Αξιότιμε κύριε Παυλόπουλε, όλοι σας σεβόμαστε. Και οφείλουμε να σας σεβόμαστε. Γιατί από την άνοιξη του 2015 είστε ο πρώτος πολίτης της χώρας. Ο εγγυητής του πολιτεύματος. Ο τελευταίος άνθρωπος στον οποίον μπορούμε να προστρέξουμε για να διαφυλάξει ακέραιο το ύψιστο αγαθό της δημοκρατίας.

Συνήθως οι οικονομολόγοι κουράζουμε τους αναγνώστες με αριθμούς. Σε βαθμό που, δικαιολογημένα, όταν εκείνοι βλέπουν τον τρίτο-τέταρτο με υποδιαστολή και ποσοστό, να αλλάζουν (φυσική ή ηλεκτρονική) σελίδα. Κάποιοι αριθμοί, όμως, είναι τόσο αποκαλυπτικοί, που θα έπρεπε να τους γράφουν κάθε μέρα με κεφαλαία γράμματα στα πρωτοσέλιδά τους οι ελληνικές εφημερίδες.

Όταν βλέπω αστέγους να επαιτούν στον δρόμο, σφίγγεται η καρδιά μου. Ιδίως αν είναι μεσόκοποι ή, χειρότερα, ηλικιωμένοι. Όταν ψάχνουν στα σκουπίδια, σφίγγεται ακόμα περισσότερο. Αλλά δεν διεκδικώ την αποκλειστικότητα στο καρδιακό σφίξιμο…

Συμπληρώθηκε ένας χρόνος από την παρωδία του δημοψηφίσματος. Ενός δημοψηφίσματος στα όρια της συνταγματικότητας. Σε μια χώρα που έπασχε από γεννησιμιού της από... θεσμική ανεπάρκεια. Μια επέτειος μαύρη όχι μόνο για τους θεσμούς αλλά κυρίως για την οικονομία. Που πλήρωσε πανάκριβα τις αυταπάτες. Όπως βαφτίστηκαν εκ των υστέρων οι υπερφίαλες επιδιώξεις...

Όταν ένα κράτος είναι «failed state», φοβάται τους αριθμούς όπως ο… διάολος το λιβάνι! Γιατί αποκαλύπτουν τη γύμνια του, την αποτυχία των πολιτικών του και τη χρεοκοπία της οικονομίας…

Γιατί κανείς μας δεν διαμαρτυρήθηκε για τα 20 δισεκατομμύρια ευρώ που χάσαμε από την προηγούμενη ανακεφαλαιοποίηση των ελληνικών τραπεζών; Πώς ένας ολόκληρος λαός που χειμάζεται από τον εφιάλτη της ανεργίας μπόρεσε να καταπιεί μια τόσο μεγάλη οικονομική ζημιά; Τι κοινό έχει το συγκεκριμένο σκάνδαλο με τη χρηματιστηριακή φούσκα του 1999;

Τον Οκτώβριο του 2009 ψηφίσαμε τον Γιώργο Παπανδρέου για να μοιράσει λεφτά κι εκείνος εφάρμοσε την πιο άγρια λιτότητα που θα μπορούσε κανείς να φανταστεί. Τον Ιούνιο του 2012 ψηφίσαμε τον Αντώνη Σαμαρά για να επαναδιαπραγματευτεί το Μνημόνιο κι εκείνος όχι μόνο δεν το επαναδιαπραγματεύτηκε, αλλά υπέγραψε και δεύτερο. Τον Ιανουάριο του 2015 ψηφίσαμε τον Αλέξη Τσίπρα για να σκίσει τα Μνημόνια κι εκείνος όχι μόνο δεν τα έσκισε, αλλά υπέγραψε και τρίτο! Και, πριν το εφαρμόσει, προκήρυξε νέες εκλογές, ώστε να προκύψει εν τέλει μια παρόμοια κυβέρνηση… Και να μπει ο Βασίλης Λεβέντης στη Βουλή!