Με όποιον και απο τους τρόπους που έχουν προταθεί απο την Κομισσιόν και αν γίνει η  έκδοση του Ευρωομολόγου υπάρχουν μερικά δεδομένα που δεν μπορούμε να αγνοήσουμε:

Πρώτον το ευχάριστο είναι οτι θα αλλάξουν οι όροι δανεισμού μας. Σήμερα δανειζόμαστε μόνο απο την τρόικα, σε χαμηλό επιτόκιο είναι η αλήθεια. Όταν εκδοθεί το Ευρομόλογο θα δανειζόμαστε πάλι με χαμηλό επιτόκιο (σε σχέση με αυτό που θα μας χρέωναν οι δανειστές αν επιχειρούσαμε να βγούμε να δανειστούμε απο τις αγορές) αλλά όχι χαμηλότερο απο αυτό με το οποίο μας δανείζει η τρόικα. Η μεγάλη διαφορά θα είναι οτι όλες οι ευρωπαικές χώρες που έχουν ανάγκη θα δανείζονται μέσω Ευρωομολόγων, οπότε δεν θα είμαστε οι μόνοι και δακτυλοδεικτούμενοι.

Είναι επίσης θετικό το γεγονός οτι θα υπάρχει μια θεσμοθετημένη διαδικασία δανεισμού η οποία δεν θα εξαρτάται απο τα παζάρια του εκάστοτε Πρωθυπουργού ή υπουργού Οικονομικών, ούτε απο το αν ο Σαμαράς θα βάλει την υπογραφή του ή όχι. Θα υπάρχει μια διαδικασία που θα ακολουθείται για όλες τις χώρες και η οποία δεν θα είναι διαπραγματεύσιμη απο τον κάθε άσχετο Έλληνα πολιτικό.

Καθώς οι διαδικασίες θα έχουν θεσμοθετηθεί και οι όροι θα είναι κοινοί για όλους, η Ελλάδα θα ενταχθεί ξανά στο κύριο σώμα της Ευρωπαικής Ένωσης και δεν θα αντιμετωπίζεται διαφορετικά, εφόσον βέβαια τηρεί τους όρους που ισχύουν για όλους.

Παράλληλα θα ξεκαθαρίσει και το τοπίο των απαιτήσεων των δανειστών μας. Διότι σήμερα που δεν υπάρχει θεσμοθετημένη διαδικασία δανεισμού, ζητούν ότι τους κατέβει στο κεφάλι και επιβάλουν όρους εξωφρενικούς, κοινωνικά δυσβάσταχτους και κατά τεκμήρια άδικους.

Απο την άλλη μεριά, για την Ελλάδα δεν θα αλλάξουν και πολλά πράγματα: Θα πρέπει να μειώσουμε δηλαδή τα ελλείμματα, να ανοίξουμε τα επαγγέλματα και τις αγορές να γίνουμε πιο ανταγωνιστικοί.

Η μεγάλη διαφορά είναι και πάλι η θεσμοθέτηση των όρων με τους οποίους θα τα κάνουμε όλα αυτά. Σήμερα, η Ευρώπη δεν έχει κανέναν νόμιμο δικαίωμα – πέραν αυτού που της δώσαμε εμείς με το Μνημόνιο – να παρεμβαίνει στην οικονομία μας. Με το ευρωομόλογο και τη θεσμοθέτηση των διαδικασιών, οι ευρωπαικοί θεσμοι – και όχι ο Σόιμπλε ή ο κάθε Σόιμπλε- θα έχουν δικαιοδοσία στην οικονομία της κάθε χώρας που δανείζεται μέσω ευρωομολόγου.

Η πίεση λοιπόν για εκσυγχρονισμό και εξυγίανση της ελληνικής οικονομίας θα συνεχίσει να υφίσταται, αλλά θα αλλάξει το «ύφος» και η διαδικασία των διαπραγματεύσεων. Θα φύγουν απο τη μέση τα πολιτικά παιχνίδια που παίζονται για εσωτερική κατανάλωση απο τους ξένους ηγέτες, θα αλλάξει ο τρόπος με τον οποίο θα αντιμετωπίζονται οι «χώρες θύματα» θα σταματήσουν οι ξαφνικοί εκβιασμοί απο τους εγχώριους και τους ξένους πολιτικούς. Θα είμαστε πάλι σαν φυλακισμένοι, αλλά φυλακισμένοι με δικαιώματα και όχι έρμαια του δεσμοφύλακα.

Με λίγα λόγια, το Ευρωομόλογο δεν είναι πανάκεια, αλλά βάζει τα πράγματα στη θέση τους, βάζει μια νόμιμη και λογική διαδικασία στο παιχνίδι.

Παράλληλα, θα υπάρχουν και έμμεσες οφέλειες απο την έκδοση του ευρωομολόγου:  Η προοπτική τυπώματος χρήματος απο την ΕΚΤ θα απομακρύνει το ενδεχόμενο πτώχευσης οποιασδήποτε ευρωπαικής χώρας, αλλά θα οδηγήσει σε υποτίμηση του Ευρώ και σε πληθωρισμό. Ο πληθωρισμός επιταχύνει τον ρυθμό ανάπτυξης της οικονομίας και η υποτίμηση του Ευρώ θα κάνει πιο ανταγωνιστική την Ελλάδα στις διεθνείς συναλλαγές. Τουριστικά θα γίνουμε φθηνότεροι και οι εξαγωγές μας θα γίνουν φθηνότερες απο ότι είναι σήμερα.

Συνεπώς η έκδοση του ευρωομολόγου μπορεί να αυξήσει το κόστος δανεισμού για κάποιες απο τις ισχυρές χώρες, όπως πχ η Γερμανία – χωρίς αυτό να είναι βέβαιον για τη συγκεκριμένη περίπτωση – αλλά θα τους δώσει τη δυνατότητα ταχύτερης ανάπτυξης και μεγαλύτερης ανταγωνιστικότητας.

Μένει λοιπόν τώρα να δούμε αν, πότε και με ποιόν τρόπο θα εκδοθεί το Ευρωομόλογο και αν θα καταφέρει η Ελλάδα να είναι μέσα στην Ευρωζώνη ή θα έχει ήδη φύγει εκτός – διότι αυτός ο κίνδυνος δεν έχει ακόμη εξαλειφθεί.

Ακολουθήστε το reporter.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο reporter.gr