Οι μέρες του 90χρονου Ιβάν Ζαμνιάνοκοφ κυλάνε ήσυχα. Ξυπνάει τα χαράματα και ταΐζει τα ζώα του, περιποιείται τον κήπο του και κάνει τα απαραίτητα για να κρατιέται καθαρό το σπίτι. Ύστερα, βάζει τα καλά του και πάει γραμμή στο νεκροταφείο, όπου είναι θαμμένη η γυναίκα και οι παληοί του φίλοι. Είναι η μοναδική κοινωνική επίσκεψη που κάνει. Στο χωριό δεν μένει πια κανείς. Από κείνη την καταραμένη μέρα του 1986, όταν έσκασε το Τσερνομπίλ,πάνω από 100.000 άνθρωποι ξεσπιτώθηκαν για να αποφύγουν τις συνέπειες της θανατηφόρας ραδιενέργειας.