Το μέγεθος της αύξησης της τιμής του πετρελαίου καθώς και η χρονική διαάρκεια της εκτόξευσής του, είναι πολύ μεγαλύτερες από ότι ήταν στις δύο προηγούμενες περιπτώσεις όπου η διεθνής οικονομία έζησε ανάλογο πετρελαϊκό σοκ, το 1973 και το 1979. Ο λόγος της πετρελαϊκής φρενήτιδας του 2007-2008 είναι ξεκάθαρος και απλός: Δυναμικότατη ανάπτυξη της ζήτησης και αδυναμία προσφοράς.

Οσον αφορά της οικονομία και τις μετοχές, στο πρώτο τρίμηνο οι περισσότεροι προετοιμάζονταν για την χειρότερη ύφεση της μεταπολεμικής περιόδου και για αναπόφευκτες τονωτικές ενέσεις από τα κρατικά funds προς τις αμερικάνικες τράπεζες. Αυτόί οι φόβοι πλέον δεν έχουν καμία βάση. Οι προβλέψεις τοποθετούν την ανάπτυξη στις ΗΠΑ το 2008 στο 1,3% και στο 1,9% το 2009.

Επίσης, το επιχείρημα της μετάδοσης ή αποσύνδεσης του υπόλοιπου κόσμου ( recoupling και decoupling ) σε ότι αφορά την επιδείνωση της αμερικάνικης οικονομίας, γίνεται σιγά σιγά παρελθόν και αυτό. Ενώ η Κίνα και άλλες αναπτυσσόμενες οικονομίες άρχισαν να δείχνουν σημάδια υπερθέρμανσης, έχουν επιβραδυνθεί σε κάποιον βαθμό. Και καθώς η αμερικάνικη οικονομία δεν αναμένεται πλέον να μπει σε «πραγματική» ύφεση, η πιο αργή ανάπτυξη στις νέες οικονομίες δεν θα είναι σοβαρή επίσης.

Οι χρηματιστηριακές αγορές κινήθηκαν ανοδικά τον Μάϊο και ενώ στην Κίνα και στην Ινδία οι μετοχές είδαν κάποια υποχώρηση, οι μετοχές των χωρών-παραγωγών φυσικών πόρων εκτοξεύθηκαν, όπως αυτές της Ρωσίας, της Βραζιλίας και του Καναδά.

Οι κλάδοι που ξεχώρισαν και που θα συνεχίσουν να ξεχωρίζουν για αρκετό διάστημα ακόμη είναι αυτοί της ενέργειας και των βασικών υλικών. Επιπλέον, εξαιρετικές ευκαιρίες έχουν πλέον δημιουργηθεί στην πολύ φθηνή αγορά της Ιαπωνίας.

Ετσι, το μότο των επενδυτών από εδώ και πέρα, σύμφωνα με την Citigroup είναι πως οι μετοχές και οι τιμές των πρώτων υλών μπορούν και θα κινηθούν ανοδικά, παράλληλα.

Κ. Ελευθερίου