O πληροφορίες μιλούν για ένα παιδί που πέρασε δύσκολα παιδικά χρόνια από τότε που έχασε τον πατέρα του.  Στα 13 του «έσπασε» την πρώτη του σελίδα, και έκτοτε εθίστηκε στον «παράλληλο» κόσμο του internet: Περνούσε εως και 20 ώρες καθημερινά μπροστά από την οθόνη του υπολογιστή του, ενώ διάβαζε μανιωδώς βιβλία που αφορούν εξειδικευμένες τεχνικές hacking.
 
Στην αρχή τα έβλεπε όλα σαν ένα παιχνίδι με ολοένα και δυσκολότερες «πίστες»: Πρώτα η Interpol, μετά το FBI, μετά η CIA.. Ο n-splitter (διασπαστής, όπως ήταν το διαδικτυακό του ψευδώνυμο) εξέθετε μία- μία τις "τρύπες" ακόμα και των σκληροπυρηνικών συστημάτων ασφαλείας.
 
Η μητέρα του όμως τα έφερνε δύσκολα βόλτα με περιστασιακές εργασίες και έτσι ο νεαρός σκέφτηκε να αξιοποιήσει το ταλέντο του για να αποσπάσει τα χρήματα που θα συντηρούσαν το φτωχό νοικοκυριό του Αγ. Δημητρίου. Τι έκανε; Έφτιαξε το δικό του στρατό από «ζόμπι», όπως θα έλεγαν στην αργκό τους οι hacker: Επινόησε ένα toolbar, το οποίο διέθετε δωρεάν στο internet: εφόσον κάποιος χρήστης το εγκαθιστούσε στον browser του άνοιγε την «κερκόπορτα» στην διαρροή όλων των προσωπικών του στοιχείων. Με τα στοιχεία αυτά είχε δημιουργήσει πάνω από 100 δικές του κάρτες ανάληψης χρημάτων, αλλά και πιστωτικές..
 
Δεν αρκέστηκε όμως στο να αποσπάσει τα χρήματα ανυποψίαστων χρηστών, θέλησε και να τα επενδύσει! Είχε μάλιστα δημιουργήσει ένα πλούσιο χαρτοφυλάκιο στο Χ.Α, το οποίο σύμφωνα με πληροφορίες περιελάμβανε εκατοντάδες μετοχές του ΟΠΑΠ αλλά και εταιρείας καλλυντικών. Σύμφωνα μάλιστα με πληροφορίες, στις ημέρες που ακολούθησαν τη σύλληψη του μοναδική του έννοια τις πρωινές ώρες ήταν «πώς πηγαίνει το χρηματιστήριο», ενώ ζήτησε από τους αστυνομικούς να του χορηγήσουν ένα λάπτοπ με σύνδεση στο internet, επιθυμία που έγινε εν τέλει αποδεκτή..
 
Όταν η Ομάδα Δίωξης Ηλεκτρονικού Εγκλήματος, με επικεφαλής τον «μπαρουτοκαπνισμένο» σε υποθέσεις του είδους Μανώλη Σφακιανάκη, έφτασε στα ίχνη του, δεν προέβαλλε ιδιαίτερη αντίσταση: Η μοναδική ερώτηση που έκανε στους δέκα αστυνομικούς που μπούκαραν το πρωί της Τετάρτης στο σπίτι του ήταν «πώς με βρήκατε;».  Η αλήθεια στη συγκεκριμένη περίπτωση είναι το «έξυπνο πουλί πιάστηκε από τη μύτη» αφού ο νεαρός είχε υποπέσει σε ένα λάθος αρχαρίου, αφήνοντας στιγμίαια «ίχνη» σε έναν server που χρησιμοποίησε.
 
Ο νεαρός συνδέθηκε αρχικά με τον αντιεξουσιαστικό χώρο, λόγω κάποιων επαφών του, αλλά και επειδή ανιχνεύτηκαν στο σπίτι του κάποια ευρήματα ελαφριού οπλισμού. Για φωτοβολίδες και αεροβόλα μιλάμε βέβαια, και σε συνδυασμό με το τατουάζ που προαναφέραμε το σενάριο έχει αποδυναμωθεί.
 
Σήμερα ο νεαρός αφέθηκε ελεύθερος με περιοριστικούς όρους (εμφάνιση κάθε 1η και 15 στο Αστυνομικό Τμήμα της περιοχής του, καταβολή εγγύησης 5.000 ευρώ και απαγόρευση εξόδου από την χώρα), μετά την απολογία του στην 24η τακτική ανακρίτρια.
 
Ιδιαίτερο ενδιαφέρον έχει το τι μέλλει γενέσθαι στην υπόθεση , γιατί αμερικανοί πράκτορες αναμένεται να έρθουν προκειμένου να ανακρίνουν το νεαρό χάκερ για τη δράση του, και πολλοί ισχυρίζονται πως απώτερο ενδιαφέρον τους δεν είναι να τον παραπέμψουν σε δίκη, αλλά να αξιοποιήσουν τις ικανότητες του όπως έχουν πράξει και με διάφορους άλλους "συναδέλφους" του στο παρελθόν.
Εφόσον οι πληροφορίες που διαρρέουν μιλούν για ένα προικισμένο άτομο, μήπως θα έπρεπε να το σκεφτούμε και εμείς;
 
Ελλάδα, "παράδεισος" για τους χάκερ
 
Σύμφωνα με έρευνες που έχουν γίνει στο παρελθόν, η Ελλάδα κατέχει την 42η θέση στην κατάταξη 180 χωρών, αναφορικά με τις κυβερνοεπιθέσεις, γεγονός που έρχεται φυσικά σε αντίθεση με την ελλιπή διείσδυση των τεχνολογικών μέσων αλλά και της διευρυμένης χρήσης του internet στη χώρα μας. Παράλληλα το ελλιπές νομικό πλαίσιο που καλύπτει το ηλεκτρονικό έγκλημα, που είναι πάντα «ένα βήμα πίσω» από τις καλπάζουσες οικονομικές εξελίξεις καθιστά την καταπολέμηση του ακόμα πιο δυσχερή.
 
Σύμφωνα με τα ίδια στοιχεία, η Ελλάδα είναι η 49η χώρα στον κόσμο σε δίκτυα botnets, γνωστά ως «υπολογιστές ζόμπι», που μολύνουν υπολογιστές μετατρέποντάς τους σε υποχείρια οργανωμένων χάκερς. Οι τελευταίοι τα χρησιμοποιούν για να αναμεταδίδουν ανεπιθύμητα διαφημιστικά μηνύματα (spam), να επιτίθενται σε μεγάλους διαδικτυακούς τόπους, ή ακόμα και για να υποκλέπτουν προσωπικά δεδομένα των χρηστών. 
 
Δ.Κ.