Υπάρχουν λοιπόν δυο ζητήματα:

Πρώτον αν τα λεφτά αυτά φτάνουν για να αντιμετωπισθεί η κρίση χρέους. Σύμφωνα με τους αμερικανούς αλλά και πάρα πολλλούς ευρωπαίους αναλυτές, η Ευρώπη θα χρειασθεί 2 τρις ευρώ και όχι ένα. Άρα τα λεφτά δεν φτάνουν. Ας υποθέσουμε όμως οτι οι ευρωπαίοι γνωρίζουν καλύτερα, οτι έχουν κάνει σωστούς υπολογισμούς και οτι το 1 τρις φτάνει.

Πάμε στο δεύτερο ερώτημα: Θα βρεί η Ευρώπη τα λεφτά; Θα πληρώσουν τη νύφη οι Κινέζοι, οι Ινδοί και οι Βραζιλιάνοι; Ίσως ναί, ίσως όχι. Ίσως βάλουν κάποια λεφτά σε ένδειξη καλής θελήσεως, αλλά αν δεν βάλουν το συνολικό ποσό. Τι θα γίνει τότε; Τι θα γίνει αν οι αναπτυσσόμενες οικονομίες δεν χρηματοδοτήσουν τη Γηραιά Ήπειρο με την ακόμη πιο γηραιά νοοτροπία και την ακόμη πιο γηραιά οικονομία;

Έχουμε γράψει επανειλημμένως απο αυτή τη στήλη την άποψη μας, οτι η μόνη λύση για την Ευρώπη είναι το τύπωμα χρήματος. Η λύση αυτή είναι αναγκαία και κατά τη γνώμη μου είναι νομοτελειακή. Δηλαδή θα φτάσουμε αναγκαστικά σε αυτή τη λύση, θέλει δεν θέλει η Ευρώπη, θέλει δεν θέλει η Μέρκελ. Και όταν μιλάμε για τύπωμα χρήματος, εννοούμε οτι αυτό θα γίνει μέσω της εγγύησης απο την ΕΚΤ όλων των ομολόγων που ήδη έχουν εκδωθεί απο τις ευρωπαικές χώρες, ή μέσω της έκδοσης Ευρωομολόγου με το οποίο θα χρηματοδοτούνται όλες οι ευρωπαικές χώρες. Αυτά θα αυξήσουν τον πληθωρισμό στην Ευρώπη (οριακά) και θα οδηγήσουν σε υποτίμηση του ευρώ κατά ένα ποσοστό που θα κρίνουν οι αγορές, της τάξεως του 10-20%. Κάτι το οποίο θα είναι σωτήριο για την εξυγίανση και την ανάπτυξη της ευρωπαικής οικονομίας.

Μέχρι στιγμής η Ευρώπη δεν έχει αποφασίσει να προχωρήσει σε αυτή τη λύση. Προτιμά να πιέσει τα εισοδήματα και να μειώσει τις δαπάνες προκειμένου να πετύχουν οι χώρες πρωτογεννή πλεονάσματα και μέσω της μείωσης του κόστους παραγωγής να γίνουν πιο ανταγωνιστικές οι οικονομίες της Ευρώπης. Όσο και αν προσπαθήσουν όμως οι ευρωπαικοί λαοί να μειώσουν το κόστος παραγωγής τους, ακόμη και αν διαλύσουν το κοινωνικό κράτος, αν καταργήσουν το οκτάωρο και το πενθήμερο, αν κόψουν στη μέση τις συντάξεις και τους μισθούς, ποτέ δεν θα καταφέρουν να πέσουν στο κόστος των αναπτυσσόμενων χωρών. Είναι μάταιος κόπος και είναι και ιστορικό λάθος. Διότι η Ευρώπη έδωσε επι αιώνες μάχες για να φτιάξει τις δημοκρατίες της, για να εξασφαλίσει τα ανθρώπινα δικαιώματα, για να πετύχει την ευημερία της τελευταίας δεκαετίας. Και φυσικά οι λαοί της δεν θα δεχθούν αυτή την υποβάθμιση.

Αναγκαστικά λοιπόν η Ευρώπη θα καταλήξει να τυπώσει χρήμα και αυτό θα φέρει και την άμεση ανακούφιση απο την πίεση της αγοράς και θα λύσει για πολλά χρόνια το πρόβλημα της υπερχρέωσης.

Ίσως τελικά, για να πεισθεί η Ευρώπη να προχωρήσει σε αυτή τη  σωστή λύση πρέπει πρώτα να φτάσει η κρίση στην Ιταλία και τη Γαλλία, να κινδυνεύσει με άμεση διάλυση το ευρωπαικό οικοδόμημα, να ξεσηκωθούν οι Γερμανοί εργάτες που στενάζουν απο τη λιτότητα μια δεκαετία για να καταλάβουν οι ηγέτες τι πρέπει να κάνουν. Διότι σήμερα, βρίσκονται πολύ μακριά απο τις ανάγκες των λαών τους, προσπαθώντας να ακολουθήσουν τις επιταγές ενός βλακώδους και αναχρονιστικού «manual» πο λέει οτι οι αριθμοί πρέπει να ευημερούν ακόμη κι αν χρειάζεται να εξαθλιωθούν ολόκληροι λαοί για να επιτευχθεί αυτό.

Ακολουθήστε το reporter.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο reporter.gr