Σημειώνεται ότι ο επίσημος στόχος για το 2018 είναι στο 3,5% του ΑΕΠ. Εφόσον επιτευχθεί θα μπορούν να γίνουν αλλαγές στο μίγμα πολιτικής και ειδικά να ληφθούν αντίμετρα, αλλά και να μην ληφθούν άλλα επιπλέον πέραν των 3,6 δισεκ. που φαίνεται να έχει συμφωνηθεί για μετά το 2018.

 

Ουσιαστικά οι δύο πλευρές προσπαθούν να βρουν τον τρόπο «σερβιρίσματος των μέτρων κάτι που θα ήταν πιο εύκολο αν το ΔΝΤ τηρούσε μια πιο «μαλακή» στάση. «Αν υπάρξει καλή διάθεση από το ΔΝΤ, ναι, μπορούμε να τελειώσουμε» δήλωσε αρμόδιος παράγων χτες βράδυ σημειώνοντας ότι είναι εφικτή η συμφωνία να έχει γίνει μέχρι τις 20/3.

 

Είναι προφανές ότι καθώς η Ελληνική πλευρά δίνει ένα τόνο αισιοδοξίας ότι έχει αποδεχτεί το σκληρό πακέτο μέτρων για μετά το 2018, αλλά ζητεί ένα καλό αμπαλάζ ώστε να κρατηθεί πολιτικά. Έτσι το αμπαλάζ αυτό αναζητείται στα αντίμετρα εφόσον υπάρξουν υπερβάσεις το 2018 στους στόχους, αλλά και στην καθυστέρηση των περικοπών ειδικά στις συντάξεις, ειδικά σε περίπτωση που οι θεσμοί δεχτούν ότι η υπεραπόδοση του 2016 στα έσοδα δίνει μαξιλάρι για εκμηδένιση του δημοσιονομικού κενού του 2018.

 

Πιο συγκεκριμένα εφόσον όλοι δεχτούν ότι δεν υπάρχει δημοσιονομικό κενό το 2018, απομακρύνεται το ενδεχόμενο νομοθέτησης πρόσθετων μέτρων – πέραν του 2% του ΑΕΠ που συνεχίζει να απαιτεί το ΔΝΤ κι ανοίγει ο δρόμος για κάποια ισοδύναμα μέτρα ανακούφισης φτάνει να διαμορφωθεί ένας μηχανισμός «έγκαιρων κι αξιόπιστων προβλέψεων» που θα οδηγεί σε ενεργοποίηση των «καλών και των κακών μέτρων» ανάλογα.

 

Ο ίδιο κυβερνητικός παράγοντας, μάλιστα, χτες παρατήρησε ότι σημειώθηκε μεγαλύτερη πρόοδος σε σχέση με τις προηγούμενες συναντήσεις τουλάχιστον σε ό,τι αφορά το θέμα των αντιμέτρων. «Θα έχουν και κοινωνικό αλλά και αναπτυξιακό χαρακτήρα» υποστήριξε ο ίδιος, αν και παραδέχτηκε ότι οι θεσμοί εξακολουθούν να πιέζουν για «αναπτυξιακά μέτρα».

 

Γιώργος Αλεξάκης