Για να είμαστε ειλικρινείς και δίκαιοι, συνήθως - για να μην πω πάντοτε - τα πλοία στην Ελλάδα αποπλέουν από το λιμάνι με τους καταπέλτες ανοιχτούς. Αποπλέουν με τους επιβάτες στο γκαράζ. Καταπλέουν επίσης στο λιμάνι για να δέσουν με τους επιβάτες στο γκαράζ να περιμένουν στριμωγμένοι μπροστά στον καταπέλτη, άλλους μέσα στα αυτοκίνητα με τις μηχανές αναμμένες και ακόμη περισσότερους στις σκάλες στριμωγμένους για να κατέβουν. Οι επιβάτες πιέζονται από τα μεγάφωνα του πλοίου να κατέβουν το γκαράζ πριν το πλοίο δέσει, με την απειλή μάλιστα ότι το πλοίο θα αναχωρήσει άμεσα για τον επόμενο προορισμό και κινδυνεύουν να μείνουν μέσα. Αν το πλοίο τρακάρει στην αποβάθρα, θα έχουμε τραυματίες, αν όχι νεκρούς.
Δεν ξέρω αν όλα αυτά περιλαμβάνονται στα πρωτόκολλα ασφαλείας, ούτε ξέρω γιατί συμβαίνουν, αυτό που ξέρω είναι πως είναι πάγια τακτική στην ελληνική ακτοπλοΐα ανεξαρτήτως εταιρείας διαχείρισης των πλοίων.
Τα πρωτόκολλα ασφαλείας δεν τηρούνται στην ελληνική ακτοπλοΐα γενικώς και την έχουμε γλιτώσει ως τώρα από την προστασία που παρέχει στους Έλληνες ο Από Μηχανής Θεός, αλλά και αυτός πλέον δεν ξέρει ποιον να πρωτοσώσει.
Δεν τα κατάφερε με τον Καρυώτη, όπως δεν τα κατάφερε και στα Τέμπη όπου πάλι δεν τηρήθηκε κανένα πρωτόκολλο ασφαλείας και συγκρούστηκαν τα τρένα με αποτέλεσμα να σκοτωθούν δεκάδες νέοι άνθρωποι.
Ένα ερώτημα που ανακύπτει από αυτή τη νέα τραγωδία με τον Καρυώτη, είναι για ποιον λόγο ο καπετάνιος του Blue Horizon (και οι καπετάνιοι της ελληνικής ακτοπλοίας γενικώς) δεν τηρούν τα πρωτόκολλα ασφαλείας. Το να βιάζονται να αποπλεύσουν για να αποφύγουν τις καθυστερήσεις είναι λογικό, αλλά να μη τηρούν το πρωτόκολλο ασφαλείας, είναι εγκληματικό. Πόση πίεση λοιπόν δέχονται από τις εταιρείες για να φύγουν άρον άρον; Έχουν επιπτώσεις στην καριέρα τους όταν καθυστερούν; Πόσο πιέζονται από τις εταιρείες να φύγουν θυσιάζοντας την ασφάλεια του πλοίου και των επιβατών;
Είναι αντιληπτό ότι οι πλοιοκτήτριες εταιρείες και οι διαχειρίστριες, κυνηγάνε το χρήμα, έτσι κάνουν οι εταιρείες. Όμως με ποιον τρόπο, με ποιες πρακτικές, με ποιες θυσίες; Σε κάθε περίπτωση η εταιρεία Attica Group {Η STRIX Holdings L.P. είναι ο μεγαλύτερος μέτοχος της Attica Group, κατέχοντας άμεσα το 28,3% και έμμεσα το 69,1% μέσω της θυγατρικής της MIG Shipping S.A., και ελέγχεται μέσω αλυσίδας επιχειρήσεων, από την BLANTYRE CAPITAL (CAYMAN) LTD} ενδεχομένως να έχει ευθύνες για τη μη τήρηση των πρωτοκόλλων και αυτές οφείλει να τις διερευνήσει η δικαιοσύνη και να επιβάλει τις ποινές που αναλογούν.
Η μη τήρηση των πρωτοκόλλων ασφαλείας είναι πολύ βαριά αμέλεια που επισύρει βαρύτατες ποινές.
Στην Ελλάδα όμως τα πρωτόκολλα ασφαλείας δεν τηρούνται σχεδόν πουθενά, ούτε στις ιδιωτικές εταιρείες, ούτε στο δημόσιο τομέα, ούτε στην τοπική αυτοδιοίκηση. Για αυτό τρακάρουν τα τρένα, για αυτό πνίγονται οι επιβάτες των πλοίων, για αυτό καίγονται άνθρωποι στις πυρκαγιές, για αυτό πνίγονται άλλοι στις πλημμύρες. Επειδή κανείς δεν καθάρισε τα δάση και τα χωράφια και επειδή κράτος και τοπική αυτοδιοίκηση δεν έλαβαν τις αναγκαίες προφυλάξεις καιγόμαστε. Eπειδή κανείς δεν καθάρισε τα φρεάτια και επειδή χτίστηκαν σπίτια στα ρέματα πνιγόμαστε. Eπειδή δεν ακολουθούνται οι οδηγίες και τα πρωτόκολλα ασφαλείας τρακάρουν τα τρένα και πνίγηκε ο Καρυώτης στο λιμάνι του Πειραιά.
Μισούμε να ακολουθούμε τα πρωτόκολλα, όπως μισούμε να διαβάζουμε το μάνιουαλ όταν αγοράζουμε μια συσκευή, όπως μισούμε τους κανόνες γενικότερα. Είναι χαρακτηριστικό μας που πρέπει όμως να αλλάξει διότι μας κοστίζει πάρα πολύ ακριβά. Και θα αλλάξει μέσω της επιβολής των νόμων και των ποινών. Πώς θα γίνει αυτό; Ας ξεκινήσουμε με τα πρόστιμα για τα κράνη στα μηχανάκια, έτσι για να πούμε κάτι πολύ απλό. Και για να αρχίσει να χτίζεται μια νοοτροπία τήρησης των κανόνων ασφαλείας με την ελπίδα να γενικευτεί.
Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο reporter.gr