Αν ο χρόνος «είναι μέρος της στρατηγικής» του Αλέξη Τσίπρα, ο οποίος δήλωσε σε όλες τις κλίμακες στη συνέντευξή Τύπου στη ΔΕΘ ότι επείγεται να κλείσει την τρίτη αξιολόγηση, τότε μάλλον τον υπολογίζει με δική του μονάδα μέτρησης.

Καθένας ό,τι έχει δίνει. Από την άποψη αυτή ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας προσδιορίζοντας τους στόχους που πρέπει να επιδιώκει ένας νέος της χώρας στα χρόνια μας, έταξε εξετάσεις το 2018 για την εισαγωγή στο Δημόσιο, ώστε όπως υποστήριξε να αναχαιτιστεί και η μαζική φυγή νέων επιστημόνων στο εξωτερικό, το απλοελληνικό brain drain.

Αυτό που στην αρχή ήταν υπόρρητο, ήρθε εκκωφαντικά στο προσκήνιο.  Ανήκουν στην ίδια πολιτική και ιστορική εξίσωση ο ναζισμός και ο κομμουνισμός; Για κάποιους που θέλουν να ξεπλύνουν το παρελθόν τους, το δίλημμα δεν υφίσταται καν.

Έχουμε δει πολλές φορές στο παρελθόν το ίδιο έργο με τις πυρκαγιές που κατακαίουν τη χώρα κι αφήνουν πίσω τους στάχτες κι αποκαΐδια.

Η συνοχή και η διάρκεια ενός συστήματος εξουσίας βρίσκεται σε συνάρτηση με την ισχύ των ζωτικών ψευδαισθήσεων που προβάλλει.

Είναι παράξενο πως χαμηλώνουν κάθε τόσο όλα τα μεγέθη γύρω μας. Πως μαραίνονται οι προσδοκίες κι αποθαρρύνονται οι διαθέσεις μέσα σε μια ατμόσφαιρα βαρειάς κι αμετακίνητης αγωνίας για τα επερχόμενα. Λες κι αυτή η χώρα υπήρξε κάποτε μόνο στη φαντασία μας.

Πόσοι κορυφαίοι, πλην όμως, ατάλαντοι και εύκαμπτοι δικαστές τις τελευταίες δεκαετίες ανασύρθηκαν από τα βάθη της επετηρίδας για να στηρίξουν με το αζημίωτο κομματικές σκοπιμότητες εις βάρος πολιτικών αντιπάλων;