Ακολουθήστε το reporter.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο reporter.gr
Δυστυχώς το πράγμα έχει οδηγηθεί σε αδιέξοδο. Ολοι- ακόμη και οι σκληροί της τρόικας- αναγνωρίζουν ότι δεν μπορούμε να αυξήσουμε άλλο τους φόρους, οι περισσότεροι δε πιστεύουν ότι πρέπει να τους μειώσουμε για να μην πνίξουμε ακόμη και τις υγιείς επιχειρήσεις.
Ο κ. Παπακωνσταντίνου θέτει το ζήτημα σωστά: ότι δηλαδή για να μειωθεί το έλλειμμα πρέπει να αυξηθούν τα έσοδα και να μειωθούν τα έξοδα. Τα έξοδα μειώθηκαν σημαντικά, αλλά δεν αρκεί.
Τα έσοδα δεν αυξήθηκαν και δεν θα αυξηθούν αφενός μεν διότι δεν λειτουργούν οι μηχανισμοί είσπραξης, αφετέρου δε διότι δεν υπάρχουν κέρδη για να φορολογηθούν. Αυτό είναι και το αδιέξοδο. Οτι το μόνο που μένει στην κυβέρνηση είναι να μειώσει ακόμη περισσότερο τις δαπάνες του Δημοσίου, δηλαδή να αφαιρέσει και άλλο εισόδημα από την οικονομία και την κατανάλωση και αυτό βαθαίνει άμεσα και πολύ την ύφεση.
Αλλος τρόπος δεν υπάρχει εκτός από την αναδιάρθρωση του χρέους, το σβήσιμο μέρους του και την επιμήκυνση της αποπληρωμής των δόσεων. Αν αυτά δεν γίνουν θα έχουμε την άνοιξη σοβαρό πολιτικό πρόβλημα, θα οδηγηθούμε σε εκλογές και μετά στο χάος διότι ουδείς θα σχηματίζει κυβέρνηση. Ακόμη όμως και αν κάποιος κατάφερνε να σχηματίσει κυβέρνηση, το ζήτημα είναι πώς θα εφαρμόσει τους νόμους σε μια κοινωνία που αρνείται να τους δεχθεί.
Και εδώ μπαίνει το ζήτημα της επικοινωνιακής πολιτικής της κυβέρνησης, η οποία έχει δαιμονοποιήσει την αναδιάρθρωση, αλλά και της αξιωματικής αντιπολίτευσης που έχει σηκώσει την παντιέρα της αντιμνημονιακής πολιτικής. Η μεν κυβέρνηση πρέπει να ρίξει νερό στο κρασί της για την αναδιάρθρωση και να δει τα σημαντικά οφέλη της και να σταματήσει να παριστάνει τον «σωτήρα» μιας οικονομίας που δεν μπορεί να σωθεί. Και από την άλλη μεριά, η ΝΔ πρέπει να στηρίξει την πολιτική που ακολουθείται. Ποια άλλη πολιτική προτείνει ο κ. Σαμαράς; Καμία.
Αν η ΝΔ δεν καταλάβει ότι οφείλει να στηρίξει την πολιτική αυτή που είναι η μόνη που μας επιτρέπουν οι πιστωτές να ακολουθήσουμε, τα σκληρά μέτρα δεν μπορούν να εφαρμοστούν και η οικονομία δεν θα βγει ποτέ από το τέλμα. Εκτός αν εγκαταλείψει την Ευρώπη, το διεθνές τραπεζικό σύστημα και τον δυτικό κόσμο και πορευτεί αυτόνομα με δικό της νόμισμα ως μια νέα Λιβύη ή μια νέα Κούβα.