Συγκεκριμένα, επισημαίνει: "Η επανάληψη των διαπραγματεύσεων μεταξύ της ελληνικής κυβέρνησης και ιδιωτικών τραπεζών, οι οποίες θα έπρεπε να έχουν διευθετηθεί τον περασμένο Οκτώβριο, συγκλόνισε τις αγορές την περασμένη εβδομάδα. Αναμένω ότι οι δύο πλευρές τελικά θα καταλήξουν σε συμφωνία.

Παρ' όλα αυτά, θεωρώ ότι είναι ανησυχητικό το γεγονός ότι ένα πρόβλημα που ξεκίνησε με την ελληνική κρίση χρέους, η οποία είναι ασήμαντη για την ευρύτερη οικονομία, πλέον έχει εξελιχθεί και είναι έτοιμο να προκαλέσει σοβαρό σοκ στην παγκόσμια οικονομία.

Έχει ζητηθεί σε χώρες σε ολόκληρη την ευρωζώνη, για να μην αναφέρω την Ιαπωνία, τις ΗΠΑ και το Ηνωμένο Βασίλειο, να αλλάξουν δραστικά την προσέγγισή τους για τις δημοσιονομικές τους υποθέσεις, καθώς φοβούνται ότι θα γίνουν μια άλλη Ελλάδα".

Ο ίδιος εξηγεί ότι τα προβλήματα στην Ελλάδα πηγάζουν από τη δημοσιονομική ασωτία, την έλλειψη εγχώριας αποταμίευσης και από τον ανέντιμο τρόπο υποβολής των στοιχείων από την ελληνική κυβέρνηση. Οι υπόλοιπες χώρες που υποφέρουν από την ύφεση τώρα εσφαλμένα εφαρμόζουν παρόμοια μέτρα λιτότητας, προκειμένου να αποφύγουν τη μοίρα της Ελλάδας.

Δυστυχώς, όμως, οι αξιωματούχοι που χαράζουν την πολιτική πιστεύουν ότι όλα τα δημοσιονομικά προβλήματα είναι τα ίδια και αυτό φαίνεται από τις λύσεις που προτείνουν!

Η μεταχείριση άλλων χωρών όπως η Ελλάδα, ακόμη κι αν τα δημοσιονομικά τους ελλείμματα έχουν εντελώς διαφορετικές αιτίες, θα προκαλέσει βίαιη στρέβλωση στις οικονομίες τους, εκτιμά ο Richard Koo.

Ο οικονομολόγος της Nomura χαρακτηρίζει την ευρωζώνη οδηγό που πραγματοποιεί έναν τεράστιο ελιγμό για να αποφύγει κάποιο μικρό εμπόδιο, κι οδηγεί τελικά το αυτοκίνητο σε τοίχο!

Η πρόβλεψή του είναι ότι η πολιτική θα παραμείνει υπό την επήρεια του «ξορκιού» της Ελλάδας έως ότου οι ηγέτες της ευρωζώνης γενικότερα και η Γερμανία ειδικότερα συνειδητοποιήσουν ότι υπάρχουν και καλά και κακά δημοσιονομικά ελλείμματα.

Καταλήγοντας, ο Richard Koo προβλέπει ότι όταν οι ιστορικοί του μέλλοντος γράψουν γι' αυτήν την εποχή θα πουν ότι οι κυβερνήσεις προέβησαν σε εφαρμογή εσφαλμένων πολιτικών, συνθλίβοντας τις οικονομίες τους υπό τον φόβο μήπως ακολουθήσουν τα βήματα της Ελλάδας, ενώ στην πραγματικότητα οι συνθήκες γι' αυτές τις χώρες ήταν τελείως διαφορετικές από ό,τι στην Ελλάδα. Προτρέπει τους policymakers να απελευθερωθούν από την επίδραση που έχει επιβάλει το ελληνικό ξόρκι.