Για να ηγηθείτε, θα πρέπει να θυσιάσετε κάποιους προσωπικούς σας στόχους προς όφελος των άλλων. Θα πρέπει να εγκαταλείψετε την άνεσή σας και να κάνετε πράγματα που δεν είχατε ξανακάνει ποτέ. Θα πρέπει να συνεχίσετε να μαθαίνετε και να αναπτύσσεστε  -ακόμα και όταν δεν έχετε καμία διάθεση γι’ αυτό. Θα πρέπει διαρκώς να βάζετε τους άλλους πριν από τον εαυτό σας. Έτσι μόνο έρχεται ο σεβασμός και όχι αυτόματα με το αξίωμα.

Κανείς δεν γεννιέται μισώντας ένα άλλο άτομο, λόγω του χρώματος του δέρματός του, ή της καταγωγής του, ή της θρησκείας του. Οι άνθρωποι μαθαίνουν να μισούν και αν μπορούν να μάθουν να μισούν, μπορούν να μάθουν και ν’ αγαπούν.

Ο τραπεζικός κλάδος, ακολουθεί μοιραία και νομοτελειακά, τους κύκλους της οικονομίας. Ξεκινάει... ενάρετα, στηρίζει την οικονομία και τις επιχειρήσεις, αναπτύσσεται, γιγαντώνεται αλλά σταδιακά επέρχεται ο κορεσμός και ο εκφυλισμός του αρχικά... ενάρετου ρόλου. Αυτό έχει λάβει χώρα και στην Ελλάδα τις τελευταίες δεκαετίες.

Κοινή εθνική θέση όλων των δημοκρατικών κομμάτων για τον επαχθή δανεισμό της χώρας προτείνει ο Σταύρος Θεοδωράκης, αναγνωρίζοντας πάντως με μετριοπάθεια, ότι ακόμα και αν το χρέος ρυθμιστεί δεν θα επηρεάσει δραματικά  την καθημερινή Οικονομία η οποία, όπως παρατηρεί, παραμένει «ο μεγάλος ασθενής».