Σύμφωνα με τον ίδιο, απαιτείται συμβιβασμός τόσο από τη νέα κυβέρνηση της Ελλάδας όσο και από τους πιστωτές της ευρωζώνης ώστε να αποφευχθεί η καταστροφή. Η Ελλάδα θα κηρύξει στάση πληρωμών στα χρέη της σε περίπου ένα μήνα εάν δεν βρεθεί μια νέα πηγή ρευστού ώστε να αποπληρωθούν τα δάνεια που οφείλονται στο ΔΝΤ. Στο μεταξύ, οι τράπεζες, που βασίζονται στον ELA, αντιμετωπίζουν τον κίνδυνο φυγής καταθέσεων.
Ο ίδιος επισημαίνει ότι η Αθήνα και οι πιστωτές της δεν μπορούν να συμφωνήσουν για το πώς θα μπορούσε να διαχειριστεί η οικονομία, με αποτέλεσμα να μην υπάρχουν ελπίδες για την επίτευξη μιας νέας μακροπρόθεσμης συμφωνίας. Βασική προτεραιότητα ως εκ τούτου να βρεθεί ένας τρόπος να υπερβληθεί αυτό το εμπόδιο.
Υπήρξε μια αισιοδοξία την προηγούμενη εβδομάδα όταν ο Έλληνας πρωθυπουργός συμφώνησε να έλθουν οι εκπρόσωποι της τρόικας στην Αθήνα για να προσδιορίσουν τομείς με κοινά σημεία. «Αυτό το τρίο, παλαιότερα γνωστό ως τρόικα, τώρα ονομάζεται οι «θεσμοί», διότι οι Έλληνες αντιμετωπίζουν εχθρικά την τρόικα, την οποία κατηγορούν για μεγάλο μέρος της δυστυχίας τους».
Φαίνεται, εξηγεί ο Dixon, οι συναντήσεις με τους τρεις «θεσμούς» προσδιόρισαν πόσο μεγάλο είναι το χάσμα μεταξύ των δύο πλευρών. Η νέα κυβέρνηση θέλει να αντιστρέψει τις εργασιακές μεταρρυθμίσεις, να ακυρώσει το πρόγραμμα ιδιωτικοποίησης και να μειώσει τη συρρίκνωση των δαπανών.
Σύμφωνα με τον αρθρογράφο, η μόνη λύση για να σημειωθεί πρόοδος, είναι να παραταθεί το τρέχον πρόγραμμα διάσωσης, που λήγει στο τέλος Φεβρουαρίου. «Αυτό είναι ένα ανάθεμα για τον Αλ. Τσίπρα και την κυβέρνησή του, που αποκηρύσσουν το πρόγραμμα όσο και την τρόικα. Ωστόσο, από τη στιγμή που η παράταση του προγράμματος φαίνεται να είναι το μόνο που θα προσφερθεί, πρέπει να βρεθεί κάποιος τρόπος για να γεφυρωθεί το κενό».
Μια επιλογή θα ήταν η αναβίωση της ιδέας του «moratorium», μια ιδέα που θα περιλαμβάνει το να υποσχεθεί ο Αλ. Τσίπρας να μην αντιστρέψει τις προηγούμενες μεταρρυθμίσεις ούτε να προωθήσει τα δικά του αμφιλεγόμενα μέσα όσο θα συνεχίζονται οι συνομιλίες για μια μακροπρόθεσμη συμφωνία. Διότι η Αθήνα δεν θα εφαρμόζει το τρέχον πρόγραμμα, δεν θα παίρνει άλλα χρήματα από τους πιστωτές της εκτός και εάν επιτευχθεί μια νέα μακροπρόθεσμη συμφωνία.
Αλλά θα είναι σε θέση να πουλήσει μερικά δισ. ευρώ σε έντοκα γραμμάτια στις τράπεζές της προκειμένου να αποφύγει την χρεοκοπία. Την ίδια στιγμή, η ΕΚΤ θα αποκαταστήσει το δίχτυ ασφαλείας της στις ελληνικές τράπεζες έτσι ώστε να μην πρέπει να εξαρτώνται από τον ELA πλέον. Αυτό θα περιόριζε το ρίσκο ενός bank run.
Ένα τέτοιο moratorium δεν θα ικανοποιούσε την ακραία αριστερή πτέρυγα του ΣΥΡΙΖΑ, καθώς θα θεωρούνταν ως μερική υποχώρηση. Αλλά ο Αλ. Τσίπρας ίσως να μπορούσε να παρακάμψει τους «ακραίους», υποστηρίζοντας πως δεν εγκατέλειψε τις υποσχέσεις του, παρά μόνο για την ώρα.
Επίσης, θεωρεί ότι θα ήταν δύσκολο να περάσει κάτι τέτοιο (moratorium) στους σκληροπυρηνικούς του Eurogroup, διότι η Ελλάδα δεν θα εφάρμοζε όλα
τα πράγματα στα οποία είχε συμφωνήσει η προηγούμενη κυβέρνηση. Αλλά τουλάχιστον δεν θα υποχωρούσε κιόλας. Επιπλέον, είναι λογικό να δοθεί χρόνος στη νέα κυβέρνηση για να δούμε εάν μπορεί να πετύχει μια συμφωνίά. Επομένως, θα μπορούσε να συμφωνηθεί μια βραχυπρόθεσμη λύση.
Aν βρεθεί περιθώριο για να αναπνεύσει η νέα ελληνική κυβέρνηση, οι διαπραγματεύσεις έχουν το ολύμπιο έργο του να εξασφαλίσουν μια μακροπρόθεσμη συμφωνία. Εάν όλα όσα χρειαζόταν η Ελλάδα ήταν μια ελάφρυνση του χρέους, δεν θα ήταν τόσο δύσκολο να βρεθεί μια συμφωνία. Η Αθήνα θα μπορούσε να πάρει μια ακόμη μεγαλύτερη περίοδο χάριτος προτού αρχίσει να αποπληρώνει δάνεια στα άλλα κράτη της ευρωζώνης.
«Δυστυχώς, η Ελλάδα χρειάζεται επίσης νέα κεφάλαια για να αποπληρώσει ορισμένα ομόλογα που έχει στην κατοχή της η ΕΚΤ και τα δάνεια που χρωστάει στο ΔΝΤ. Και η ευρωζώνη και το ΔΝΤ δεν θα δανείσουν περισσότερα κεφάλαια εκτός κι αν καταλήξουν σε ένα βιώσιμο οικονομικό σχέδιο».
Είναι δύσκολο, σημειώνει ο Dixon, να δούμε την ευρωζώνη να διοχετεύει περισσότερα κεφάλαια εάν η Αθήνα ακυρώσει το πρόγραμμα ιδιωτικοποιήσεων που υποτίθεται ότι θα καλύψει μέρος του χρηματοδοτικού της κενού ή εάν ξοδέψει τεράστια ποσά για να εκπληρώσει τις προεκλογικές της υποσχέσεις.
Οι συνομιλίες θα είναι ιδιαιτέρως δύσκολες διότι η ελληνική οικονομία έχει αρχίσει να πλήττεται ξανά και τα φορολογικά έσοδα έχουν υποχωρήσει ως αποτέλεσμα της πολιτικής αβεβαιότητας. Επομένως, ακόμη κι αν η Αθήνα και η ευρωζώνη ξεπεράσουν το εμπόδιο, ο Αλ. Τσίπρας σε λίγους μήνες θα βρεθεί ξανά αντιμέτωπος με μια επιλογή για το εάν θέλει να κάνει την «κωλοτούμπα» ή να υποστεί μια χρεοκοπία που θα μπορούσε να οδηγήσει την Ελλάδα εκτός ευρώ.
«Τα καλά νέα είναι ότι ο πρωθυπουργός είναι τόσο δημοφιλής που θα μπορούσε να πουλήσει μια τέτοια «κωλοτούμπα» στους ψηφοφόρους του, ίσως με τη διεξαγωγή ενός δημοψηφίσματος ή μέσω δεύτερων εκλογών. Αλλά η δημοτικότητα του Αλ. Τσίπρα είναι επίσης διπλής σημασίας. Μπορεί να αισθανθεί αρκετά ισχυρός ώστε να περάσει στους ψηφοφόρους του μια πολιτική εγκατάλειψης του ευρώ».
Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο reporter.gr