Οπως επισημαίνει, μόλις που πλησιάζουμε τα μέσα του τρέχοντος εφιαλτικού κύκλου και μέρα με την μέρα, τα πράγματα θα χειροτερεύουν. Οπως εκτιμά, κατά την διάρκεια ολόκληρου του 2009 η οικονομική ανάπτυξη στις ΗΠΑ θα είναι αρνητική και η ανεργία θα αγγίξει το 10% το 2010.

Με αφορμή τα λεγόμενα του τελευταίου διαστήματος περί της κρατικοποίησης τραπεζών, ο καθηγητής του πανεπιστημίου της Νέας Υόρκης σχολιάζει πως «πρέπει το κράτος να πάρει κάποιες τράπεζες στον έλεγχο του». Το πακέτο διάσωσης που πρότεινε ο υπουργός των οικονομικών των ΗΠΑ κ. Τimothy Geither στις 10 Φεβρουαρίου, συμπεριλαμβανομένου του «στρες-τεστ» των τραπεζών που ξεπερνούν τα 100 δις δολάρια σε κεφάλαια, θεωρείται από τον κ. Roubini ως ένα βήμα προς την δημιουργία ενός αντικειμενικού τρόπου να αποφασιστεί ποιές τράπεζες έχουν πρόβλημα ρευστότητας και ποιές είναι αφερέγγυες, έτσι ώστε να εξαγοραστούν οι μη-φερέγγυες.

Οπως τονίζει, η κρατικοποίηση μιας τράπεζας δεν χρειάζεται να είναι μόνιμη. Είναι ένα περισσότερο προσωρινό μέτρο, δηλαδή το κράτος θα τις αναλάβει, θα τις «καθαρίσει» και θα τις πουλήσει ξανά στον ιδιωτικό τομεά. Κανένας δεν είναι υπέρ της μακροχρόνιας κρατικής ιδιοκτησίας του τραπεζικού συστήματος, όπως υπογραμμίζει ο Roubini. Για παράδειγμα, η IndyMac χρεοκόπησε και εξαγοράστηκε τον περασμένο Ιούλιο, Λιγότερο από έξι μήνες μετά, η ίδια ομάδα θεσμικών επενδυτών ήταν πρόθυμη να την αγοράσει ξανά! Το ίδιο λοιπόν μπορεί να γίνει και με τις τράπεζες. Ετσι δεν χρειάζεται μια τράπεζα να παραμέινει υπο τον έλεγχο του κράτους για χρόνια. Μπορεί να γίνει για ελάχιστο χρονικό διάστημα, και όπως βλέπουμε, υπάρχει και «μοντέλο» του πώς μπορει να γίνει αυτό επιτυχώς!

Κ.Ε.