Η κυβέρνηση δεν θεωρείται αξιόπιστη ούτε απο τους ίδιους τους υπουργούς που συμμετέχουν σε αυτή. Δεν θεωρείται αξιόπιστη ούτε απο τις αγορές, ούτε πλέον απο την τρόικα η οποία ενώ στην αρχή την υποστήριζε, κατάλαβε πλέον οτι δεν μπορεί να εφαρμόσει αυτά που έχει υποσχεθεί στην ΕΕ και στο ΔΝΤ. Και το κυριότερο, δεν θεωρείται αξιόπιστη απο την πλειοψηφία των Ελλήνων όπως φαίνεται στις δημοσκοπήσεις.
Οι αριθμοί εξάλλου επιβεβαιώνουν την αποτυχία του οικονομικού προγράμματος. Το έλλειμμα παραμένει πάνω απο το 10% του ΑΕΠ, το χρέος αυξάνεται ραγδαία, οι μεταρρυθμίσεις δεν εγκρίνονται απο την κοινοβουλευτική Ομάδα του ΠΑΣΟΚ, οι υπουργοί ανοικτά αμφισβητούν τον κ. Παπακωσνταντίνου, οι κυβερνητικοί βουλευτές επιπόλαια συζητούν στις τηλεοράσεις περί διαφόρων δικής τους εμπνεύσεως λύσεων και ούτε ο ίδιος ο κ. Παπανδρέου δεν μπορεί να τους συγκρατήσει. Με λίγα λόγια «το πράγμα πλέον δεν μαζεύεται».
Που πάμε λοιπόν απο εδώ και πέρα; Τα σενάρια είναι πολλά. Κανένα δεν είναι ευχάριστο.
Είτε η κυβέρνηση θα συνεχίσει να βολοδέρνει προσπαθώντας να πείσει τους υπουργούς της να δεχθούν περικοπές των δαπανών στα υπουργεία τους, μέχρι να βρεθούν κάποιοι να καταψηφίσουν το πρώτο νομοσχέδιο και να πέσει η κυβέρνηση, είτε ο κ. Παπανδρέου θα πραγματοποιήσει έναν ανασχηματισμό με την προσδοκία να ικανοποιήσει το αίσθημα των στελεχών του ΠΑΣΟΚ και να επιχειρήσει να περάσει ξανά τις μεταρρυθμίσεις αλλά με πολύ αφίβολο αποτέλεσμα, είτε ο πρωθυπουργός θα βρεί ο ίδιος έναν τρόπο να πάει σε εκλογές – πράγμα μάλλον απίθανο.
Όποιο απο τα τρία σενάρια και να υπερισχύσει, η χώρα θα μπεί σε επικίνδυνη πολιτική αστάθεια. Η εμπιστοσύνη των ξένων θα εξανεμιστεί και η κατάσταση στην οικονομία θα ξεφύγει ακόμη περισσότερο.
Γιατί φθάσαμε λοιπόν μέχρι εδώ και τι μπορεί να γίνει; Φθάσαμε μέχρι εδώ γιατί η κυβέρνηση δεν τόλμησε να αγγίξει το πρόβλημα απο την αρχή, δηλαδή να περιορίσει τις δαπάνες του δημοσίου. Επεχείρησε ο κ. Παπακωνσταντίνου να μεταφέρει το βάρος του προβλήματος στον ιδιωτικό τομέα αυξάνοντας τους φόρους και στοχοποιώντας το εισόδημα και τις περιουσίες. Το μόνο που κατάφερε ήταν να προκαλέσει μια άνευ προηγουμένου ύφεση, να κλείσουν δεκάδες χιλιάδες επιχειρήσεις και να χάσουν τη δουλειά τους περισσότεροι απο 200.000 εργαζόμενοι του ιδιωτικού τομέα σε έναν χρόνο. Το δημόσιο παρέμεινε υπερτροφικό και σπάταλο.
Τι μπορεί να γίνει απο εδώ και πέρα; Η λύση είναι μία: να καταφέρει ο Πρωθυπουργός να ελέγξει το υπουργικό συμβούλιο και τους βουλετές του και να περάσει τις μεταρρυθμίσεις που θα περιορίζουν το κόστος του δημοσίου.
Πόσες πιθανότητες έχει να γίνει αυτό; Κρίνοντας απο την αναβολή της ανακοίνωσης του μεσοπρόθεσμου προγράμματος λόγω των διαφωνιών των υπουργών και απο τις εξαγγελίες για πώληση μειοψηφικών πακέτων μετοχών στις επιχειρήσεις του δημοσίου, δεν μπορώ να είμαι καθόλου αισιόδοξος. Για να μην πώ όμως οτι δεν υπάρχει καμία πιθανότητα, ας πώ οτι οι πιθανότητες είναι ελάχιστες. Δυστυχώς, το πιθανότερο είναι οτι η ευκαιρία χάθηκε και οι θυσίες πήγανε χαμένες.
Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο reporter.gr