Δυστυχώς το πράγμα χειροτερεύει αντί να βελτιώνεται και όλα δείχνουν οτι η Ευρώπη σκέφτεται πολύ σοβαρά πλέον το ενδεχόμενο «απομόνωσης» του ελληνικού προβλήματος και «θωράκισης» των υπολοίπων χωρών. Δυστυχώς, αυτό δεν είναι απλώς μια δημοσιογραφική εκτίμηση, αλλά έχει πάρει τη μορφή πληροφοριών που διακινούνται μεταξύ ευρωβουλευτών στις Βρυξέλες. Και είναι ασφαλώς το χειρότερο σενάριο που μπορεί να μας συμβεί διότι όταν λέμε απομόνωση, εννοούμε δραχμή. Βέβαια οι ευρωπαίοι λένε οτι έχουμε μια ευκαιρία τονίζοντας με έμφαση το «μία», πράγμα που σημαίνει οτι δεν θα έχουμε άλλη.
Ποιά είναι όμως η ευκαιρία; Να πάρουμε μέτρα που θα έπρεπε να έχουμε πάρει σταδιακά εδώ και τριάντα χρόνια; Πως είναι όλοι τόσο σίγουροι οτι το ελληνικό πολιτικό σύστημα και το ελληνικό δημόσιο δεν θέλουν να περάσουν τα μέτρα και να σωθούν; Μήπως τελικά το πολιτικό μας σύστημα και η δημόσια διοίκηση είναι απλώς «κουφάρια» απο τα οποία ζητούν οι ευρωπαίοι να τρέξουν ενα τελευταίο κατοστάρι αλλά αυτά δεν μπορούν να κινηθούν; Μήπως όπως λένε και στα χωριά, «όσο και να το βαράς και να το βρίζεις, δεν κουνιέται, είναι πεθαμένο»;
Πάρα πολύ πιθανό κατά τη γνώμη μου. Αυτό που αποδεικνύεται απο τη σημερινή κρίση είναι οτι η Ελλάδα «δεν μπορεί» να σωθεί και όχι οτι «δεν θέλει», όπως πολλοί ξένοι υποστηρίζουν. Δεν μπορεί με αυτό το πολιτικό σύστημα, με αυτή τη δημόσια διοίκηση, με αυτό το πλέγμα πολυνομίας και ανομίας, διαφθοράς, αναξιοκρατίας να προχωρήσει πιο πέρα. Χρειάζεται νέο αίμα, νεώτερους ανθρώπους που δεν έχουν συμμετάσχει ώς τώρα στη διαμόρφωση αυτού του «πειρατικού» συστήματος. Δυστυχώς η αλλαγή αυτή, η μετάβαση της εξουσίας στους νέους σε όλα τα επίπεδα, πολιτικό, οικονομικό, επιχειρηματικό, ακαδημαικό, παίρνει χρόνο. Το «σύστημα» ανθίσταται. Και η νέα γενιά θα κληθεί να φτιάξει το δικό της μέλλον, τη δική της Ελλάδα αφού όμως πρώτα η υπάρχουσα καταρρεύσει τελείως.
Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο reporter.gr