«Στη σύσκεψη της τράπεζας για το τι θα κάνει στην Ευρώπη, όλοι βρίσκουν την ευκαιρία να πάνε στην τουαλέτα, να γεμίσουν το φλυτζάνι του καφέ, να κάνουν ενα τηλεφώνημα απο το κινητό, να συζητήσουν μεταξύ τους τα προσωπικά τους. Αντίθετα, όταν μιλάμε για την Ασία ή την Λατινική Αμερική, όλοι είναι παρόντες, εξαιρετικά συγκεντρωμένοι και δείχνουν έντονο ενδιαφέρον».

Την απάντηση αυτή μου την έδωσε όταν τον ρώτησα γιατί η τράπεζα στην οποία εργάζεται δεν αγοράζει μια μεγάλη ελληνική τράπεζα τώρα που είναι φθηνές οι μετοχές τους. «Δεν θα σας κοστίσει τίποτα» του είπα. «Ούτε καν ενδιαφέρονται να το ακούσουν στα κεντρικά» μου απήντησε. «Ο δικός μας όμιλος και πολλοί άλλοι πιστεύω, δεν ενδιαφέρονται να εξαγοράσουν καμία ευρωπαική τράπεζα. Αντίθετα ενδιαφέρονται σφοδρά για τράπεζες της Λατινικής Αμερικής ή της Ασίας με τους πολύ μεγάλους πληθυσμούς και τις αναπτυσσόμενες οικονομίες».

Υπο αυτές τις συνθήκες, το ενδιαφέρον που υπάρχει για την Ελλάδα διεθνώς είναι μηδενικό. Βεβαίως, ίσως να υπάρξει ένα γεωπολιτικό ενδιαφέρον ενόψει των εξελίξεων στην περιοχή της Μεσογείου σε σχέση με τη Μέση Ανατολή.  Και αυτό – εάν δεν μας μπλέξει σε κάποιον πόλεμο μεταξύ Δύσης και Ισλάμ- ίσως είναι η πηγή της σωτηρίας μας για το μέλλον.

Λόγω θέσεως η Ελλάδα μπορεί να παίξει σημαντικό ρόλο στην περιοχή, εκπροσωπώντας τα συμφέροντα του Δυτικού κόσμου και συμμετέχοντας στην εκμετάλευση και κυρίως στην μεταφορά καυσίμων (πετρελαίου και φυσικού αερίου) προς την Ευρώπη. Για παράδειγμα, ένας αγωγός φυσικού αερίου, που θα έχει τέσσερεις σταθμούς (Καστελόριζο, Κύπρο, Κρήτη Πελοπόνησσο) θα ενίσχυε σημαντικά τη γεωπολιτική θέση της Ελλάδας και θα δημιουργούσε ανάπτυξη και εισοδήματα. Γύρω απο τους σταθμούς αυτούς αναπτύσσονται συνήθως βιομηχανικές περιοχές με μεγάλη οικονομική σημασία. Ακόμη μεγαλύτερα οφέλη θα είχαμε αν βρισκόταν κάποιες ενεργειακές πηγές και στο δικό μας υπέδαφος δηλαδή στον υποθαλάσσιο χώρο του Αιγαίου ή του Ιονίου. Και ίσως αυτά να συμβούν.

Ακόμη όμως και αν συμβούν, ακόμη και αν έχουμε την τύχη που επι αιώνες μας προσφέρει την τελευταία στιγμή ο απο μηχανής Θεός, η ουσία είναι οτι εμείς είμαστε ανέτοιμοι να την αξιοποιήσουμε. Γιατί; Διότι δεν έχουμε εθνικούς στόχους και εθνική στρατηγική σε κανένα τομέα. Ακόμη βολοδέρνουμε και προβληματιζόμαστε για διάφορα θέματα που έχουν λυθεί προ πολλού σε ολόκληρο τόν κόσμο. Δεν έχουμε εθνική στρατηγική ούτε καν σε διπλωματικό επίπεδο. Δεν ξέρουμε, δεν έχουμε συμφωνήσει, δεν έχουμε αποφασίσει που θέλουμε να πάει η χώρα. Δεν ξέρουμε τι ζητάμε απο τους ξένους, ούτε τι επιδιώκουμε ώς έθνος. Ο μόνος εμφανής εθνικός στόχος είναι η διατηρηση της κατανάλωσης με δανεικά, ένας στόχος μοιραίος ο οποίος – ευτυχώς- δεν μπορεί να διατηρηθεί.

Η κρίση αυτή, η οποία θα φέρει πάρα πολλά δεινά ακόμη στην ελληνική κοινωνία, μπορεί να οδηγήσει σε θετικές αλλαγές.

Μέσα απο την κρίση μπορεί να ξεπηδήσουν νέες πολιτικές, νέα κόμματα, νέες νοοτροπίες. Και μπορεί μέσα απο τη φτώχεια και τη μιζέρια που φέρνει το τέλος της εποχής του παράλογου πλούτου, να προσδιορισθούν επιτέλους και κάποιοι σοβαροί εθνικοί στόχοι.

Για να συμβεί αυτό όμως, είναι απαραίτητο ο καθένας να ξεκαθαρίσει μέσα του τι πιστεύει, τι θέλει για τον εαυτό του και για τη χώρα, χωρίς κομματικές και ιδεολογικές ταμπέλες και παπαγαλίσματα. Και πρέπει αυτά που θα σκεφθεί και θα αποφασίσει, να τα δηλώσει δημοσίως, να τα διεκδικήσει και να πιέσει για να συμβούν. Δυστυχώς, μέχρι στιγμής, είμαστε χαμένοι στην κουβέντα και αντί για επιχειρήματα, προτάσεις και ιδέες, ασκούμε μόνο – όλοι μας – κριτική.

Ακολουθήστε το reporter.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο reporter.gr