Γιατί όπως αποδεικνύεται, το κράτος έχει τρέξει τη διαδικασία σε ρυθμούς που ούτε το ίδιο μπορεί να υποστηρίξει. Απαιτεί όμως από τις επιχειρηματίες να το πράξουν και μάλιστα τους απειλεί με πρόστιμα. Αυτή η στάση θα ήταν δικαιολογημένη αν το κράτος ήταν έτοιμο για τη συγκεκριμένη μεταρρύθμιση. Αλλά στην πράξη αποδεικνύεται πως δεν είναι.

Βιάζεται μεν γιατί την έχει συνδέσει με χρήματα του Ταμείου Ανάκαμψης, αλλά προκαλεί αδικαιολόγητη πίεση στους επιχειρηματίες και τελικά ταλαιπωρεί και τους πελάτες. Διαβάστε αναλυτικό ρεπορτάζ ΕΔΩ

Δεν είναι τυχαίο άλλωστε που η διασύνδεση ταμειακών-POS παίρνει συνεχώς παρατάσεις (και θα πάρει κι άλλη). Δεν είναι οι επιχειρηματίες που το τρενάρουν. Το κράτος, σε συνεργασία με τους παρόχους, δεν έχει οργανώσει σωστά τη διαδικασία. Στην αρχή ήταν τα ραντεβού και τώρα τα τεχνικά προβλήματα και η έλλειψη των κατάλληλων ταμειακών μηχανών.

Για να είμαστε δίκαιοι, μετά την τελευταία παράταση που δόθηκε, το θέμα των ραντεβού με τους τεχνικούς που κάνουν τις διασυνδέσεις έχει μια μικρή βελτίωση, ωστόσο, τα λογισμικά δεν δουλεύουν.

Πρέπει να καταλάβουμε ότι αμέσως μετά τη διασύνδεση, η επιχείρηση δεν «αγγίζει» πλέον το POS όπως γινόταν μέχρι χθες. Σου χτυπάει την απόδειξη στην ταμειακή κι αν θες να πληρώσεις με κάρτα πατάει ένα κουμπί για να ενεργοποιηθεί το POS και να πληρώσεις. Το πρόβλημα είναι, όμως, ότι σε πολλές επιχειρήσεις το λογισμικό δεν δουλεύει. Ο επιχειρηματίας πατάει το κουμπί στην ταμειακή ώστε να γίνει η πληρωμή με κάρτα, αλλά η εντολή δεν μεταφέρεται από την ταμειακή στο τερματικό του POS.

Αυτό πρακτικά σημαίνει πως οι επιχειρήσεις υποχρεούνται να ζητήσουν από τους πελάτες να πληρώσουν με μετρητά. Σε πολλές περιπτώσεις οι πελάτες δεν έχουν επάνω τους χρήματα. Έτσι, είτε ακυρώνουν την αγορά, είτε παίρνουν «βερεσέ» το προϊόν και κάποια στιγμή επιστρέφουν για να πληρώσουν. Αυτό δεν συμβαίνει μόνο στα καφέ, αλλά και σε επιχειρήσεις λιανεμπορίου, ακόμα και σε επιχειρήσεις βουλκανιζατέρ που κόβουν τιμολόγιο.

Θέατρο του παραλόγου, σκηνή 2η

Να ήταν, όμως, μόνο αυτό το πρόβλημα, θα λέγαμε πάλι καλά. Δείτε, όμως, ποια άλλη παγίδα κρύβεται για τους επαγγελματίες:

Συνήθως στα καφέ καθόμαστε, παραγγέλνουμε το ποτό μας και μας το σερβίρουν μαζί με την απόδειξη. Μετά από λίγη ώρα μπορεί να έρθει και ένας φίλος ή να παραγγείλουμε κάτι ακόμα. Κάθε φορά μας φέρνουν νέες αποδείξεις. Όταν με το καλό θέλουμε να φύγουμε προσθέτουμε τα ποσά των αποδείξεων και πληρώνουμε.

Αυτό, όμως, δεν γίνεται λόγω της διασύνδεσης και επειδή οι ταμειακές μηχανές στα καφέ δεν έχουν τη δυνατότητα έκδοσης προσωρινής απόδειξης (το έχουν μόνο οι ταμειακές στα εστιατόρια που δεν είναι ακόμα διαθέσιμες για όλους). Κανονικά θα έπρεπε για καθετί που παραγγέλνουμε να το πληρώνουμε επί τόπου, πριν το καταναλώσουμε. Αλλά αυτό είναι σχεδόν αδύνατο να γίνει στην πράξη, ειδικά όταν η διασύνδεση δεν δουλεύει.

Τα καφέ και τα μπαρ δεν είναι ταξί, αποβιβάζεις και πληρώνεσαι. Ο πελάτης κάθεται έξω στον ήλιο, θέλει να πιει τον καφέ και το ποτό του. Δεν τον σηκώνεις προκαταβολικά να πληρώνει.

Τι κάνουν λοιπόν αναγκαστικά πια σε πολλά καφέ; Παραγγέλνεις, πίνεις το ποτό σου και φεύγοντας σου κόβουν την απόδειξη όλων όσων έχεις πάρει και πληρώνεις. Αν είσαι τυχερός και δουλέψει η διασύνδεση με κάρτα, αλλιώς με μετρητά.

Όταν έρχεται, όμως, ο έλεγχος από την εφορία, ο επιχειρηματίας είναι εκτεθειμένος γιατί δεν έχει αποδείξεις στα τραπέζια όπως οφείλει. Φυσικά οι επιχειρηματίες είχαν θέσει αυτό το θέμα στο υπουργείο και είχαν ουσιαστικά λάβει την απάντηση πως δεν θα γίνονται έλεγχοι αυτό το διάστημα, θα είναι ελαστικοί κλπ.

Έλα, όμως, που οι έλεγχοι γίνονται (και σωστά). Ο ιδιοκτήτης βέβαια προσπαθεί να αποδείξει ότι δεν είναι ελέφαντας. Εξηγεί το πρόβλημα και οι ελεγκτές ξέρετε τι απαντούν; Ακυρώστε τη διασύνδεση (!) αφού δεν δουλεύει για να μπορείτε να αφήνετε αποδείξεις στα τραπέζια. Το άκουσα με τα αυτιά μου αυτό.

Ο Χατζηδάκης, ο Πιτσιλής και ο Θεοχάρης δηλώνουν εμφατικά τόσους μήνες πως η διασύνδεση θα γίνει «ο κόσμος να χαλάσει». Αυτή τη φορά δεν υπάρχει πισωγύρισμα. «Μα η διασύνδεση δεν δουλεύει, κ. υπουργέ». Δεν πειράζει. Εμένα με νοιάζει να ανακοινώσουμε πως «πάνω από 110.000 οι επιχειρήσεις που έχουν ολοκληρώσει τη διαδικασία». Τώρα αν η διαδικασία έχει ολοκληρωθεί σωστά κι αν οι επιχειρηματίες και οι πελάτες είναι ικανοποιημένοι, δεν έχει καμία σημασία.

Να σας πω και ποια λύση βρήκαν τελικά οι επιχειρηματίες για να γλιτώσουν τα πρόστιμα να γελάσετε;

Μόλις κάτσει ο πελάτης στο τραπέζι και παραγγείλει, ο σερβιτόρος του πηγαίνει το προϊόν μαζί με την απόδειξη. Όταν αποφασίσει τελικά να φύγει, του κόβουν μία νέα συνολική απόδειξη για ό,τι έχει καταναλώσει και πληρώνει. Δύο αποδείξεις δηλαδή για ένα προϊόν. Το αφεντικό κρατάει τη μία από τις δύο αποδείξεις και την επόμενη ημέρα ο λογιστής του ακυρώνει μία από τις δύο. Καλό;

Σύμφωνα με πηγές της αγοράς, όλα αυτά τα προβλήματα θα λυθούν τον Ιούνιο, όταν θα υπάρχουν διαθέσιμες στην αγορά εστιατορικού τύπου ταμειακές μηχανές συμβατές με τα λογισμικά. Το υπουργείο, όμως, επιλέγει να βάλει τους επιχειρηματίες σε περιπέτειες. Να αλλάξουν ταμειακές τώρα για να κάνουν τη διασύνδεση και να ξαναλλάξουν τον Ιούνιο, ενώ στο μεταξύ θα έχουν τρελαθεί από το άγχος.

Ναι, η πάταξη της φοροδιαφυγής είναι προτεραιότητα, αλλά με μεταρρυθμίσεις ουσίας, όχι με ιστορίες καθημερινής τρέλας. Στην τελική η διασύνδεση είναι έργο βιτρίνας. Αν κάποιος πληρώσει με μετρητά πάλι ο επιχειρηματίας μπορεί να μην κόψει απόδειξη. Δεν τον εμποδίζει σε κάτι η διασύνδεση.

Όταν πληρώνει κάποιος με κάρτα και χωρίς τη διασύνδεση τα περιθώρια φοροδιαφυγής ήταν πολύ μειωμένα. Για τη βιτρίνα λοιπόν και για τα χρήματα του Ταμείου Ανάκαμψης όλη αυτή η πρεμούρα; Τα νεύρα των επαγγελματιών, πάντως, είναι... τσατάλια και μαζί αρχίζει να βγαίνει μια κάποια κούραση και στους πελάτες.

Ακολουθήστε το reporter.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο reporter.gr