανεξετάζονται οι προηγούμενες κρίσεις, η λογοδοσία είναι ομιχλώδης και κανείς δεν είναι πραγματικά υπεύθυνος. Έτσι, η λήψη αποφάσεων χάνεται σε μια υπερβολική ανταλλαγή πληροφοριών και μια γραφειοκρατική διακυβέρνηση.

Οι ευθύνες που μας έχουν ανατεθεί είναι απίθανο να μειωθούν σύντομα. Στην πραγματικότητα, καθώς ανεβαίνουμε στην καριέρα μας - και καθώς ο παγκόσμιος ανταγωνισμός αυξάνεται περαιτέρω - είναι σχεδόν βέβαιο ότι θα αναμένεται να κάνουμε περισσότερα και να παράγουμε περισσότερα. Χωρίς μια συντονισμένη προσπάθεια, θα ήταν εύκολο για τη στρατηγική - για άλλη μια φορά - να γλιστρήσει στο κάτω μέρος της λίστας υποχρεώσεων, παρά τις διαμαρτυρίες μας για τη σημασία της.

Έχοντας επίγνωση των αντικινήτρων για να αφιερώσετε χρόνο για στρατηγική - και κάνοντας προληπτικά βήματα για να ενσωματώσετε τη στρατηγική σκέψη στη ζωή και το επαγγελματικό σας πρόγραμμα - μπορείτε να υπερασπιστείτε έναν στόχο που εσείς και το 97% των άλλων ηγετών αναγνωρίζετε ως κρίσιμο.