Η ανεξαρτησία της Καταλωνίας προσκρούει στο ισπανικό σύνταγμα το οποίο θεσπίζει το αδιάσπαστο του Ισπανικού κράτους. Με βάση αυτο το επιχείρημα η ισπανική κυβέρνηση δεν αναγνωρίζει το χθεσινό δημοψήφισμα. Όμως η αλήθεια είναι οτι οι Καταλωνοί θεωρούν εαυτούς (και πολλοί άλλοι ισπανοί και διεθνείς αναλυτές το αποδέχονται αυτό) ώς ανεξάρτητο έθνος. Ένα έθνος φιλοευρωπαικό, προοδευτικό, με 7,5 εκατομύρια πολίτες και βαριά ιστορία.Για αυτό εξάλλου έχει και δική της κυβέρνηση και δικό της κοινοβούλιο με μεγάλες ευχέρειες αποφάσεων σε θέματα παιδείας, πολιτισμού και στα οικονομικά.

Η υπόθεση είναι σύνθετη και η συνέχεια θα είναι περιπετειώδης. Ότι και να γίνει από εδώ και πέρα, η Ισπανία έχει διχαστεί σε δυο τουλάχιστον στρατόπεδα, ιδιαίτερα μετά τη χρήση βίας από την Ισπανική κυβέρνηση προκειμένου να αποτραπεί το χθεσινό δημοψήφισμα.

Και αυτά δεν είναι καλά νέα για την Ευρώπη η οποία αντιμετωπίζει ένα νέο κύμα εθνικισμού και ισχυρές φυγόκεντρες δυνάμεις.

Οι μεγάλες διαφωνίες στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ για την επένδυση στο Ελληνικό, έχουν οδηγήσει το Μαξίμου σε αδιέξοδο. Το πρωθυπουργικό γραφείο ασκεί ασφυκτικές πιέσεις στο Κεντρικό Αρχαιολογικό Συμβούλιο το οποίο καλείται στην αυριανή του συνεδρίαση να βρεί τρόπο να ξεμπλοκάρει την επένδυση στο παλιό αεροδρόμιο. Η κυβέρνηση είναι διατεθειμένη να προχωρήσει αν χρειαστεί σε ειδική νομοθετική ρύθμιση και σε απομάκρυνση της Γενικής Γραμματέως του Υπουργείου Πολιτισμού κυρίας Μαρίας Βλαζάκη η οποία θεωρείται "εμπόδιο" για την απεμπλοκή του Ελληνικού.

Οι ισχυρές διαφωνίες στο εσωτερικό του κυβερνώντος κόμματος με την επένδυση στο Ελληνικό εκδηλώθηκαν στις τελευταίες συνεδριάσεις των οργάνων του και εκφράστηκαν από κορυφαία στελέχη, πρώην υπουργούς όπως ο Νίκος Φίλης αλλά και υπουργούς εν ενεργεία όπως ο Γιώργος Κυρίτσης. Παρ' όλα αυτά, ο Πρώθυπουργός είναι αποφασισμένος να προχωρήσει σε απεμπλοκή του έργου του Ελληνικού διότι αυτό αποτελεί κορωνίδα της αναπτυξιακής και επενδυτικής πολιτικής της κυβέρνησης.

Νέα σφαλιάρα έφαγε η χώρα με την ανακοίνωση της λίστας κατάταξης των χωρών με βάση τον βαθμό οικονομικής ελευθερίας.

Μετά από οκτώ χρόνια απίστευτα σκληρής λιτότητας και ενώ όλοι οι διεθνείς οργανισμοί αλλά και οι αξιωματούχοι της Ευρώπης δηλώνουν επισήμως οτι η Ελλάδα πέτυχε ένα δημοσιονομικό θαύμα, καταφέρνοντας την πιο μεγάλη δημοσιονομική προσαρμογή που έχει γίνει ποτέ, έρχεται η ανακοίνωση του Παγκόσμιου Οικονομικού Φόρουμ του Νταβός για την σειρά κατάταξης των χωρών με βάση την ανταγωνιστικότητα τους να διαλύσει το "όνειρο".

Η Ελλάδα βρίσκεται στη θέση 131 μεταξύ 137 χωρών σύμφωνα με το κριτήριο "Μακροοικονομικό περιβάλλον".

Και ερωτάται ο υπουργός Οικονομικών Ευκλείδης Τσακαλώτος: Γιατί βρισκόμαστε σε αυτή τη θέση; Ποιά είναι τα κριτηρια ελέγχου του μακροοικονομικού περιβάλλοντος που χρησιμοποεί ο διεθνής οργανισμός; Αν υπάρχει λάθος ή αυθαιρεσία από τους δημιουργούς της λίστας θα στείλει κάποια επιστολή διαμαρτυρίας; Θα ζητήσει διόρθωση της λίστας;

Και αν όντως είμαστε τόσο άσχημα από απόψεως μακροοικονομικού περιβάλλοντος, τι θα κάνει για να βελτιώσει τη θέση μας;

Και για να είμαστε πιο "σωστοί", η ερώτηση απευθύντεια και στην Commission αλλά και στο σύνολο της Ευρωπαικής ηγεσίας. Πώς εξηγείτε εσείς που έχετε αναλάβει τη διοίκηση της χώρας μας αυτή την απόδοση; 

Γιατί γίνανε όλα αυτά, αν μετά από οκτώ χρόνια στραγγίσματος της ελληνικής οικονομίας, βρισκόμαστε στις τελευταίες θέσεις παγκοσμίως;

Όχι οτι περιμένουμε απάντηση, κανείς δεν ασχολείται με την ουσία...δυστυχώς.

Δείτε εδώ ολόκληρη τη λίστα κατάταξης.

Αυτοί που έδωσαν τα (σήμερα κόκκινα) δάνεια, δεν είναι σε θέση να τα πάρουν πίσω. Αλλάξτε τους και φέρτε καινούργιους να κάνουν αυτή τη δουλειά. Αυτή είναι σύμφωνα με πληροφορίες η εκτίμηση - εντολή των ξένων μετόχων αλλά και των εποπτικών αρχών για τα στελέχη των ελληνικών τραπεζών. Και η εκτίμηση αυτή που ουσιαστικά αποτελεί εντολή προς τις σημερινές διοικήσεις, οδηγεί σε αποχώρηση παλιών, ικανών και πολύ έμπειρων στελεχών από τις ελληνικές τράπεζες.

Η λογική τους είναι οτι οι τραπεζίτες που έδωσαν αυτά τα μεγάλα δάνεια, έχουν αναπτύξει ιστορικές σχέσεις με τους πελάτες που τα πήραν, έχουν αναπτύξει στενές προσωπικές επαφές, εμπλέκεται αφενός ο συναισθηματισμός από τη μακροχρόνια συνεργασία, αφετέρου η πεποίθηση οτι ορθώς έδωσαν τα δάνεια όταν τα έδωσαν και έτσι οι παιλοί αυτοί τραπεζίτες δεν μπορούν εύκολα να "αλλάξουν καπέλο" και να "επιτεθούν" στους επιχειρηματίες τραβώντας τους το χαλί και ζητώντας πίσω τα δάνεια. έτσι και υπό την πίεση των ξένων, οι ελληνικές τράπεζες πιέζονται να κάνουν αλλαγές στελεχών σε όλα τα επίπεδα.

Η αδυναμία των τραπεζών να συντονιστούν μεταξύ τους και να καταλήξουν σε μια ενιαία στάση απέναντι σε επιχειρήσεις που βαρύνονται με κόκκινα δάνεια, οδηγεί σε μεγέθυνση των προβλημάτων τόσο για τις επιχειρησεις όσο και για τις τράπεζες. Υπάρχουν περιπτώσεις που ενώ κάποιες τράπεζες προχωρούν σε ρύθμιση των δανείων μιας επιχείρησης, οι υπόλοιπες προχωρούν σε μέτρα αναγκαστικής εκτέλεσης έναντι της ίδιας επιχείρησης. Αυτό φυσικά δεν οδηγεί πουθενά, προκαλεί μια επιζήμια καθυστέρηση και ίσως αναγκαστεί η επιχείρηση να κλείσει με ζημιά για όλες τις τράπεζες.

Η καθυστέρηση στην αντιμετώπιση του προβλήματος των κόκκινων δανείων γεννά ζημιές και στις τράπεζες και στις επιχειρήσεις και στην οικονομία γενικότερα και είναι ένας από τους λόγους για τους οποίους οι τραπεζικές μετοχές δεν μπορούν να αποφύγουν τις μεγάλες διακυμάνσεις. Ο δεύτερος λόγος βέβαια είναι το ενδεχόεμνο να χρειασθούν μεγάλες αυξήσεις κεφαλαίου στις τράπεζες και αυτό φυσικά θα βλάψει τους σημερινούς μετόχους τους οι οποίοι θα κληθούν να βάλουν λεφτά για να διατηρήσουν τις θέσεις τους.

Οι δυο αυτές εκκρεμμότητες είναι άμεση προτεραιότητα για τους Προέδρους των ελληνικών τραπεζών που πρέπει να συντονιστούν για να δούν πως θα αντιμετωπίσουν τα φλέγοντα αυτά προβλήματα.