Δεν μπορεί να μην τα ήξερε όλα αυτά ο υπουργός Πιερρακάκης, ειδικά τα περί τεχνητής νοημοσύνης που υπήρξε και το αντικείμενο των σπουδών του, όταν κατηύθυνε (κάποιοι ισχυρίζονται ότι πίεσε) τους πρυτάνεις στην πρόσφατη έκτακτη σύνοδό τους στην αποδοχή της «λύσης» των διαδικτυακών εξετάσεων. Ούτε οι πρυτάνεις επιτρέπεται να μην τα γνωρίζουν, και ας θεραπεύουν αντικείμενα ξένα προς την πληροφορική την οποία σπούδασε ο υπουργός. Άρα δεν υπάρχει ελαφρυντικό άγνοιας για κανέναν για αυτό το οποίο κατάφεραν, ειδικά για τον υπουργό.

Και τι κατάφεραν;

Πρώτον, να υπονομευθεί πλήρως η έννοια των εξετάσεων και να καταρρακωθεί κάθε έννοια πανεπιστημιακής αξιοπρέπειας.

Δεύτερον, να παραταθούν και να πολλαπλασιαστούν οι καταλήψεις. Είναι χαρακτηριστικό ότι στις γενικές συνελεύσεις φοιτητών που χρονικά ακολούθησαν την έκτακτη σύνοδο δεν «κατέβηκε» καν η πρόταση για τερματισμό των καταλήψεων, όπως γινόταν πριν. Πολύ φυσιολογικό: γιατί να ανοίξουν τα πανεπιστήμια όσο διεξάγονται διαδικτυακά οι εξετάσεις; Άσε που αν ανοίξουν μπορεί να μετατραπούν σε εξετάσεις με φυσική παρουσία. Καλύτερα κλειστά. Επιπλέον, τμήματα και σχολές που δεν τελούσαν υπό κατάληψη πριν την έκτακτη σύνοδο, τέθηκαν υπό κατάληψη μετά: κορόιδα είμαστε εμείς να δώσουμε εξετάσεις με φυσική παρουσία; Κάνουμε μία κατάληψη και δίνουμε εξετάσεις διαδικτυακά. Όπως κάνουν και οι άλλοι.

Τρίτο, να πανηγυρίζουν όσοι πρωτοστάτησαν στην απόφαση περί καταλήψεων (δικαιολογημένα, αυτοί είναι όντως οι «νικητές») και να επαίρονται προς τους συναδέλφους τους που ήταν αντίθετοι: γιατί παραπονείστε; Ορίστε, καταφέραμε οι εξετάσεις να γίνουν διαδικτυακά. Προτιμούσατε μήπως να γίνουν με φυσική παρουσία;

Τέταρτο, να δημιουργηθεί ένα πολύ κακό προηγούμενο: μία κατάληψη πριν τις εξετάσεις είναι ό,τι πρέπει για να περνάμε μαθήματα και να παίρνουμε πτυχίο.

Αυτά κατάφερε ο υπουργός.

Και τι έπρεπε να γίνει; Να χαθεί η εξεταστική; Η πρόταση που εισηγήθηκα να γίνει αποδεκτή από τους πρυτάνεις, μας λέει ο υπουργός, ήταν η μόνη που διασφάλιζε το εξάμηνο για τους φοιτητές (και τις ψήφους για τις ευρωεκλογές).

Και όμως. Υπήρχε και υπάρχει λύση, μπορεί όχι ιδανική, αλλά σίγουρα απείρως αξιοπρεπέστερη και ακαδημαϊκά ορθότερη από αυτήν που προκρίθηκε. Και είναι, σε γενικές γραμμές, η εξής. Να αρχίσουν άμεσα διαδικτυακά οι παραδόσεις των μαθημάτων του δευτέρου εξαμήνου, αφού συμπληρωθούν κατά τον ίδιο τρόπο οι (ελάχιστες) διαλέξεις των μαθημάτων του πρώτου εξαμήνου που δεν ολοκληρώθηκαν λόγω των καταλήψεων, και οι εξετάσεις του πρώτου εξαμήνου να μεταφερθούν σε διευρυμένη εξεταστική τον Ιούνιο μαζί με τις εξετάσεις των μαθημάτων του δευτέρου εξαμήνου.

Αυτόν τον δρόμο ακολούθησε το Πανεπιστήμιο Πατρών. Και αξίζουν, ασφαλώς, συγχαρητήρια στη Σύγκλητο και, βεβαίως, στον Πρύτανη του Πανεπιστημίου καθηγητή Μπούρα. Έσωσαν την τιμή των πανεπιστημίων. Και έδωσαν και ένα μάθημα προς κάθε κατεύθυνση για το πώς ένα πανεπιστήμιο υπερασπίζεται, πέραν της αξιοπρέπειάς του, την έννοια του αυτοδιοίκητου.

Κατά έναν παράδοξο τρόπο, η απόφαση της Πάτρας είναι ευνοϊκή, ανακουφιστική θα έλεγα, για τον υπουργό: θα μπορεί να ισχυριστεί ότι αυτός απλά προσέφερε τη δυνατότητα των διαδικτυακών εξετάσεων, χωρίς να υποχρεώνει τα πανεπιστήμια να την εφαρμόσουν. Αντιθέτως, είναι καταδικαστικά αποκαλυπτική για όσους πρυτάνεις έπεισαν τις συγκλήτους τους ότι δεν υπήρχε άλλος δρόμος, γιατί η οργή του υπουργού θα επέπιπτε δριμεία επί των ιδρυμάτων τους. Κάτι δεν «κολλάει» εδώ, γιατί δεν μπορούν να ισχύουν και τα δύο. Ας μας διαφωτίσουν οι ίδιοι.

Βέβαια, ο δρόμος που επέλεξε η Πάτρα, και τον οποίο πρότεινα και προτείνω, είναι πολύ δυσκολότερος. Επιφέρει αυξημένη πίεση προς τους φοιτητές, καθώς σε μία εξεταστική, έστω διευρυμένη, θα πρέπει να εξεταστούν σε μαθήματα δύο εξαμήνων. Είναι, όμως, δίκαιος. Αυτοί που διάβασαν θα γράψουν καλύτερα από εκείνους που διάβασαν λιγότερο ή καθόλου -κάτι που προφανώς δεν εξασφαλίζουν οι διαδικτυακές εξετάσεις. Επιφέρει αυξημένη πίεση προς τους διδάσκοντες, καθώς θα πρέπει να διορθώσουν στην ίδια χρονική περίοδο πολύ περισσότερα γραπτά. Όμως, γνωρίζω καλά, ότι οι ίδιοι οι καθηγητές θα προτιμούσαν αυτό από να συμμετέχουν σε μία παρωδία εξετάσεων.

Ο δρόμος που επελέγη από την πλειοψηφία των πανεπιστημίων, με την παρότρυνση (κατ’ ελάχιστον) του υπουργού, φαίνεται ευκολότερος. Σίγουρα είναι δημοφιλέστερος για τους λόγους που προανέφερα: η ήσσων προσπάθεια είναι πάντα ελκυστική. Όμως, αν και φαίνεται ευκολότερος, δεν είμαι καθόλου σίγουρος ότι θα αποδειχθεί τέτοιος. Ας μην ξεχνάμε ότι το νομοσχέδιο δεν έχει ακόμη κατατεθεί. Υπάρχει, επομένως, συνέχεια. Υπάρχει δεύτερος γύρος. Και ο τρόπος που εξελίχθηκε ο πρώτος δεν προοιωνίζεται καλά πράγματα για τον δεύτερο.

Ο υπουργός κινήθηκε με τη λογική «να καθαρίσει το θέμα» όσο πιο γρήγορα γίνεται κι ας είναι όπως να ‘ναι.  Να προφυλάξει τον εαυτό του και την καριέρα του –κοινώς, να μη γίνει «καμμιά στραβή στη βάρδια του»– και να μη χρεωθεί, περισσότερο ή λιγότερο, κάποιο δυσάρεστο αποτέλεσμα στις ευρωεκλογές για το κόμμα του. Γι’ αυτό επέλεξε το «ψεκάστε, σκουπίστε, τελειώσατε».

Φευ, δεν «καθάρισε» και δεν «τελείωσε». Ούτε αυτός, ούτε οι πρυτάνεις.

Ακολουθήστε το reporter.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο reporter.gr