Προχθές είχε τα γενέθλιά του ο Γκουίντο, ένας Ιταλός που είχα γνωρίσει όταν έκανα το Μάστερ μου, στο Λονδίνο. Καμιά σαρανταπενταριά χρονών ο Γκουίντο - χροοοοόνια μεγαλύτερος μου, βέβαια - ωραίος, μοιραίος, κοσμοπολίτης, παθολογικός εργένης, ωραίος (το είπα ότι είναι ωραίος;) κι ένας από τους πιο μεγάλους Ιταλούς εργοστασιάρχες - τώρα που ο Γκουιντο- πατέρας αποσύρθηκε για να έχει περισσότερο χρόνο να παίζει με τη συλλογή του από ταχύπλοα.