Η ΕΕ δεν έχει αντιμετωπίσει με θάρρος και ρεαλισμό το πρόβλημα. Θεωρεί οτι μπορεί με την εφαρμογή των μέτρων λιτότητας να αντιμετωπίσει την μεγαλύτερη οικονομική κρίση της ευρωζώνης μια κρίση που θέτει σε κίνδυνο τις ευρωπαικές οικονομίες αλλά και την ύπαρξη της ΕΕ ώς ενιαίας οικονομικής δύναμης.

Όμως μέσα στους επόμενους μήνες, μπορεί να βιώσουμε ακόμη και τη διάλυση της ΕΕ αν δεν ληφθούν τα σωστά μέτρα. Και τα σωστά μέτρα, τα μόνα που μπορούν να αντιμετωπίσουν την επερχόμενη ευρωπαική κατάρρευση είναι ένα σχέδιο χρηματοδότησης στα πρότυπα του σχεδίου Μάρσαλ, ένα «Ευρωπαικό Σχέδιο Μάρσαλ» συνολικής αξίας περίπου δυο τρισεκατομμυρίων ευρώ.

Το σχέδιο αυτό που θα αποσκοπεί στην χρηματοδότηση των αδύναμων οικονομιών της Ευρωζώνης θα πρέπει να στηριχθεί στο τύπωμα χρήματος παράλληλα φυσικά με την υποχρεωτική εφαρμογή όλων των μεταρρυθμίσεων που απαιτούνται σε κάθε ευρωπαική χώρα ώστε η ΕΕ να αποτελέσει ενα ενιαίο, ανταγωνιστικό οικονομικό περιβάλλον με προοπτικές ανάπτυξης. Η έκδοση ευρωομολόγου είναι το πρώτο βήμα για την υλοποίηση αυτού του σχεδίου, το τύπωμα χρήματος απο την Ευρωπαική Κεντρική Τράπεζα είναι αναγκαίο συστατικό του, η ενίσχυση της ευρωπαικής κεντρικής εξουσίας στη διαμόρφωση των εθνικών προυπολογισμών είναι εκ των ούκ άνευ, το ίδιο και η διαμόρφωση ενιαίας ή τουλάχιστον συγκλίνουσας φορολογικής πολιτικής .

Πληθωρσιμός και υποτίμηση του Ευρώ

Φυσικά όλα αυτά θα σημάνουν την υποτίμηση του ευρώ το οποίο θα έρθει σε ισοτιμία 1 προς 1 με το δολάριο και την ύπαρξη ενός πληθωρισμού της τάξης του 5% περίπου. Μόνο υπο αυτές τις συνθήκες η ΕΕ μπορεί να διασωθεί και να αναπτυχθεί.  Και το κόστος αυτό, δηλαδή η υποτίμηση του ευρώ και η αύξηση του πληθωρισμού δεν είναι σημαντικό. Αντίθετα, είναι πολύ μικρό σε σχέση με το όφελος, το οποίο είναι η κάθετη αύξηση της ερωπαικής ανταγωνιστικότητας, η αύξηση του ρυθμού ανάπτυξης των ευρωπαικών οικονομιών, η διατήρηση της ευρωπαικής συνοχής και η πραγματική σύγκλιση των ευρωπαικών οικονομιών.

Εξάλλου, τα όρια για το  δημοσιονομικό έλλειμμα και το χρέος που έχει θέσει η Συνθήκη του Μάαστριχτ, έχουν εκ των πραγμάτων ξεπεραστεί και τελικά είναι αυτά που δημιουργούν το πρόβλημα στην Ευρωζώνη. Είναι όρια ανελαστικά και επικίνδυνα διότι εκθέτουν την ΕΕ στις αγορές και στα κερδοσκοπικά παιχνίδια.  Τι σημασία έχει αν το έλλειμμα θα είναι 3% του ΑΕΠ ή 5% του ΑΕΠ, ανάλογα με τις εποχές και τις συνθήκες της διεθνούς οικονομίας; Αν οι συνθήκες επιβάλουν έλλειμμα 5% και εμείς προσπαθούμε ανεπιτυχώς να βρεθούμε στο 3%, οι κερδοσκόποι έχουν κάθε λόγο, κίνητρο και άλλοθι να επιτίθενται στα ομόλογα της Ευρωζώνης. Αν ο στόχος όμως προσαρμοστεί στις πραγματικές συνθήκες, αν γίνει πιο ρεαλιστικός και οριστεί στο 5% ή στο 6%, αυτομάτως η πιέση απο τις αγορές μειώνεται.

Ας δούμε το παράδειγμα της Μεγάλης Βρετανίας. Πρόκειται για μια οικονομία που αντιμετωπίζει προβλήματα ανάλογα με αυτά του ευρωπαικού Νότου. Όμως η αξιολόγηση της απο τις διεθνείς εταιρίες ελεγκτών και αξιολογητών, είναι πολύ υψηλότερη απο την αντίστοιχη των χωρών του Νότου. Γιατί; Διότι διαθέτει δικό της νόμισμα συνεπώς είναι εξασφαλισμένη η πληρωμή των ομολόγων της στη λήξη τους και των τόκων το ίδιο.  Η Ευρώπη έχει χάσει αυτό το πλεονέκτημα.  Καμμία χώρα δεν διαθέτει δικό της νόμισμα και η ΕΚΤ δεν μπορεί χωρίς τη σύμφωνη γνώμη των 16 ηγετών της ΕΕ να τυπώσει χρήμα. Κατά συνέπεια, θεωρητικά όλες οι χώρες της Ευρωζώνης έχουν αυξημένο κίνδυνο πτώχευσης κάποια στιγμή. Δεδομένου μάλιστα οτι ακόμη και οι ισχυρότερες ευρωπαικές οικονομίες διαθέτουν στα χαρτοφυλάκια τους τεράστια ποσά δανείων προς τις λιγότερο ισχυρές ευρωπαικές οικονομίες, δημιουργείται ο κίνδυνος πτωχεύσεων με μορφή ντόμινο. Και αυτός ο κίνδυνος είναι ορατός και σήμερα και μάλιστα πολύ κοντινός.

Ήδη η Ελλάδα και η Ιρλανδία έχουν προσφύγει στο Μηχανισμό Στήριξης. Η Πορτογαλία θα ακολουθήσει εντός των επόμενων εβδομάδων και έπεται η Ισπανία η οποία εκτός των δικών της προβλημάτων έχει δανείσει πολλά στην  Πορτογαλία. Η Ιταλία πήρε μια ψυχρολουσία όταν βγήκε στις αγορές να δανειστεί την προηγούμενη εβδομάδα και η πανίσχυρη Γερμανία θα δεί σύντομα τα spreads των δικών της ομολόγων να αυξάνονται λόγω των δανείων που έχει δώσει στις πιο αδύναμες χώρες.

Η κατάσταση αυτή δεν αντιμετωπίζεται ούτε με λιτότητα ούτε με εμμονή στη Συνθήκη του Μάαστριχτ όπως επιμένουν οι Γερμανοί.

Τόσο ο Πρόεδρος της ΕΚΤ όσο και τα στελέχη της Ευρωπαικής Επιτροπής έχουν κρούσει των κώδωνα του κινδύνου και θεωρούν οτι η Ευρωζώνη κινδυνεύει με διάλυση. Οι Γερμανοί αντιδρούν ακόμη, αλλά οι αντιδράσεις τους θα καμφθούν οταν διαπιστώσουν οτι η κρίση χτπάει άμεσα και τη δική τους οικονομία. Κια αυτό θα συμβεί τους επόεμνους μήνες αμέσως μετά την προσφυγή της Πορτογαλίας στο Μηχανισμό Στήριξης.

Τις επόμενες εβδομάδες, όταν οι τραπεζίτες γυρίσουν απο τις πίστες του σκί,  η πίεση στα ευρωπαικά ομόλογα θα εκδηλωθεί ξανά. Είναι το “project της χρονιάς” για κάθε κερδοσκόπο να γκρεμίσει τα ευρωπαικά ομόλογα και οι ευρωπαίοι ηγέτες δεν μπορούν να κάνουν τίποτα για να τους αντιμετωπίσουν αν δεν αλλάξουν ριζικά πολιτική.

Και θα το κάνουν, εκτός αν η Γερμανία αποφασίσει να φύγει απο την Ευρωζώνη. Αυτό θα κλυδωνίσει ισχυρά τις υπόλοιπες χώρες, αλλά τελικά θα είναι μοιραίο και για τη Γερμανια η οποία είναι πολύ μικρή για να σταθεί στον διεθνή ανταγωνισμό απέναντι στις ΗΠΑ, την Κίνα, τη Ρωσία, τη Βραζιλία, την Ινδία και τελικά την ίδια την υπόλοιπη Ευρώπη.  Οι πιθανότητες να συμβεί κάτι τέτοιο είναι πολύ μικρές, αλλά υπάρχουν. Μεγαλύτερες πιθανότητες όμως,  σχεδόν μέχρι βαθμού βεβαιότητας, έχει η αλλαγή πολιτικής στην Ευρωζώνη εντός των επόμενων μηνών.

Ακολουθήστε το reporter.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο reporter.gr