Καθώς οδεύουμε προς την έξοδο από τα μνημόνια -καθαρή ή βρώμικη δεν έχει σημασία- και περνάμε σε ένα νέο είδος εποπτείας, αυστηρότατης και διαρκείας, καλό είναι να ξεκαθαρίσουμε τη σχέση μας με την Ευρωπαϊκή Ενωση και τους δανειστές συνολικά για να καταλάβουμε από ποιους κανόνες διέπεται και ποια όρια έχει.

Η συμφωνία της κυβέρνησης με το Eurogroupγια το χρέος είναι ασφαλώς μια θετική εξέλιξη. Δεν είναι φυσικά θρίαμβος όπως θέλει να την παρουσιάσει η κυβέρνηση, δεν είναι καν επιτυχία αν σκεφτεί κανείς οτι ο Αλέξης Τσίπρας και οι συν αυτώ θεωρούσνα την επιμήκυνση της διάρκειας αποπληρωμής του χρέους ώς απαράδεκτο συμβιβασμό και έλεγαν οτι θα πετύχουν μεγάλο κούρεμα του χρέους ή και ολική διαγραφή του. Αυτά βέβαια αποτελούν παρελθόν και η κυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑ ΑΝΕΛ θριαμβολογεί διότι πέτυχε μια ρύθμιση του χρέους πολύ χειρότερη από αυτή που κάποτε είχαμε σζχεδόν ώς δεδομένη. Η ευθύνη για αυτή την πολύ χειρότερη συμφωνία βαραίνει εξ ολοκλήρου την κυβέρνηση η οποία αφού τα έχασε όλα «διαπραγματευόμενη» στην αρχή, τώρα πήρε κάτι πίσω και το γιορτάζει.

Σε κάτι που έχει δίκιο ο υπουργός Εξωτερικών Νίκος Κοτζιάς, είναι οτι πράγματι αν η Τουρκία ήταν μια δημοκρατική ευρωπαική χώρα, εμείς θα είχαμε τις δυνατότητες να είμαστε αν όχι το πιο ευτυχισμένο έθνος, σε κάθε περίπτωση πιο ευτυχισμένοι και πιο άνετοι οικονομικά από όσο είμαστε σήμερα. 

Δυστυχώς όμως η Τουρκία δεν είναι μια δημοκρατική ευρωπαική χώρα και είναι πολύ αμφίβολο αν θα γίνει ποτέ, συνεπώς καλό θα είναι και για εμάς να αναζητήσουμε αλλού την εθνική ευτυχία. 

Πανηγυρίζουν στην κυβέρνηση για έναν ακόμη θρίαμβο: Το αφορολόγητο θα μειωθεί το 2020 και οι συντάξεις θα κοπούν το 2019. Πού είναι ο θρίαμβος; Οτι το αφορολόγητο δεν θα μειωθεί και αυτό από το 2019. 

Μεγάλη επιτυχία! Πέτυχε η … καθυστέρηση. Διότι τελικά όλες οι επιτυχίες της κυβέρνησης σχετίζονται με μικροκαθυστερήσεις στα μέτρα που τους εισηγείται η τρόικα. Και με λογιστικές κομπινίτσες επιπέδου Δημοτικού σχολείου για να εμφανίσουν πλεόνασμα πλασματικό και καταστροφικό για την οικονομία, για να πούνε οτι κάνανε αποκρατικοποιήσεις χωρίς να γίνουν, για να πούνε οτι θα γίνουν επενδύσεις όταν δεν εκτελείται καν το Πρόγραμμα Δημοσίων Επενδύσεων. Ακόμη και το περίφημο Αναπτυξιακό σχέδιο που παρουσίασε ο Τσακαλώτος στις Βρυξέλλες του το επέστρεψαν ώς απαράδεκτο. Δεν αξίζει καν το χαρτί στο οποίο γράφτηκε, φέρεται να είπαν οι Ευρωπαίοι τεχνοκράτες που το διάβασαν πριν το επιστρέψουν.

Τα βασικά μεγέθη του προυπολογισμού του 2018 είναι σχεδόν τα ίδια με αυτά του προυπολογισμού του 2007. Οι πρωτογενείς δαπάνες είναι 44,3 δις ευρώ το 2018, ήταν 43, 6 δις το 2007. Τα φορολογικά έσοδα είναι 48 δις Ευρώ το 2018, το ίδιο και το 2007.

Η διαφορά είναι οτι το ΑΕΠ ήταν 230 δις το 2007 και είναι σήμερα 180 δις.

Αυτό σημαίνει οτι οι φόροι έχουν αυξηθεί σημαντικά σαν ποσοστό του ΑΕΠ, το ίδιο και οι δημόσιες δαπάνες!