Μαθαίνουν οι πολιτικοί άγνωστες λέξεις, όπως «PSI», «spread», «ρευστότητα», «οικονομική καταστολή», νομίζουν ότι κατάλαβαν τη λειτουργία της οικονομίας και της αγοράς, μάχονται για την αναθεώρηση του μνημονίου, για την ανάπτυξη, για την έκδοση ευρωομολόγου, για τη χαλάρωση του Συμφώνου Σταθερότητας, σκέφτεται ο λαός αν θα είναι καλύτερα με το ευρώ ή τη δραχμή, με τον Σαμαρά ή τον Βενιζέλο, με τους δύο μαζί ή με κανέναν. Χαμένος κόπος, σπατάλη φαιάς ουσίας τεράστια. Διότι το πρόβλημα της ελληνικής οικονομίας δεν είναι οικονομικό. Είναι πρόβλημα διαφθοράς. 

Ο Θεός ο ίδιος να κατέβαινε στη Γη και να έπιανε τη Μέρκελ από τον λαιμό, να μας χάριζε τα χρέη και άλλα τόσα, να μας έστελνε επενδύσεις, να μας έπνιγε στο ευρωομόλογο, εμείς σε λίγο καιρό θα βρισκόμασταν στο ίδιο σημείο.

Το πρόβλημα της ελληνικής οικονομίας οφείλεται αποκλειστικά και μόνο στη διαφθορά της δημόσιας διοίκησης και του πολιτικού κόσμου. Και κανένα από τα κόμματα που συμμετέχουν σήμερα στη Βουλή, δηλαδή ΠΑΣΟΚ, Ν.Δ., ΚΚΕ, ΛΑΟΣ, ΣΥΡΙΖΑ, Δημοκρατική Συμμαχία, δεν έκαναν τίποτα για να την περιορίσουν. Και όλα δείχνουν ότι δεν θα κάνουν τίποτα ούτε και στο μέλλον. 

Η διαφθορά στην Ελλάδα παίρνει πολλές μορφές. Η φοροδιαφυγή, οι συντάξεις-μαϊμού, οι υπερβολικές συνταγογραφήσεις, τα λαδώματα στις πολεοδομίες, αλλά και εκείνα για χορήγηση αδειών λειτουργίας κέντρων εστίασης και εργοστασίων, τα αυθαίρετα, οι παράνομες προσλήψεις, τα αναίτια επιδόματα, οι μετατάξεις δημοσίων υπαλλήλων, οι χρηματοδοτήσεις των κομμάτων, των ΜΚΟ και των ιδρυμάτων, οι φωτογραφικές διατάξεις που ευνοούν φίλους και ημετέρους, οι προσλήψεις στις ΔΕΚΟ, όλα αυτά και πάρα πολλά άλλα είναι συμπτώματα διαφθοράς. Σε αυτά οφείλεται το οικονομικό πρόβλημα. 

Οπως διαφθορά είναι η πελατειακή σχέση μεταξύ ψηφοφόρου και βουλευτή, η σχέση διαπλοκής μεταξύ ΜΜΕ και πολιτικής, η αναξιοκρατία στις προσλήψεις, η μονιμότητα των (κομματικών) δημοσίων υπαλλήλων, η σχέση μεταξύ τραπεζών και πολιτικής, η σχέση μεταξύ προμηθευτών και εργοληπτών του Δημοσίου με τους πολιτικούς.

Διαφθορά είναι ακόμη ότι ενώ το ΚΚΕ, ο ΣΥΡΙΖΑ, ο ΛΑΟΣ και η Δημοκρατική Συμμαχία βρίσκονται στη Βουλή σταθερά (με τα ίδια ή άλλα ονόματα κατά καιρούς) τα τελευταία 38 χρόνια της Μεταπολίτευσης, δεν κατάφεραν να επιβάλουν στα δύο μεγάλα κόμματα, ΠΑΣΟΚ και Ν.Δ., που κυβερνούσαν εναλλάξ, να καθαρίσουν τη δημόσια διοίκηση και το πολιτικό σύστημα. Κατά τη γνώμη μου, όχι μόνο δεν κατάφεραν, αλλά ούτε προσπάθησαν και αντίθετα μπήκαν στο παιχνίδι όλοι μαζί και πήραν μερίδιο από την πίτα. 

Διαφθορά είναι -υπό μία ευρύτερη έννοια- ότι η εκάστοτε αντιπολίτευση, Δεξιά και Αριστερά, πίεζε τις κυβερνήσεις να δίνουν παράλογες αυξήσεις, ότι κατέβαζε στους δρόμους και σε απεργίες χιλιάδες εργαζομένους με διάφορες αφορμές, ότι έκλεινε και κλείνει μουσεία, λιμάνια, δρόμους, αεροδρόμια, ξενοδοχεία, εργοστάσια, πάντα με στόχο τη δημιουργία προβλήματος, φτώχειας, δυσαρέσκειας και οργής, την οποία υφίσταται ως πολιτικό κόστος η εκάστοτε κυβέρνηση.

Και δυστυχώς σήμερα, σε αυτή την προεκλογική περίοδο, μέσα στην κρίση και ενώ βρισκόμαστε στο χείλος του γκρεμού, όλα ανεξαιρέτως τα κόμματα συνεχίζουν να αποπροσανατολίζουν τον κόσμο από το πραγματικό πρόβλημα που είναι η διαφθορά και να συζητάνε (αν λέγεται συζήτηση η ανταλλαγή ύβρεων και κραυγών) περί ανέμων και υδάτων. 

Το πολιτικό σύστημα -και εννοώ όλα τα κόμματα και τους μηχανισμούς τους- έχει διαφθείρει και τους πολίτες. Εχει καταστρέψει τη Δημοκρατία στην Ελλάδα. Και φτάσαμε τα τελευταία δεκαπέντε χρόνια, και κυρίως τα προηγούμενα δύο, να μη σέβεται ο πολίτης τον συμπολίτη του, να μη σέβεται ο πολίτης το κράτος και φυσικά να μη σέβεται το κράτος τον πολίτη. 

Η έλλειψη σεβασμού οδηγεί κάθε κοινωνία στο χάος και αυτό είναι που ήδη έχουμε αρχίσει να βιώνουμε και που δυστυχώς πιστεύω θα το βιώσουμε ακόμη εντονότερα.

Οι λύσεις για να φύγουμε από αυτό το αδιέξοδο είναι απλές, αλλά τα κόμματα δεν τις επιλέγουν. Αντίθετα, τις αντιμάχονται.

Λύση είναι η δραστική μείωση των βουλευτών και των υπουργών. Λύση είναι η κατάργηση της μονιμότητας των δημοσίων υπαλλήλων. Λύση είναι η αξιολόγησή τους και η αξιοκρατική αναρρίχησή τους στην ιεραρχία. Λύση είναι το κλείσιμο των άχρηστων δημόσιων υπηρεσιών και οργανισμών. Λύση είναι το ξεκαθάρισμα στις ΔΕΚΟ. Λύση είναι ένα νέο φορολογικό σύστημα μερικών δεκάδων σελίδων αντί των χιλιάδων που έχουμε σήμερα. Λύση είναι η απλούστευση των νόμων και ο περιορισμός της πολυνομίας. 

Λύση είναι ο περιορισμός της «διακριτικής ευχέρειας» των δημοσίων υπαλλήλων στην ερμηνεία και εφαρμογή των νόμων. Λύση είναι η τιμωρία όλων των παραβατών. Λύση είναι η κατάργηση όλων των προστατευτικών διατάξεων για τα μέλη της Βουλής που παρανομούν.  

Λύση είναι χιλιάδες μεγάλες και μικρές αλλαγές που σήμερα δεν γίνονται. 

Και όταν μιλάω για λύση, μιλάω για λύση του οικονομικού προβλήματος της χώρας. Η λύση του οικονομικού μας προβλήματος δεν βρίσκεται ούτε στην επαναδιαπραγμάτευση του μνημονίου, ούτε στην έξοδο από το ευρώ, ούτε στην έκδοση ευρωομολόγου. Βρίσκεται στην καταπολέμηση της διαφθοράς και μόνον εκεί. Και ο πολιτικός κόσμος δεν θέλει να περιορίσει τη διαφθορά πάνω στην οποία στηρίζει την ύπαρξη και την ευημερία του.