Από την άποψη αυτή, για μας τελειώσαν τα ψέμματα…Είμαστε τώρα υποχρεωμένοι να κάνουμε τις αναγκαίες ρεαλιστικές προσαρμογές- και η μεγάλη πλειοψηφία πολιτών και επιχειρήσεων πράγματι, αυτό ακριβώς κάνει, μετά την οριστική κατάρρευση του παρασιτικού και κρατικοδίαιτου καπιταλιστικού προτύπου που έφερε τη χώρα ως εδώ.

Η μόνη που αδυνατεί να παρακολουθήσει-ούτε καν ασθμαίνοντας- τις καταιγιστικές εξελίξεις, είναι η πολιτική αφρόκρεμα της χώρας που συνεχίζει να ζει σε ένα δικό της, ιδιωτικό σύμπαν, έρμαιο ενός πολιτικού αταβισμού που αναπαράγεται στο διηνεκές από έλλειψη ταλέντου και βαθύτερης αντίληψης του κόσμου.

Αυτά δυστυχώς δεν αποκτιούνται αν ξημεροβραδιάζεσαι στα κανάλια και στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης αυτοθαυμάζοντας το αμελητέο σου μέγεθος...

Μαθημένοι να εξαργυρώνουν στο προσωπικό τους ταμείο τη γόνιμη βλακεία του πλήθους, πολλοί εκπρόσωποι της πολιτικής ελίτ, δυσκολεύονται τώρα να επινοήσουν έναν εγερτήριο μύθο που θα γοητεύσει και θα συναρπάσει εκ νέου την πόλη.

Έτσι κι αλλοιώς, είναι μάταιο να περιμένεις εθνικό σχέδιο από ανθρώπους που τα ρούχα τους καπνίζουν συναλλαγή.

Μοιραία, επιστρατεύουνε τη γλώσσα των δανειστών. Η στερνή καταφυγή του υποταγμένου, όταν όλα γκρεμίζονται γύρω του, είναι να ενδυθεί το ετερόφωτο κύρος των προστατών του…

Ακούς πως αγορεύουν στο κενό, πως τρέχει η γλώσσα τους πριν από το μυαλό τους δίνοντας την παραμικρή τους ικμάδα για να πλουτίσουν την προσωπική τους βιογραφία με ξένα επιχειρήματα, και διακρίνεις τότε επί της κεφαλής τους το μηδέν που γίνεται φωτοστέφανο.

Στα χείλη τους, οι λέξεις «πατρίδα», «κοινωνία», «μέλλον», «δικαιώματα», «νέα γενιά», «προσδοκίες», κυλιούνται στη λάσπη-κομματιάζονται σφαδάζοντας σαν από σκληρό αντιαθλητικό «τάκλιν», κάτω από τις αγοραίες ερπύστριες της πολιτικής που τους υποδεικνύουν να εφαρμόζουν και η οποία δεν μας περιλαμβάνει στις προτεραιότητές της. 

Αυτή η ακαδημία των γιαχνί σοφών, αντιμάχονται ετοιμοπόλεμοι από το πρωί ως το βράδυ σε συνθήκες ανυπόφορης ασυναρτησίας και θορύβων, με ετοιματζίδικα επιχειρήματα, σαν αδρανή και μεταχειρισμένα υλικά που δεν αξίζουν δεύτερο βλέμμα.

Κανείς δεν καταλαβαίνει τι λένε, παράγουν κόπωση, διχασμό και αποστροφή, εκτοξεύουν καταπάνω στον πολιτικό αντίπαλο βαρειές, αλλά ανυπόστατες συχνά κατηγορίες και στο μεσοδιάστημα, επειδή είναι ανίκανοι να δεχθούν ότι τα «πρόκοψαν», κατηγορούν και το εύπιστο εκλογικό σώμα για τις κατά καιρούς επιλογές του…

Δεν είναι καθόλου τυχαίο- κι ας καμώνονται ορισμένα κομματικά επιτελεία που βυθίζονται αυτάρεσκα στις πλάνες δημοσκοπικές διαφορές ότι δεν το βλέπουν- ότι ο κόσμος γυρίζει σε όλους την πλάτη. Τους αγνοεί επιδεικτικά, διότι δεν καλυτερεύει τη ζωή κανενός για παράδειγμα, ο θλιβερός και χυδαίος σκυλοκαβγάς του Γεωργιάδη με τον Πολάκη, ή το χαμηλής ποιότητας θέαμα που παράγουν στη Βουλή οι αναμετρήσεις Τσίπρα- Μητσοτάκη.

Οι άνθρωποι δεν έχουν εθνικό σχέδιο για να φύγει η χώρα από την κρίση, γιατί αυτό που τους ενδιαφέρει είναι να βγαίνει το κομματικό μεροκάματο και να είναι ταϊσμένη η κομματική πελατεία.

Την κόπωση των υπόλοιπων διαχειρίζονται με ευτελή και κουτοπόνηρα επιχειρήματα εδώ και 8 χρόνια, ότι, «όπου να΄ ναι βγαίνουμε στο ξέφωτο», «διανύουμε τα τελευταία μέτρα», «είμαστε στην τελευταία κλειστή στροφή», και «φάγαμε τον γάϊδαρο», λες και απευθύνονται σε νήπια που θέλουν παραμύθιασμα για να μην γκρινιάζουν.    

Σαρώνουν το κοινωνικό υπέδαφος στο μεταξύ, ύπουλοι κραδασμοί. Σε ατμόσφαιρα κοινωνικής ερημίας, η διάχυτη δυσαρέσκεια δείχνει ότι δεν έχει τρόπο να εκφραστεί.  

Κι όταν κάποιος πάψει πλέον να ελπίζει, δεν θα χαλαλίσει απλώς μια βρισιά γι΄ αυτόν τον κόσμο, όπως θα έλεγε ο Άκης Πάνου. Είναι όμως ικανός να πιστέψει σε ο,τιδήποτε…

Ακολουθήστε το reporter.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο reporter.gr