Η προεξόφληση των εκλογών διαμορφώνει ούτως ή άλλως ένα πολιτικό σκηνικό και το θέμα που θα πρέπει να λαμβάνεται υπόψη είναι τι θα συμβεί αν τελικά αυτές δεν γίνουν.

Όλοι για εκλογές μιλάνε και όλοι γι’ αυτές προετοιμάζονται, ωστόσο υπάρχει η εκκρεμότητα μίας όχι και τόσο ασήμαντης λεπτομέρειας, που δεν είναι άλλη από τις αποφάσεις του Πρωθυπουργού. 

Είναι ήδη σχεδόν επίσημο: Ο Μητσοτάκης (και σχεδόν όλοι…) σκέφτεται τις εκλογές, δεν έχει αποφασίσει ακόμη και περιμένει να δει πώς θα πάνε τα πράγματα το καλοκαίρι για να καταλήξει αν θα τις κάνει κάποια στιγμή, σχετικά νωρίς το φθινόπωρο ή αν θα παίξει τη ζαριά της εξάντλησης της τετραετίας. 

Τώρα που ο Μητσοτάκης χαλάρωσε λίγο (ή και πολύ) τις διαψεύσεις των σεναρίων για πρόωρες εκλογές, υπάρχει ένα νέο πολιτικό δεδομένο. Και ένα νέο στοιχείο: Με τα όσα έχει πει και όπως τα έχει πει, θα πάψουν και οι ερωτήσεις για τις πρόωρες εκλογές. 

Μπορεί εμείς εδώ με τον έναν ή τον άλλο τρόπο να ασχολούμαστε με το πώς και πότε (δεν) θα γίνουν εκλογές και να παρακολουθούμε το κρεσέντο αλλοφροσύνης του Ερντογάν, όμως σιγά σιγά στην Ευρώπη ξεσπά η τέλεια καταιγίδα. 

Φαίνεται ότι η  συνεχής ανάγκη για την εκπόνηση και ανακοίνωση έκτακτων μέτρων, είτε για τη στήριξη επιχειρήσεων και νοικοκυριών, είτε για την ανάσχεση του κύματος των ανατιμήσεων, έχει κάπου εξαντλήσει και την εφευρετικότητα της κυβέρνησης ως προς τις κωδικές ονομασίες των προγραμμάτων.