Κανείς δεν μπορεί να αμφισβητήσει τους λόγους που οδηγούν μια επιχείρηση εν μέσω οικονομικής κρίσης να μειώσει το προσωπικό της. Ωστόσο, πριν προχωρήσει σ αυτή την απόφαση θα πρέπει να λάβει σοβαρά υπόψη το πλήγμα που μπορεί να επιφέρει στην ποιότητα των παρεχομένων υπηρεσιών στον πελάτη και κατά συνέπεια στην εμπειρία του σε σχέση με το προϊόν η υπηρεσία.

Σε προηγούμενο άρθρο μου, με τίτλο στου «κουφού την πόρτα», είχα αναφερθεί στα νούμερα κατανάλωσης τσιγάρων παγκοσμίως και τα οποία προκαλούν την απορία των επιστημόνων ιατρών, των ανθρώπων που κατόρθωσαν να το κόψουν, των μη καπνιστών και αυτών που θρήνησαν συγγενείς τους από τα ολέθρια αποτελέσματα της αποδεδειγμένης πλέον κακής συνήθειας.

Τη χαρακτηριστική ρήση του Oscar Wilde "We are all in the gutter, but some of us looking at the stars" σκέφτηκα, προσπαθώντας να γράψω το άρθρο αυτό. Έχω την αίσθηση ότι σ' αυτή τη ρήση αποτυπώνεται η επιθυμία των περισσότερων επιχειρηματιών και όχι μόνο για καλύτερες μέρες. Ταυτόχρονα, μπορεί να παραπέμπει σε διαφορετικές ερμηνείες, ωστόσο, πιστεύω, υπό το σκοτάδι της οικονομικής κρίσης που για ορισμένους ανθρώπους από τη μια στιγμή στην άλλη άλλαξε τη ζωή τους ταιριάζει απόλυτα.

Όποιο έντυπο και να διαβάσεις, οποιοδήποτε οικονομικό ρεπορτάζ, ανάλυση, ακόμα και πρόβλεψη για ανάκαμψη της οικονομικής κατάστασης, είναι, από απογοητευτικό μέχρι απαισιόδοξο. Ωστόσο, πάντα υπάρχουν και οι αισιόδοξοι, οι οποίοι πιστεύουν ότι ανεξάρτητα το μέγεθος μιας κρίσης υπάρχει τρόπος για τους ψύχραιμους και διορατικούς marketers, να βγουν από αυτήν με την μικρότερη ζημία.

Θυμάμαι, πριν δέκα περίπου χρόνια, έναν φίλο μου έμπορο πολυτελών αυτοκινήτων να μου περιγράφει ένα περιστατικό, με ένα νέον άνδρα ο οποίος τον είχε επισκεφτεί και ήθελε να του αφήσει 100.000 Δρ, ως προκαταβολή για μια πανάκριβη BMW, αξίας τότε 18 εκατομμυρίων δρχ.

Σε ένα από τα συχνά επαγγελματικά ταξίδια που έκανα κάποτε, από την Νέα Υόρκη στη Βοστόνη, όταν έφτασα στα γραφεία της εταιρίας που είχα ραντεβού, είδα ένα από τα πολυσυζητημένα την εποχή εκείνη, καφέ Starbucks δίπλα από το κτήριο που στεγαζόταν η εταιρία που έπρεπε να επισκεφτώ. Έχοντας λίγο χρόνο στη διάθεση μου αποφάσισα να δοκιμάσω τον περίφημο σε γεύση καφέ, τον οποίο είχα ακούσει ότι είχε. Όταν μπήκα στο καφέ το πρώτο πράγμα που παρατήρησα ήταν η πελατεία, το φιλικό περιβάλλον και η προθυμία των υπαλλήλων να μ' εξυπηρετήσουν, γεγονός αξιοσημείωτο, γιατί πρωί- πρωί, οι άνθρωποι συνήθως δεν έχουν την καλύτερη διάθεση. Στα δέκα λεπτά που ξόδεψα στο χώρο, οι άνθρωποι του μπαρ με ενημέρωσαν για τις πιο δημοφιλείς γεύσεις καφέ και είχα την ευκαιρία να γνωρίσω τον υπεύθυνο του καταστήματος ο οποίος μάλιστα παρατήρησε ότι ήμουν νέος στη γειτονιά και με καλωσόρισε.

Οι φρούδες ελπίδες ορισμένων προϊόντων - υπηρεσιών στο σύγχρονο, μάρκετινγκ.Πρόσφατα, κάποιος συνάδελφος, μέσω του διαδικτύου έθεσε το ερώτημα: γιατί στα καταστήματα ένδυσης τα μεγάλα νούμερα - μεγέθη, συνήθως μένουν στοκ. Συμβαίνει γιατί οι υπέρβαροι δεν βρίσκουν το μέγεθος που φορούν; Οι απαντήσεις που έλαβε ποίκιλαν, μερικοί υποστήριξαν ότι δεν έβρισκαν το νούμερο τους, άλλοι πως δεν τους άρεσαν τα σχέδια και χρώματα, μέχρι έναν κύριο που απάντησε ως εξής: γιατί ζω με την ελπίδα ότι θα χάσω βάρος!!!