Και εμείς εδώ, ώς αφελείς και χαζοχαρούμενοι, πλήν όμως αυτοχαρακτηριζόμενοι ώς πολιτικά ιδιοφυείς και τα πάντα ορθώς κρίνοντες, θα «βαθμολογούμε» τις κόντρες των πολιτικών μας. Βεβαίως μπορούμε να ελπίζουμε σε ένα σύντομο διάλειμα διακοπών το καλοκαίρι με μια άγρια κόντρα όπως η προχθεσινή στη Βουλή για να μη ξεχνιόμαστε, με τον Τσίπρα να κατηγορεί τον Μητσοτάκη οτι ζήτησε από τη Μέρκελ - την οποία δε συνάντησε - να μειωθούν οι συντάξεις τώρα για να φάει το πολιτικό κόστος ο Τσίπρας. 

Ο οποίος Τσίπρας, ζητάει, όχι να μη μειωθούν, αλλά να μειωθούν αργότερα για να φάει το πολιτικό κόστος ο Μητσοτάκης! Με λίγα λόγια, δεν υπάρχει διαπραγμάτευση για το αν θα μειωθούν ακόμη περισσότερο οι ξευτιλισμένες συντάξεις, αλλά για το πότε θα γίνει αυτό για να φάει το πολιτικό κόστος η αντιπολίτευση. Το λογικό είναι – όπως και έκανε - να ζητάει ο Μητσοτάκης να μην εφαρμοσθεί τώρα το μέτρο μείωσης των συντάξεων ώστε ο ίδιος να διαπραγματευτεί καλύτερα και να ακυρώσει το μέτρο αυτό στο μέλλον. Τέλος πάντων, αυτό ήταν μόνο η αρχή ενός πολύ βρώμικου και χυδαίου προεκλογικού αγώνα που έχουμε μπροστά μας.

Εμείς βεβαίως στους ανά την επικράτεια καφενέδες όπως έλεγε ο παληός συνάδελφος Χάρης Μπουσμπουρέλης, θα κρατάμε το σκόρ όπως στο Μουντιάλ και θα παίζουμε στοιχήματα για το ποιός θα κερδίσει.

Έτσι και πολύ χειρότερα θα κυλήσει η προεκλογική περίοδος, με το αποτέλεσμα να είναι ούτως ή άλλως οτι την Ελλάδα (τα επόμενα πολλά χρόνια ακόμη) θα κυβερνάνε οι ευρωπαικές ηγεσίες και οι αγορές, οι οποίες θα κρίνουν αν τα πηγαίνουμε καλά ή όχι, για να μας δώσουν ή να μη μας δώσουν δανεικά, για να πληρώσουμε ή να μη πληρώσουμε τις κρατικές σπατάλες, τις οποίες καμία πολιτική ηγεσία δεν θέλει να μειώσει αφού ταίζουν τον κομματικό στρατό .

Υπό αυτές τις συνθήκες όλοι οι Έλληνες γνωρίζουν – εκτός των μισότρελων και εξωφρενικά αφελών- οτι δουλειές στην Ελλάδα πρέπει να γίνονται μόνο υπό προυποθέσεις και οι προυποθέσεις αυτές δεν υπάρχουν παρά μόνο για ειδικές περιπτώσεις επιχειρηματιών και «επιχειρηματιών» και όχι για τους υπόλοιπους. Το κακό είναι οτι αυτό το γνωρίζουν πλέον πολύ καλά και οι ξένοι οι οποίοι δεν επενδύουν φράγκο βλέποντας πως όσοι τόλμησαν να ασχοληθούν με επενδύσεις στην Ελλάδα κατέληξαν να τρώνε τις σάρκες τους, τα ηρεμιστικά και τα αντικαθλιπτικά με το κιλό, χάνοντας διαρκώς λεφτά και πιστεύοντας σε ψεύτικες κυβερνητικές υποθέσεις του τύπου «μην ανησυχείτε, όλα θα πάνε καλά». Και φυσικά τίποτα δεν πάει καλά διότι η δημόσια διοίκηση έχει τον τρόπο να τα μπλοκάρει όλα αν δεν πάρει το κατιτίς της ή επειδή απλώς «δεν γουστάρει».

Γνωρίζοντας όλα αυτά οι Έλληνες πρέπει να δούμε πώς οι ίδιοι θα καταφέρουμε να παρακάμψουμε όπου και όπως μπορούμε το κράτος στα επαγγελαμτικά μας ώστε να μπορέσουμε να δουλέψουμε και να επιζήσουμε στην ωραιότερη μεν, αλλά δυσκολότερη για επαγγελματίες χώρα του κόσμου.

Να κάνω μια παρένθεση εδώ (που λένε και οι τηλεοπτικοί συνάδελφοι όταν βαριούνται να βάλουν άνω τελεία). Αναρωτιούνται πολλοί γιατί οι Έλληνες που φεύγουν στο εξωτερικό διαπρέπουν. Μα είναι απλό: Διότι αν έχεις μάθει να παίζεις μπάλα εδώ, που η μπάλα είναι ποδόσφαιρο, μπάσκετ, τε κβο ντο και τένις ταυτόχρονα λόγω μη τήρησης των κανόνων, όπου και αν βρεθείς στο εξωτερικό, εκεί που υπάρχουν σαφείς και ξεκάθαροι κανόνες που τηρούνται, διαπρέπεις. Σου φαίνεται απλό το γεγονός οτι, μπορείς να ανοίξεις μια επιχείρηση, να πάρεις ένα χαρτί από την δημόσια υπηρεσία, να γνωρίζεις από πρίν τι θα πληρώσεις. Εδώ δεν μπορείς να τα κάνεις αυτά, άρα στο εξωτερικό σου φαίνεται απλός, υγιεινός περίπατος το επιχειρείν. 

Τέλος πάντων η ουσία είναι οτι αυτή η κυβέρνηση θα μας εξασφαλίσει μέχρι τις εκλογές ένα όργιο χυδαιότητας, λασπολογίας και ψευδών υποσχέσεων, για όσους δεν βαριούνται να ασχοληθούν με αυτά. Οι υπόλοιποι ας απολάυσουν τις διακοπές τους – από επιλογή ή λόγω ανεργίας – και ας σκεφτούν πώς θα παρακάμψουν το κράτος για να κάνουν καμιά δουλειά και να επιβιώσουν. 

Διότι στην Ελλάδα τα πράγματα είναι απλά: Το κράτος σε αναγκάζει να παρανομήσεις για να επιβωιώσεις, σε επιβραβεύει αν τα καταφέρεις και σε τιμωρεί αν αποτύχεις και γίνεις νομοταγής.