Εκτός από το πρόβλημα που δημιουργήθηκε στην ΕΘΕΛ, ένα βήμα πριν από τη στάση πληρωμών βρίσκεται και ο ΟΣΕ, ο οποίος ανακοίνωσε ότι μεταθέτει την ημερομηνία καταβολής του φετινού επιδόματος αδείας από την 1η στις 16 Ιουλίου. Το ελληνικό κράτος δεν κατάφερε να εξασφαλίσει επαρκή δάνεια με ικανοποιητικό επιτόκιο για την ένεση ρευστότητας που έχουν ανάγκη τα ταμεία του οργανισμού. Έτσι, τίθεται εσπευσμένα σε εφαρμογή πρόγραμμα περικοπών δαπανών, με την κατάργηση ή τον περιορισμό ζημιογόνων δρομολογίων (κυρίως στη Βόρεια Ελλάδα), έστω και αν ακόμη δεν έχει ολοκληρωθεί η σύνταξη του σχεδίου αναδιάρθρωσης που όφειλε να παρουσιάσει εντός του πρώτου εξαμήνου του έτους το Υπουργείο Υποδομών. Εξίσου αποκαρδιωτική είναι η κατάσταση που επικρατεί και στην ΕΑΒ, μία μόνιμα προβληματική ΔΕΚΟ.

Μπροστά στο αδιέξοδο που δημιουργείται το οικονομικό επιτελείο της κυβέρνησης καλείται να επιλέξει μεταξύ δύο επαχθών λύσεων: ή να αυξήσει τις πιστώσεις από τον προϋπολογισμό στις ελλειμματικές ΔΕΚΟ, κάτι που θα έχει ως συνέπεια τον εκτροχιασμό των δαπανών (σημειώνεται ότι και τα ασφαλιστικά ταμεία θα υπερβούν κατά πάσα πιθανότητα τις προϋπολογισμένες δαπάνες τους), ή να προχωρήσει σε δανεισμό με τους δυσμενείς όρους που προβλέπονται για εν δυνάμει αφερέγγυους οφειλέτες. Μιλώντας χθες στο MEGA για το θέμα, ο υπουργός οικονομικών, Γ. Παπακωνσταντίνου, έστειλε αυστηρό μήνυμα στις διοικήσεις των ελλειμματικών ΔΕΚΟ, λέγοντας ότι το δημόσιο δεν είναι διατεθειμένο να εγγυάται επ' άπειρον για τα χρέη τους και ότι θα πρέπει επιτέλους τα έσοδα των οργανισμών συγκοινωνιών να καλύπτουν τουλάχιστον τις λειτουργικές τους δαπάνες.

Πώς μπορεί να γίνει αυτό; προφανώς ο υπουργός έδωσε και επισήμως σήμα για κατάργηση δρομολογίων, απομάκρυνση πλεονασματικού προσωπικού και αύξηση εισιτηρίων, κινήσεις που αναμφίβολα θα προκαλέσουν αντιδράσεις. Ωστόσο, υπό τις παρούσες συνθήκες, δεν υπάρχει άλλη επιλογή, έως ότου οριστικοποιηθούν τα πλήρη σχέδια αναδιάρθρωσης των οργανισμών αυτών, με πρώτη προτεραιότητα βέβαια τον μεγάλο ασθενή του δημοσίου, τον ΟΣΕ. Εξάλλου, μετά το θέμα που δημιουργήθηκε στην ΕΘΕΛ, ακόμη και όσοι αμφέβαλλαν, θα πρέπει να έχουν πειστεί πλέον ότι και το δημόσιο λειτουργεί με τη “μηχανική υποστήριξη” των κεφαλαίων του ΔΝΤ και της Ε.Ε και, ως εκ τούτου, δεν είναι σε θέση να αγνοεί τις προβλέψεις του Μνημονίου για αναδιαρθρώσεις.