Περιστατικά βίας συνέβαιναν προφανώς διαχρονικά στα σχολεία, όπως και φαινόμενα bullying, τα οποία μάλιστα κατά το παρελθόν δεν τα καταλαβαίναμε καν. Τις δεκαετίες του '80 και του '90 το να κοροϊδέψεις τον "χοντρό", τον "γυαλάκια" και την "'άσχημη" δεν ήταν bullying, ήταν απλώς άλλη μία ημέρα στο σχολείο. Σχετικά με τον "εκφοβισμό" λοιπόν η κατάσταση σήμερα είναι σίγουρα καλύτερη σε σχέση με το παρελθόν.

Αυτό που δικαιολογημένα προκαλεί προβληματισμό είναι τα φαινόμενα βίας, το ξύλο, τα μαχαιρώματα, αλλά και οι απειλές μέσω social media. Τα κινητά και τα κοινωνικά δίκτυα προφανώς αποτελούν μία νέα παράμετρο του προβλήματος της βίας των ανηλίκων. Οι τεντιμπόηδες δεν είχαν κινητά, όπως δεν είχαμε κι εμείς όταν πηγαίναμε σχολείο. Κι αν κάποιοι έπαιζαν ξύλο (που έπαιζαν), το σκηνικό δεν αναπαραγόταν ξανά και ξανά, όπως συμβαίνει σήμερα.

Σιδερογροθιές, στιλέτα και άλλα συναφή πάντα χρησιμοποιούνταν από κάποιους νταήδες. Επίσης, για την ώρα δεν υπάρχουν έρευνες που να δείχνουν τόσο κραυγαλέα έξαρση του φαινομένου που να δικαιολογεί το κυβερνητικό πάθος για αυστηροποίηση των ποινών.

Η επαναφορά της πενθήμερης αποβολής και η απαγόρευση των κινητών στα σχολεία ήρθαν από το υπουργείο Παιδείας το καλοκαίρι και μοιάζουν με σωστές κινήσεις. Ακολούθησε όμως έξαρση δημοσιευμάτων για περιστατικά βίας στα σχολεία, με τις... ευλογίες φυσικά της κυβέρνησης.

Έγιναν εξαγγελίες για αλλαγές στον ποινικό κώδικο, για ποινικές ευθύνες στους γονείς, ακόμα και για φυλακίσεις παιδιών. Καθώς το κυβερνητικό αφήγημα αγρίεψε, αγρίεψαν και ορισμένες δηλώσεις. Κορυφαία όλων τοποθέτηση αυτή του υπουργού Δικαιοσύνης, Γιώργου Φλωρίδη, που δεν έκρυψε ότι αναπολεί τις εποχές που τα παιδιά έτρωγαν ξύλο από τους δασκάλους και τους γονείς τους. Έτσι μάθαιναν να σέβονται...

Υπήρξαν επίσης παραινέσεις βουλευτών του κυβερνώντος κόμματος για να επανέλθει ως υποχρεωτικό το κατηχητικό και άλλα "σπουδαία". Εμείς μπορούμε να προσθέσουμε κι άλλες ιδέες που άλλωστε δεν είναι καινούριες. Έχουν κατατεθεί στο δημόσιο διάλογο από τη β' διαλογής σειρά βιντεοταινιών "Ρόδα, Τσάντα και Κοπάνα".

Τότε στο Λύκειο Χαβαλέ είχε έρθει ο επιθεωρητής Γκιωνάκης από το υπουργείο και εξέτασε τους μαθητές για να τσεκάρει τη δουλειά και το... φρόνημα των καθηγητών. Επίσης, όταν τα πράγματα έγιναν ακόμη πιο δύσκολα για τους καθηγητές, ο λυκειάρχης προσέλαβε για μπράβο τον Σουγκλάκο ώστε να επιβάλλει την τάξη στον "Μπίλια" και τα άλλα άτακτα παιδιά.

Πέρα από τον χαβαλέ, όμως, η κυβέρνηση κάνει λάθος αν νομίζει ότι θα περιορίσει το φαινόμενο επιτρέποντας τις οριστικές διαγραφές παιδιών από τα σχολεία ή αν γεμίσει τις φυλακές ανηλίκων και τα ιδρύματα. Ούτε φυσικά μετά την πανεπιστημιακή αστυνομία έχει νόημα να αποκτήσουμε και σχολική αστυνομία.

Αντίθετα, πρέπει άμεσα να σταματήσει η τρομολαγνεία και η αναπαραγωγή των περιστατικών βίας με δραματικά βίντεο στα κεντρικά δελτία ειδήσεων, που σίγουρα στοχοποιεί τα παιδιά κι αυτό δεν βοηθάει στην επίλυση του προβλήματος. Αντίθετα, λειτουργεί εις βάρος της συντριπτικής πλειοψηφίας των παιδιών που δεν παίζει ξύλο.

Δεύτερον, το κράτος μας πρέπει να παραδεχθεί ότι οι θεσμοί έχουν πληγεί. Δεν υπάρχει ιεραρχία στην κοινωνία μας. Δεν υπάρχει σεβασμός του ενός προς τον άλλον. Και στην προκειμένη περίπτωση δεν υπάρχει σεβασμός των γονιών στους δασκάλους. Πώς ζητάμε από τα παιδιά να σεβαστούν τους μεγαλύτερους όταν οι εμείς οι ίδιοι απαξιώνουμε ο ένας τον άλλον;

Και τέλος, δεν φταίνε τα παιδιά που το σχολείο δεν είναι πια ναός γνώσης. Φταίει που τα σχολικά κτίρια έχουν τα χάλια τους και είναι σε πολλές περιπτώσεις υποστελεχωμένα. Φταίει και η νοοτροπία μας. Γιατί στέλνουμε τα παιδιά μας στο σχολείο ώστε να μπορούμε να πάμε για δουλειά και τελικά για να πάρουν το χαρτί και να βγουν κι αυτά στην αγορά εργασίας. Η κοινωνία μας δεν θεωρεί πια το σχολείο ως ένα μέρος που τα παιδιά θα μορφωθούν, αλλά ένα πάρκινγκ που τα αφήνουν μέχρι να δώσουν πανελλαδικές και να πάνε στο πανεπιστήμιο. Στο πανεπιστήμιο που αν περάσουν, θα το χρωστάνε στο φροντιστήριο και όχι στο σχολείο.

Συνεπώς, πριν φτάσουμε σε τιμωρίες παιδιών έχει προτεραιότητα να αναλάβουμε εμείς οι ίδιοι τις ευθύνες μας. Οι κυβερνήσεις, οι γονείς και οι δάσκαλοι. Τα σχολεία πρέπει πρωτίστως να γίνουν πιο αυστηρά με τον εαυτό τους, για το τι πραγματικά προσφέρουν. Δεν θα βγει κάτι αν επιβάλλουμε ποινές στα παιδιά και διατηρήσουμε τα σχολεία ως έχουν... Δεν θα μας σώσουν οι μπαμπούλες των ποινών. Όσο για τον Σουγκλάκο, έχει πεθάνει...

Ακολουθήστε το reporter.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο reporter.gr