Η μακρόσυρτη διαδικασία για την ολοκλήρωση της Αξιολόγησης θέτει καίρια ερωτήματα ως προς την ικανότητα της κυβέρνησης να διαχειριστεί τα μείζονα προβλήματα της Ελλάδας και της οικονομίας. Η πολύμηνη δυστοκία να καταλήξουμε σε συμφωνία με τους εταίρους και τους δανειστές, σε συνδυασμό και με τις αλλεπάλληλες πρωθυπουργικές διαβεβαιώσεις που διαρκώς διαψεύδονται, επιτείνει τα αδιέξοδα.

Η συνεχιζόμενη εκκρεμότητα λειτουργεί εις βάρος μας. Κι αυτό γιατί αναζωπυρώνεται η αβεβαιότητα, η ανασφάλεια και ο φόβος. Αλλά και διότι η παραπομπή της αξιολόγησης σε βάθος χρόνου δυσχεραίνει τη διαπραγματευτική μας θέση. Εξ αυτού και οι πιστωτές προσθέτουν συνεχώς νέα θέματα. Η εκροή περίπου 4 δις ευρώ από τις ελληνικές τράπεζες το τελευταίο τρίμηνο επιβεβαιώνει ότι οι πολίτες ανησυχούν εντόνως. Ο κίνδυνος να βρεθούμε ξανά στη δίνη μιας καταιγίδας, με το φάντασμα του Grexit να πλανάται εκ νέου πάνω από τον τόπο, είναι υπαρκτός.

Οι κυβερνώντες φαίνεται να έχουν άγνοια κινδύνου. Δεν αντιλαμβάνονται τις τεράστιες επιπτώσεις που προκαλεί η αναβλητικότητα και οι ατέρμονες συζητήσεις με τους πιστωτές. Το οικονομικό και κοινωνικό κόστος των αμφιταλαντεύσεων αποδεικνύεται εξαιρετικά μεγάλο. Το πάθημα του Ιουλίου του 2015 φαίνεται να μην έγινε μάθημα για τους ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ. Τότε οι πειραματισμοί και οι αμφιθυμίες όχι μόνο μας στοίχησαν κοντά στα 86 δις ευρώ, αλλά κληθήκαμε να υπογράψουμε τρίτο μνημόνιο. Σήμερα βλέπουμε το έργο να επαναλαμβάνεται. Διαπιστώνουμε ότι η κυβερνητική αυταρέσκεια, η αμεριμνησία, αλλά και η ανευθυνότητα περισσεύουν.

Ο πρωθυπουργός φέρει ιστορική ευθύνη. Η αδυναμία του να ανταποκριθεί στις ανάγκες και απαιτήσεις της διακυβέρνησης είναι παροιμιώδης. Η διβουλία του είναι πασιφανής. Το ίδιο και η διγλωσσία του. Πριν από τρεις μήνες ζητούσε την απομάκρυνση του ΔΝΤ από το πρόγραμμα, ενώ πρόσφατα στις Βρυξέλλες εκλιπαρούσε την Κριστίν Λαγκάρντ να παραμείνει το Ταμείο. Πριν από δέκα μέρες υποστήριζε δημόσια «ούτε ένα ευρώ επιπλέον μέτρα», και τώρα μαθαίνουμε ότι η κυβέρνησή του συζητά μέτρα 3,6 δις ευρώ.

Οι παλινωδίες αυτές αποκαλύπτουν ότι όχι μόνο στερείται σχεδίου για την έξοδο της Ελλάδας από την κρίση, αλλά στην πραγματικότητα διακατέχεται από σύγχυση. Μοιάζει εντελώς πελαγωμένος. Βαδίζει στα τυφλά. Το χειρότερο απ’ όλα, δεν αντιλαμβάνεται τι σημαίνει για τη χώρα και την οικονομία η αέναη διαπραγμάτευση. Ούτε καταλαβαίνει τον κίνδυνο που ελλοχεύει, να χάσουμε το τρένο της ποσοτικής χαλάρωσης. Βέβαια δεν αποκλείεται να πιστεύει και ο ίδιος ότι η ποσοτική χαλάρωση είναι δευτερεύουσας σημασίας, όπως προκλητικά δήλωσε ο υπουργός Επικρατείας κύριος Βερναρδάκης, ζώντας μέσα σε παιδαριώδεις φαντασιώσεις.

Το ναυάγιο που υπέστη η Ελλάδα στο χθεσινό Eurogroup δυσχεραίνει περαιτέρω τις προσπάθειες απεγκλωβισμού της από το τέλμα που έχει περιέλθει. Η πρωτοφανής, αλλά και παράδοξη κίνηση να συνδεθεί η τελματωμένη διαπραγμάτευση με την επετειακή σύνοδο της Ευρωπαϊκής Ένωσης στη Ρώμη δείχνει ότι η κυβέρνηση παίζει με τα κουβαδάκια της. Δεν γνωρίζει τους στοιχειώδεις κανόνες λειτουργίας της Ένωσης. Ούτε κατανοεί τους κινδύνους που περικλείουν τέτοιου είδους λεονταρισμοί. Μάλιστα, η απειλή ότι δεν θα συμφωνήσει στο κείμενο της διακήρυξης δείχνει έλλειψη σοβαρότητας.

Ως εκ τούτου, τίθεται το ερώτημα: Υπάρχει πραγματική διάθεση να κλείσει η αξιολόγηση ή εσκεμμένα επιλέγεται η αδιέξοδη κατάληξή της; Οι κυβερνητικές ταρζανιές κάθε άλλο παρά δείχνουν πρόθεση να επιτευχθεί συμφωνία. Οι πρόσφατες δηλώσεις υπουργών, με τις οποίες γίνεται λόγος για ευρύτερη κοινοβουλευτική πλειοψηφία, ενισχύουν το σενάριο της ελεγχόμενης κρίσης με τους πιστωτές. Έτσι η περίπτωση να οδηγηθούμε σε εκλογές με πατριωτικά εμβατήρια και φουστανέλες εναντίον των κακών Ευρωπαίων φαίνεται να δουλεύεται σε κάποιους κυβερνητικούς «εγκεφάλους».

Ό,τι και αν συμβαίνει, το βέβαιο είναι ότι οι ολιγωρίες της κυβέρνησης οδηγούν τη χώρα σε κινούμενη άμμο. Με τη μετάθεση ευθυνών σε εταίρους και δανειστές η πραγματικότητα δεν αλλάζει. Ούτε διαγράφονται οι άστοχες, αδιέξοδες, επιπόλαιες και απαίδευτες κυβερνητικές επιλογές. Το γεγονός ότι εκπληρώσαμε περίπου το 1/3 των προαπαιτούμενων δεν οφείλεται στους κακούς πιστωτές. Αντίθετα, αποκαλύπτει ότι ο Αλέξης Τσίπρας και η κυβέρνηση του βρίσκονται σε κατάσταση διβουλίας. Χαρακτηριστική απόδειξη είναι ότι μια σημαντική μερίδα βουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ ζητούν να χαρακτηριστεί αρχαιολογικός χώρος το παλιό αεροδρόμιο του Ελληνικού, μολονότι οι ίδιοι ψήφισαν την επένδυση πριν από λίγο καιρό.

Η Ελλάδα στην πιο κρίσιμη καμπή της ιστορίας της έχει την ατυχία να βρίσκεται στα χέρια μιας ανερμάτιστης κυβερνητικής ομάδας και ενός πρωθυπουργού που ζει με τις αυταπάτες ότι μπορεί να διαιωνίζει την παρουσία του στην πολιτική σκηνή με ψέματα. Αν δεν θέλουν όπως λένε «να λερώσουν τα χέρια τους», τότε ένας δρόμος τους απομένει: της αξιοπρεπούς παραίτησης. Το στίγμα των μοιραίων και άβουλων θα τους ακολουθεί για πάντα.

Ακολουθήστε το reporter.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο reporter.gr