Η αρχική ιδέα ήταν να φτάσουμε στην Πάρνηθα, αφού η Πεντέλη έχει καεί. Μία βόλτα στην εξοχή, να πάρουμε καθαρό αέρα και μετά σε μία ταβέρνα για φαγητό.

Ένας αστυνομικός, όμως, ακύρωσε τα πλάνα μας. Ο δρόμος για την Πάρνηθα ήταν κλειστός, λόγω ισχυρών ανέμων και ζέστης. Συνδυασμός από τον οποίον προφανώς προκύπτει υψηλός κίνδυνος πυρκαγιάς.

Μόνο για το καζίνο μπορούσαμε να περάσουμε, αλλά αντισταθήκαμε. Δεν χάσαμε τον ενθουσιασμό μας και αποφασίσαμε να πάμε στη Χασιά. Εκεί ο δρόμος πήγαινε αλλά δάσος δεν υπήρχε. Όλα καμμένα. Όπως και στην Πάρνηθα δηλαδή που, η κατάσταση ήταν ελαφρώς καλύτερη, αλλά και πάλι αποκαρδιωτική.

Το φαγητό ήταν μεν καλό, αλλά το μάτι μας δεν χόρτασε πράσινο σε καμία περίπτωση. Το αντίθετο. Κι αν συνυπολογίσουμε ότι στην παρέα μας είχαμε και τρία μικρά παιδάκια, τότε η ψυχολογία επιβαρύνεται ακόμη περισσότερο. Ούτε αυτά τα λίγα δέντρα δεν θα έχουν όταν φτάσουν στην ηλικία μας, σε καμια 40αριά χρόνια από σήμερα.

Μέχρι να γυρίσουμε σπίτια μας, στα κινητά μας είχαν έρθει ήδη και οι ειδοποιήσεις από τα site για τη μεγάλη πυρκαγιά στο Ξυλόκαστρο, ο καπνός της οποίας έχει φτάσει πια στο Παγκράτι.

Κι όλα αυτά, ουσιαστικά, Οκτώβρη μήνα!

Οι φετινές πυρκαγιές ξεκίνησαν τον Μάρτιο και ακόμα καίνε τη χώρα, που έζησε και το ανεκδιήγητο να πιάνει φωτιά στον Βαρνάβα και να σβήνει στο Χαλάνδρι.

Όσο τα κόμματα απλώς διαγωνίζονται για το ποιος έκαψε λιγότερα στρέμματα και θρήνησε λιγότερους νεκρούς δεν θα αλλάξουν πολλά.

Η κλιματική αλλαγή δεν αστειεύεται, ενώ η πολιτική ηγεσία του τόπου μετράει τα πάντα σε ψήφους. Και τα δέντρα είναι κυριολεκτικά «είδος προς εξαφάνιση». Δεν ψηφίζουν βλέπετε τα δέντρα, όπως κάποτε...

Είναι μάλλον τετριμμένο αλλά επιβεβλημένο. Η χώρα χρειάζεται εθνικό σχέδιο για τα δάση μας, ενώ τα κόμματα το μόνο σχέδιο που έχουν αφορά στις ψήφους μας.

Και πολλοί ειδικοί επιμένουν πως η δασοπυρόσβεση πρέπει να φύγει από την πυροσβεστική και να επιστρέψει στη δασική υπηρεσία, η οποία βέβαια αυτή τη στιγμή στην Ελλάδα είναι ουσιαστικά διαλυμένη.

Στην περιφέρεια της Αττικής οι φλόγες έχουν καταστρέψει το 37% της δασικής και χορτολιβαδικής έκτασης από το 2017, σύμφωνα με στοιχεία από το Εθνικό Αστεροσκοπείο Αθηνών. Πάνω από 60% πλατύφυλλου δάσους και το 41% του δάσους με κωνοφόρα δέντρα έχει καεί και δεν έχει αναγεννηθεί πλήρως.

Αντίστοιχα αποκαρδιωτικά νούμερα υπάρχουν και σε άλλες περιοχές, όπως η Έυβοια ή ο Έβρος, αλλά η πολιτεία δεν έχει απαντήσει ξεκάθαρα στο σχέδιο αποκατάστασης. Υπάρχουν κονδύλια από το Ταμείο Ανάκαμψης, ωστόσο, δεν είναι σαφές πώς θα αξιοποιηθούν, καθώς ακόμα και οι αναδασώσεις πλέον αμφισβητούνται από πολλούς επιστήμονες.

Η Μεσόγειος φλέγεται και το να ανανεώνουμε την καύσιμη ύλη ενδεχομένως να μην είναι η σοφότερη λύση. Τι θα κάνουμε όμως; Υπάρχει πολιτική για τα δάση;

Ο Θόδωρος Γιάνναρος, πυρομετεωρολόγος στο Εθνικό Αστεροσκοπείο δήλωσε πρόσφατα ότι η απάντηση είναι η λιγότερο εύφλεκτη βλάστηση όπως ορισμένα είδη χόρτων ή η γεωργική γη και όχι τα δέντρα.

«Πρέπει να εστιάσουμε σοβαρά στο πώς θα αποκαταστήσουμε το τοπίο, όχι μόνο φυτεύοντας δέντρα και δάση, αλλά με τρόπο που θα είναι πιο ανθεκτικός στις φυσικές καταστροφές», λέει. Κι επίσης οι όποιες αναδασώσεις γίνονται τελικά είναι σωστά μελετημένες. Αποδίδουν ή όχι;

Τα μελετά αυτά κάποιος αρμόδιος; Ή απλώς φυτεύουμε πευκάκια στα καμμένα για το θεαθήναι; Για τη φωτογραφία με το φτυάρι στο Instagram...

Ακολουθήστε το reporter.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο reporter.gr