Από τότε πέρασαν πολλά χρόνια. Ο Γενικός Δείκτης του Χρηματιστηρίου (του οποίου η σύνθεση άλλαξε αρκετές φορές), κατέγραψε υψηλά (6355 μον. σε κλείσιμο), που δεν τα είχε φανταστεί κανείς. ακολούθησαν μακροχρόνιοι πτωτικοί κύκλοι (1.467 μονάδες τον Μάρτιο του 2003) και ανοδικοί κύκλοι (ο τελευταίος το 2007 με τις 5.334 μονάδες) δημιούργησαν ευκαιρίες και παγίδες. Αλλοι έγιναν πλουσιότεροι άλλοι φτωχότεροι. Η μεν κυβέρνηση Σημίτη «έπαιξε» με τις προσδοκίες ενός λαού η δε Καραμανλή με την «παράδοση» και το ξεπούλημα στα επενδυτικά κεφάλαια ξένων. Και οι δύο στηρίχτηκαν στα όνειρα των τραπεζιτών, που τώρα έγιναν εφιάλτες.

Η διαφαινόμενη από καιρό συρρίκνωση και απαξίωση της εγχώριας κεφαλαιαγοράς παίρνει αυτές τις ημέρες και με την υφιστάμενη μορφή της την ληξιαρχική πράξη θανάτου. Ένα είναι βέβαιο: πως η ελληνική κεφαλαιαγορά θα συνεχίσει να υπάρχει και να λειτουργεί και πιθανόν να γνωρίσει νέες ημέρες δόξας. Ελπίζουμε ότι κάτι τέτοιο θα γίνει χωρίς αυτούς που είτε προβλέποντας «τα χειρότεραπέρασαν» είτε ανακαλύπτοντας «επενδυτικές ευκαιρίες» σε χαρτοφυλάκια γεμάτα διαφόρων τύπων τοξικά ομόλογα, προκάλεσαν συνειδητά ή ασυνείδητα τεράστιες ζημιές σε μετόχους.

Χρ. Ιωάν.