Η υπόθεση των υποκλοπών είναι εκ της φύσεως της τόσο «περίεργη», που δύσκολα μπορεί να καταλήξει κανείς σε συμπέρασμα. Οι χειρισμοί δε της κυβέρνησης είναι τέτοιοι, που κάνουν το θέμα να μοιάζει με Λερναία Ύδρα και εκεί που ο ένας πάει να μπαλώσει ένα σημείο, έρχεται ένας άλλος και ανοίγει τρύπες αλλού. 

Η υπόθεση των υποκλοπών εξελίσσεται σε διάφορα πεδία και η έκβαση της δεν μπορεί να θεωρείται δεδομένη. 

Ποια ακριβώς είναι τα δεδομένα της πολιτικής καθημερινότητας με αφορμή την υπόθεση των υποκλοπών αρχίζει και φαίνεται καθαρά. 

Ένα από τα θέματα που δεν απασχολούν και ιδιαιτέρως τη δημοσιότητα (αλλά αντιθέτως, απασχολούν πολλούς και σημαντικούς «παίχτες» στο παρασκήνιο, εγχώριο και διεθνές), είναι αυτό της ιδιωτικοποίησης του λιμανιού της Αλεξανδρούπολης. 

Η Αίγινα είναι ως γνωστόν ένας από τους αγαπημένους και εύκολα προσβάσιμους προορισμούς των σύντομων εκδρομών ή και διακοπών των κατοίκων της Αθήνας. 

Μία από τις πολιτικές παρενέργειες του Αυγούστου και με αφορμή τη  υπόθεση των υποκλοπών, είναι οι ατυχείς, έως κωμικοτραγικές παρερμηνείες των παρεμβάσεων του Ευάγγελου Βενιζέλου. 

Μπορεί η κατά συνθήκη (βλ. Δεκαπενταύγουστος) παύση πολιτικών εχθροπραξιών να μην έχει οδηγήσει σε μία καταλλαγή, πάντως τα μηνύματα εν όψει φθινοπώρου και προεκλογικής περιόδου είναι σαφή και προμηνύουν τα χειρότερα.