Η βασική ιδέα των αλλαγών είναι η μέγιστη δυνατή εμπλοκή του ιδιωτικού τομέα στην κάλυψη του κόστους των χρηματοπιστωτικών κρίσεων.Κάτι τέτοιο μπορεί να γίνει μεταξύ άλλων με την ενίσχυση των κεφαλαίων των τραπεζών, έτσι ώστε να δημιουργηθούν μεγάλα, ισχυρά και με μικρή μόχλευση πιστωτικά ιδρύματα.

Δεν θα μπορεί π.χ. μία τράπεζα να δανείζει 20 και 30 φορές τα ίδια της κεφάλαια, ούτε φυσικά να βασίζει τις χορηγήσεις αποκλειστικά στις καταθέσεις των πελατών της. Η κρίση ρευστότητας απέδειξε ακριβώς το πρόβλημα: πως οι τράπεζες που δεν είχαν επαρκή κεφάλαια και μεγαλύτερες καταθέσεις από τις χορηγήσεις ήταν κυριολεκτικά στον αέρα, αναγκάζοντας τα κράτη να βάλουν κεφάλαια για να τις κρατήσουν στη ζωή και να αποφευχθεί η γενικότερη καταστροφή.

Μία από τις ιδέες που έχει πέσει στο τραπέζι για τη μείωση του συστηματικού κινδύνου είναι να μειωθεί η διαφορά μεταξύ της αξίας των δανείων που έχουν δώσει οι τράπεζες και των εγγυήσεων που έχουν για την κάλυψη τους. Για παράδειγμα εάν μία τράπεζα έχει δώσει στεγαστικό δάνειο 100 ευρώ και η αξία της εγγύησης είναι 70 ευρώ, τότε οι βασικοί μέτοχοι θα πρέπει να καλύψουν τη διαφορά. Κι αυτό για να μην είναι στον αέρα τα 30 ευρώ, τα οποία εάν αποδειχθούν επισφαλή μπορούν να τινάξουν την τράπεζα στον αέρα.

Μία άλλη ιδέα είναι η δημιουργία αποθέματος κεφαλαίων από τα κέρδη τους ώστε να αντιμετωπίζουν πιο αποτελεσματικά τα προβλήματα ρευστότητας σε περιόδους οικονομικής δυσπραγίας.

Η λογική είναι απλή: δεν μπορεί μία τράπεζα υπό κανονικές συνθήκες να δανείζεται από τη διατραπεζική αγορά και να χορηγεί δάνεια χωρίς να αξιολογεί τον πιστωτικό κίνδυνο, να πλουτίζουν τα στελέχη της και οι μέτοχοι να κερδίζουν από την άνοδο της μετοχής. Εάν η τράπεζα θέλει να αναλάβει μεγαλύτερους κινδύνους τότε ας διακινδυνεύσει περισσότερα λεφτά μετόχων της και όχι τις καταθέσεις των πελατών της ή τα λεφτά των φορολογουμένων.

Έτσι, οι τράπεζες που έχουν αναλάβει μεγαλύτερους πιστωτικούς κινδύνους από ορισμένες άλλες θα κληθούν να καλύψουν τη διαφορά, καλώντας τους μετόχους τους να βάλουν λεφτά. Διαφορετικά θα πουληθούν σε άλλους ισχυρότερους ομίλους.

Στην Ελλάδα η περίπτωση της Εμπορικής Τράπεζας είναι ενδεικτική, αλλά δεν είναι η μόνη. Τα ίδια κεφάλαια της τράπεζας είναι μόλις 247 εκατ. ευρώ ενώ οι χορηγήσεις είναι 24 δις. (έναντι 17,7 δις. ευρώ καταθέσεων). Οι βασικοί της μέτοχοι της τράπεζας έχουν λάβει απόφαση για να καταβάλουν 850 εκατ. ευρώ, αλλά είναι πιθανό το ποσό να μην είναι αρκετό και η τράπεζα να χρειασθεί κι άλλα για την κάλυψη των αναγκών της.

Χρ. Ιωάννου

Ακολουθήστε το reporter.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο reporter.gr