Η ξανθιά…

«Είχαμε πάρει τους Ολυμπιακούς Αγώνες κι εγώ ήμουν η μόνη που έπαιζα μπάλα τότε. Μπάλα, εννοώ, από πλευράς αντιπολίτευσης…»

Μ’ αυτόν τον τρόπο, η ξανθιά μπορεί να θυμίζει και σήμερα πόσο πολύ την είχε όντως ψωνίσει τότε που οι φήμες οργίαζαν ότι ασκούσε κακή επιρροή στον βαριά άρρωστο σύζυγό της. Ο οποίος υποτίθεται ότι έπρεπε να κρατάει μόνος του, ως πρωθυπουργός, το τιμόνι της χώρας. (Σημείωση: Η δήλωση της αυτή αποτέλεσε μέρος μιας από τις πολλές, εφ’ όλης της ύλης συνεντεύξεις της τα τελευταία χρόνια, στον γνωστό γραφικό, λαϊκιστή δημοσιογράφο.

Ο οποίος έχυνε κι εκείνος ιδρώτα και μελάνι για να αντικατασταθεί ο τότε πρωθυπουργός –από έναν άλλον που, αδρανώντας, θα έφερνε τη χρεοκοπία–, προτού πρόσφατα δημοσιεύματα φέρουν το όνομά του αναμεμειγμένο στη λίστα Λαγκάρντ…) Τι κι αν, στο πρώτο της σύγγραμμα, ορκιζόταν ότι δεν είχε τις πολιτικές φιλοδοξίες που τις προσέδιδαν και δεν ανακατευόταν ούτε στην άσκηση εκτελεστικής εξουσίας ούτε στο θέμα της παραίτησης του ασθενούντος πρωθυπουργού; Σαν να μην θυμόμαστε το σίριαλ των σχεδόν δύο μηνών (για την ακρίβεια, 56 ημερών) από την εισαγωγή του στην εντατική, μέχρι την υπογραφή από το αδύναμο χέρι του ενός κειμένου παραίτησης. Με μια ολόκληρη χώρα, εξαιτίας της και (;) εξαιτίας του, σε ομηρία. Και με μαρτυρίες πασίγνωστων δημοσιογράφων να κάνουν λόγο για απαίτηση εξασφάλισης βουλευτικής έδρας και άλλων εγγυήσεων από μέρους της, ώστε να επιτρέψει στον ετοιμοθάνατο σύζυγό της την πολυπόθητη υπογραφή…

Μετά τον θάνατο του –εν τέλει– παραιτηθέντος από την εντατική πρωθυπουργού, η ξανθιά θα έκανε δημόσιο μότο τα λόγια που εκείνος της είχε (;) εκμυστηρευτεί πριν αποβιώσει. Για τον «μέτριο καθηγητή και κακό άνθρωπο» που τον αντικατέστησε στην πρωθυπουργία και «δεν ήταν»… το κίνημα που εκείνος είχε κάποτε ιδρύσει. (Σημείωση: Το τελευταίο αποτελεί μάλλον κομπλιμέντο. Αν και η διασωθείσα φωτογραφία από την ιδρυτική διακήρυξη του 1974 είναι αδιάψευστος μάρτυρας για το αντίθετο. Καθώς πίσω από τον ομιλούντα πρόεδρο μπορεί κάποιος να διακρίνει τον μετέπειτα –το 1996– νικητή της ψηφοφορίας της κοινοβουλευτικής ομάδας του κινήματος για την ανάδειξη νέου πρωθυπουργού. Τότε που μόλις 11 ψήφοι στον δεύτερο γύρο έγειραν την πλάστιγγα και έκριναν το αποτέλεσμα και την τύχη της Ελλάδας – που τη γλίτωνε για άλλη μια φορά παρά τρίχα.) Έτι γραφικότερο, η επωδός της θα διατηρείτο ακεραία και αφότου η τότε εναλλακτική λύση θα καταδικαζόταν για μίζες από τα εξοπλιστικά προγράμματα για να κατοικοεδρεύσει από τη Διονυσίου Αεροπαγίτου στις φυλακές Κορυδαλλού. (Καθώς κανείς δεν διατίθεται σήμερον να προσφέρει 200 χιλιάδες ευρώ ως εγγύηση για την αποφυλάκισή του.) Εν αντιθέσει μ’ εκείνη, βέβαια, που δεν διώχτηκε δικαστικά ποτέ και για τίποτα, καίτοι δεν κατάφερε –επίσης ποτέ– να δικαιολογήσει πειστικά το πόθεν έσχες των πόρων για την ανέγερση της πολυτελούς ροζ βίλας της στα βόρεια προάστια, που έμελλε να γκρεμιστεί όπως ακριβώς και η επιρροή της στα πολιτικά πράγματα του Τόπου…

Από την άλλη, θα ήταν παράλειψη να μην αναφέρουμε ότι η κατά φαντασία «Εβίτα Περόν της Ελλάδος», στα χρόνια της παντοκρατορίας της, είχε δεχθεί αμέτρητες αήθεις επιθέσεις. Ποιος δεν θυμάται τη μνημειώδη κυβίστηση του αυριανισμού με τη σωρηδόν δημοσίευση γυμνών φωτογραφιών της;

Ένα τέρας που είχε αφεθεί να καλλιεργηθεί χωρίς αιδώ τη δεκαετία του 1980, με αποτέλεσμα να κατασπαράξει κάποια στιγμή –με την ίδια λύσσα– και τον γεννήτορά του. Μη διστάζοντας φυσικά μπροστά στο αυταπόδεικτο, ότι οι επίμαχες φωτογραφίες είχαν ληφθεί στην πρώιμη νιότη της ξανθιάς και, επομένως, δεν συνιστούσαν παράπτωμα. Πολύ πριν αποκτήσει τον τίτλο της πρωθυπουργίνας, νυμφευόμενη στα 35 της τον 70άρη –τότε– Πρόεδρο. Ο οποίος, βέβαια, είχε κάθε δικαίωμα, όπως οποιοσδήποτε άλλος έλληνας πολίτης, να χωρίσει τη γυναίκα του και να παντρευτεί μιαν άλλη, ακόμη και με τα ακριβώς μισά του χρόνια. Αλλά όχι και να την επιβάλει –τύποις, ως διευθύντρια του ιδιαιτέρου γραφείου του αλλά, επί της ουσίας, ως συνδιαχειρίστρια– στον ελληνικό λαό, ο οποίος τον είχε επανεκλέξει στην πρωθυπουργία για να την ασκεί κατ’ αποκλειστικότητα…

Παρομοίως, αξίζει να θυμηθούμε τις επανειλημμένες προειδοποιήσεις του μέγιστου των μουσικοσυνθετών μας για τον αυριανισμό. Οι οποίες, αν είχαν ακουστεί εγκαίρως, θα είχε εξουδετερωθεί πρωτύτερα. Και δεν θα προλάβαινε να μετατραπεί από χυδαίος υποστηρικτής σε χυδαίος κατήγορος της εξουσίας. Ούτε να καταστεί σήμερα, με άλλο όνομα, φορέας μιας απίστευτης λαϊκιστικής προπαγάνδας, που με πηχυιαίους τίτλους επαναλαμβάνει –μεταξύ άλλων φαιδρών– το τελείως αβάσιμο περί «τοκογλύφων»…

…και η μελαχρινή…

«Ο ελληνικός λαός, ο κόσμος που πεινάει, που ταλαιπωρείται, περιμένει ν’ ακούσει την αλήθεια! Λοιπόν, ήξερε ο [τότε Πρωθυπουργός] ότι ο [Προϊστάμενος του Γραφείου Κοινωνικού Διαλόγου του Πρωθυπουργού] και ο [Υπουργός Μεταφορών και Επικοινωνιών] δωροδοκήθηκαν; Ήταν δικοί του άνθρωποι! Δεν διώχθηκε ποτέ! Δεν αγγίχτηκε ποτέ ο συγκεκριμένος! Ούτε αγγίχτηκε η σύζυγός του ούτε η οικογένειά του. Το αντίθετο…»

Τη δήλωση αυτή έκανε με γουρλωμένα τα μάτια στον τηλεοπτικό φακό μια μελαχρινή γυναίκα που το 2004, σε ηλικία 41 ετών, παντρευόταν τον –66χρονο τότε– τέως υπουργό Εθνικής Άμυνας σε πολυτελή γάμο στο Παρίσι. (Σημειώσεις: 1. Στο θέμα των ηλικιών, η ξανθιά υπερέχει γιατί πέτυχε το double score (35-70). 2. Τραγική ειρωνεία, η σύνδεση των ιστοριών. Ο εδώ γαμπρός ήταν η εναλλακτική λύση για την πρωθυπουργία (!) που αναφέραμε προηγούμενα, το γινάτι της ξανθιάς για τη διαδοχή του τεθνεώτος συζύγου της.) Χρόνια μετά, δημοσιεύματα για την αγορά ακινήτου στον πεζόδρομο της Ακρόπολης και για ανακριβή φορολογική δήλωση του πρώην υπουργού, θα ξετύλιγαν το νήμα των μιζών από τα εξοπλιστικά προγράμματα και θα οδηγούσαν αμφοτέρους σε πολυετή κάθειρξη για νομιμοποίηση εσόδων από εγκληματική δραστηριότητα.

Οι δημοσιογραφικές πληροφορίες για τα καμώματα της μελαχρινής κυρίας, τις σπατάλες και τις επιδείξεις πλουτισμού θα μπορούσαν να αποτελέσουν σενάριο χολιγουντιανής ταινίας. Κι όμως, η νέμεση της δημόσιας διαπόμπευσης και της φυλακής δεν έκανε τη «Μαρία Αντουανέτα» να μετανοήσει για τις αμαρτίες της. Να ομολογήσει διά της αποχής από τα ΜΜΕ την ενοχή της. Έστω, να ισχυριστεί άγνοια. Αλλά να προσπαθήσει να βρει αλλού ενόχους. Εν προκειμένω, στο πρόσωπο του πρώην πρωθυπουργού –εσωκομματικού αντιπάλου του φυλακισμένου συζύγου της–, τον οποίο δεν δίστασε να χαρακτηρίσει «νονό». Προσθέτοντας στο ενεργητικό της άλλη μία ομοιότητα με την ξανθιά…

Η αλήθεια είναι ότι η σύγκριση των δύο γυναικών έχει πολύ ενδιαφέρον και θα μπορούσε να μακρύνει. Μόνο στο χρώμα των μαλλιών θα βρει κάποιος την τέλεια αντίθεση. Κατά τα άλλα, είναι δύσκολο να απαντήσει στο ποια υπερείχε/υπερέχει περισσότερο σε αλαζονεία, υπεροψία, ναρκισσισμό, κυνισμό, ιδιοτέλεια, ματαιοδοξία και νεοπλουτισμό. Σίγουρα, η ξανθιά τα κατάφερε καλύτερα στη σταδιοδρομία της στον δημόσιο βίο της χώρας, καθώς προκάλεσε περισσότερα προβλήματα στη λειτουργία της. Παρ’ όλα αυτά, ήταν εκείνη που γλίτωσε τις δικαστικές διώξεις ως χήρα πρωθυπουργού και όχι ως απλή σύζυγος ενός τελειωμένου πρώην υπουργού. Ενδεχομένως λόγω και του ότι, χάρη στην τότε δανεική ευημερία, η κοινωνική οργή δεν κόχλαζε όπως τώρα…

Υ.Γ. Τα μικρόφωνα, όμως, γιατί να κρέμονται με αδημονία από τα χείλη των εν λόγω κυριών; Το αξίζουν;

Ακολουθήστε το reporter.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο reporter.gr