Το ΠΑΣΟΚ και ο ΣΥΡΙΖΑ βιώνουν πολύ μεγάλες εσωτερικές εντάσεις από τις διαδικασίες εκλογής νέων Προέδρων. Οι ψηφοφόροι διχάζονται, το ίδιο και οι βουλευτές και τα στελέχη των κομμάτων. Μέχρι στιγμής σε κανένα από τα δυο κόμματα δεν ξεχωρίζει κάποιος από τους υποψηφίους, όλοι μοιάζουν να είναι ισοδύναμοι. Κανείς δεν μπορεί να προβλέψει ποιος θα είναι ο νέος Πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ σε ένα μήνα από σήμερα, ούτε ποιος θα είναι ο νέος Πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ. Αυτό που μπορούμε να υποθέσουμε είναι πως ένας ΣΥΡΙΖΑ με Πρόεδρο πχ τον Πολάκη θα είναι άλλος από έναν ΣΥΡΙΖΑ με Πρόεδρο τον Φάμελο, όπως και το ΠΑΣΟΚ θα είναι αλλιώτικο, ανάλογα με το ποιος θα εκλεγεί Πρόεδρος. Δεν μπορούμε επίσης να προβλέψουμε αν όσοι ηττηθούν στις εσωκομματικές εκλογές θα παραμείνουν στο κόμμα τους, ή αν θα αποχωρήσουν εκατέρωθεν και θα συνεργαστούν με άλλα κόμματα. Οι προεκλογικές εντάσεις δεν θα ξεπεραστούν εύκολα. Από το ποιοι θα είναι οι πρόεδροι εξαρτώνται και πολλές μετακινήσεις στελεχών εκατέρωθεν. Το πολιτικό ρεπορτάζ μεταδίδει ότι πολλά στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ αδημονούν να μετακινηθούν προς το ΠΑΣΟΚ ανάλογα με τις εξελίξεις στις εσωκομματικές εκλογές.

Το πραξικόπημα Πολάκη στον ΣΥΡΙΖΑ - διότι περί πραξικοπήματος πρόκειται όταν ένας Πρόεδρος που έχει εκλεγεί από τη βάση του κόμματος πριν από ένα χρόνο εκδιώκεται από την Κεντρική Επιτροπή με μυστική ψηφοφορία - βρίσκεται σε εξέλιξη με απρόβλεπτες συνέπειες για το κόμμα. Τα επόμενα επεισόδια αναμένονται στο συνέδριο του κόμματος, το οποίο λογικά θα πρέπει να συζητήσει και να αποφασίσει τις διαδικασίες εκλογής του νέου προέδρου. Διότι θα είναι παράλογο να εκλεγεί αυτός ξανά από τη βάση, αφού η Κεντρική Επιτροπή αναιρεί τις αποφάσεις της βάσης σαν να μην υπήρξαν ποτέ. Φανταστείτε να πάνε σε εκλογές από τη βάση και να εκλεγεί ξανά ο Κασσελάκης. Τι θα κάνει τότε η Κεντρική Επιτροπή και τι θα κάνει ο Κασσελάκης που θα γνωρίζει ότι η πλειοψηφία της Κεντρικής Επιτροπής είναι εναντίον του;

Είναι πολύ δυσάρεστη, τόσο για τους δημοσιογράφους όσο και για τους αναγνώστες υποθέτω, η επανάληψη κάθε Αύγουστο των ίδιων άρθρων. Δυσάρεστη διότι οι ειδήσεις είναι πάρα πολύ κακές, φωτιές που κατακαίουν τη χώρα χωρίς σταματημό και προκαλούν απώλειες ζωών και περιουσιών, αλλά και τεράστιες οικολογικές καταστροφές από το κάψιμο των δασών.

Ο κόσμος βρίσκεται αντιμέτωπος με τη συσσώρευση μιας “τέλειας καταιγίδας” που μπορεί να ξεσπάσει με καταστροφικές συνέπειες ανά πάσα στιγμή.  Η καταιγίδα συνίσταται από τέσσερις παράγοντες: Τον πόλεμο, την τεχνητή νοημοσύνη, την κλιματική αλλαγή και την οικονομία.

Κάτι έχουν παρεξηγήσει οι Έλληνες πολιτικοί σχετικά με τη λειτουργία ενός κράτους με ελεύθερο ανταγωνισμό, όπως θα θέλαμε να είναι, η Ελλάδα. Θεωρούν ότι το κράτος δεν πρέπει να παρεμβαίνει στην αγορά εκτός ακραίων περιπτώσεων - σωστά, αλλά ξεχνούν ότι το κράτος οφείλει να διασφαλίζει, μαζί με τις ανεξάρτητες αρχές, τους κανόνες του ανταγωνισμού, να τιμωρεί αυστηρά τους παραβάτες και να εφαρμόζει όλους τους νόμους, με τον ίδιο τρόπο σε όλους.

Η κοινωνία βοά, το ίδιο και η επιχειρηματική πιάτσα, αλλά η κυβέρνηση δεν ακούει.
Οι μισθωτοί υποφέρουν διότι τα εισοδήματα δεν καλύπτουν τις μηνιαίες ανάγκες των νοικοκυριών, θέσεις απασχόλησης με προοπτικές καριέρας δεν υπάρχουν, η οικονομική ανισότητα αυξάνεται.
Η επιχειρηματική πιάτσα έχει άλλη εικόνα για τις συνθήκες της οικονομίας από αυτή που μεταδίδει το υπουργείο Οικονομικών. Θεωρεί ότι το επιχειρηματικό περιβάλλον είναι αρνητικό, οι μεσαίοι Έλληνες επιχειρηματίες δεν κάνουν επενδύσεις στην Ελλάδα - οι μεγάλοι κάνουν τεράστιες επενδύσεις στο εξωτερικό - οι προτάσεις των φορέων και οι εισηγήσεις τους προς την κυβέρνηση πετιούνται στα σκουπίδια και τα οικονομικά μεγέθη - πλην του προυπολογισμού - δεν πηγαίνουν καθόλου καλά, όπως αποδεικνύεται από τις εκθέσεις της Τράπεζας της Ελλάδος, του ΚΕΠΕ και των Εξαγωγέων.

Η τεράστια αποχή, η πτώση της δημοφιλίας της κυβέρνησης, η αδυναμία των δυο πιο μεγάλων κομμάτων της αντιπολίτευσης, η επιλογή πολλών μικρών κομμάτων που συγκεντρώνουν κυρίως ψήφους διαμαρτυρίας, ακόμη και όταν προωθούν “ψεκασμένες” απόψεις, όλα αυτά μαζί, ένα πράγμα δείχνουν.
Ότι οι ψηφοφόροι δεν εγκρίνουν τις πολιτικές που ακολουθούν τα παραδοσιακά κυβερνητικά κόμματα (ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΣΥΡΙΖΑ) και ότι δεν νιώθουν ότι η προσωπική τους κατάσταση και εξέλιξη μπορεί να βελτιωθεί από τις πολιτικές αυτές.