Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η θυματοποίηση των ελληνικών νοικοκυριών από τις τράπεζες όταν η Τράπεζα της Ελλάδος, πιεζόμενη από τις οδηγίες της Ευρωπαϊκής Ένωσης, επέτρεψε στις εμπορικές τράπεζες να δίνουν δάνεια και πιστωτικές κάρτες σε ιδιώτες. Ο τότε Διοικητής της ΤτΕ κ. Δημήτρης Χαλικιάς, είχε καθυστερήσει την απελευθέρωση των δανείων επισημαίνοντας ότι οι Έλληνες είναι λαός καταθετών και όχι δανειοληπτών και δεν ξέρουν να διαχειρίζονται τα χρήματα τους για να πληρώσουν δάνεια. Έλεγε, ότι μόλις επιτραπεί η χορήγηση των δανείων σε ιδιώτες, οι τράπεζες θα δίνουν δάνεια σε όποιον περνάει απ’ έξω για να βγάλουν κέρδη και θα υπερχρεώσουν τα νοικοκυριά. Σε δέκα χρόνια, έλεγε ο Χαλικιάς, τα ελληνικά νοικοκυριά θα έχουν πτωχεύσει. Αναγκάστηκε να απελευθερώσει τα δάνεια και δυστυχώς επιβεβαιώθηκε. Οι τράπεζες δάνειζαν τους πάντες, έβγαλαν τεράστια κέρδη, αλλά δέκα χρόνια αργότερα οι μεν δανειολήπτες δεν μπορούσαν να πληρώσουν και πτώχευσαν και το τραπεζικό σύστημα πνίγηκε από τα κόκκινα δάνεια. Τελικά οι μόνοι οφελημένοι είναι τα “κοράκια” δηλαδή τα ξένα funds που αγόρασαν κοψοχρονιά τα κόκκινα δάνεια και τώρα παίρνουν τα σπίτια των αφελών δανειοληπτών.

 

Παραδείγματα οικονομικού αναλφαβητισμού μπορούμε να εντοπίσουμε πολλά στις καθημερινές μας συναλλαγές. Το ερώτημα είναι αν η εκπαίδευση στα οικονομικά όπως προτείνει ο Χατζιδάκης θα βοηθούσε την κατάσταση ή όχι. Και η απάντηση είναι ότι εξαρτάται από τον τρόπο με τον οποίο θα γίνεται και τι θα περιλαμβάνει. 

 

Υποθέτω ότι ο λόγος για τον οποίο ο Υπουργός Οικονομικών προτείνει να μάθουν οικονομικά οι πολίτες είναι για να περιορισθούν τα αιτήματα τους για αυξήσεις κλπ και για να είναι πιο δεκτικοί στις αποφάσεις λιτότητας που παίρνει, όταν χρειάζεται, το Υπουργείο. Η οικονομική επιμόρφωση θα κάνει τους πολίτες πιο δεκτικούς στις εις βάρος τους αποφάσεις, θα δείχνουν δηλαδή κατανόηση, αντί να αντιδρούν με τον μόνο τρόπο που έχουν σήμερα, δηλαδή κραυγάζοντας, διαδηλώνοντας και μαυρίζοντας στις εκλογές. 

 

Ανεξαρτήτως πάντως του γιατί ζητά ο Υπουργός να εκπαιδευτούν στα οικονομικά οι πολίτες, η χρησιμότητα της εκπαίδευσης αυτής υπάρχει.
Αν όμως σχεδιαστεί όπως είναι σχεδιασμένα τα υπόλοιπα σχολικά μαθήματα, δεν θα προσφέρει τίποτα απολύτως. Ο σχεδιασμός των εκπαιδευτικών προγραμμάτων στο ελληνικό σχολείο έχει ως επίκεντρο το συμφέρον των εκπαιδευτικών και όχι των μαθητών. Με πρόφαση την παροχή υψηλού επιπέδου εκπαίδευσης, φορτώνουν τα μαθήματα με υπερβολική σε όγκο ύλη, με χιλιάδες άχρηστες λεπτομέρειες, με τρομερά εξειδικευμένα θέματα τα οποία κανονικά μόνο σε πανεπιστημιακό επίπεδο θα έπρεπε να διδάσκονται. Και καθώς το κάνουν αυτό σε όλα τα μαθήματα, ο μαθητής καλείται να παπαγαλίσει γνώσεις στα Ελληνικά που μόνο ένας φιλόλογος θα έπρεπε να έχει, γνώσεις στα μαθηματικά που μόνο ένας μαθηματικός χρειάζεται, γνώσεις στη Ιστορία, τη Φυσική, τη Χημεία και τη Βιολογία που χρησιμεύουν μόνο οι εξειδικευμένους επιστήμονες. 

 

Το αποτέλεσμα είναι ότι οι δάσκαλοι και οι καθηγητές αποκτούν ισχύ και χρήμα και οι μαθητές μένουν αναλφάβητοι, γράφουν greeklish, δεν έχουν τις αναγκαίες για την καθημερινότητα γνώσεις αριθμητικής και δεν θυμούνται τίποτα απολύτως από όσα διδάχτηκαν δώδεκα χρόνια στο ελληνικό σχολείο. Και φυσικά δεν έχουν αναπτύξει κριτική σκέψη αφού είναι αναγκασμένοι να παπαγαλίζουν άχρηστη ύλη, αντίθετα, έχουν χάσει τη δυνατότητα τους να σκεφτούν “out of the box” που είναι το ζητούμενο πλέον στο σύγχρονο κόσμο. Και λέω έχουν χάσει τη δυνατότητα διότι όλα τα παιδιά σκέφτονται έτσι πριν πάνε στο σχολείο και εκεί αυτή η δυνατότητα τους αφαιρείται για να γίνουν “στρατιωτάκια” και πειθήνιοι υπάλληλοι.
Δίκιο λοιπόν έχει ο Χατζηδάκης που ζητάει να αποκτήσουν οικονομική παιδεία οι Έλληνες, αλλά αν αυτή ενταχθεί στο σημερινό εκπαιδευτικό σύστημα, το μόνο αποτέλεσμα που θα έχει θα είναι να επιβαρύνει ακόμη περισσότερο τους φουκαράδες τους μαθητές και να δημιουργήσει νέα κόστη για τις οικογένεια και επιπλέον εισόδημα για τους εκπαιδευτικούς. 

 

Το εκπαιδευτικό σύστημα πρέπει να αλλάξει επειγόντως και εκ βάθρων με στόχο το όφελος των μαθητών και την προετοιμασία τους για το μέλλον και η αλλαγή πρέπει να γίνει στο σχολείο, δημοτικό και γυμνάσιο. Δηλαδή να αλλάξουν όλα στις τάξεις της υποχρεωτικής εκπαίδευσης που αφορά όλους τους Έλληνες ώστε να έχουμε έναν επαρκώς μορφωμένο πληθυσμό. Δυστυχώς όμως, η εκπαιδευτική “μεταρρύθμιση” που ευαγγελίζεται η κυβέρνηση αφορά τα Πανεπιστήμια, δηλαδή τους ενήλικους φοιτητές και όχι τα παιδιά και καμμία απολύτως σχέση δεν έχει με την παιδεία και την εκπαίδευση.