Χάνεται στα βάθη του χρόνου η ιστορία της γνωριμίας των ανθρώπων με το σφουγγάρι και την τέχνη της σπογγαλιείας. Από την εποχή του Ομήρου, στην Ιλιάδα και στην Οδύσσεια βρίσκουμε τις πρώτες αναφορές και πολύ αργότερα όπως μας αναφέρουν Ρωμαίοι και Βυζαντινοί συγγραφείς το σφουγγάρι το χρησιμοποιούσαν στη γραφή, στη ζωγραφική, στην ιατρική και φαρμακευτική. Από τους πρώτες αιώνες του χριστιανισμού, μας έρχεται στην μνήμη η τραγική σκηνή της Σταύρωσης,όταν ο Ρωμαίος στρατιώτης βρέχει με σφουγγάρι βουτηγμένο σε ξύδι και χολή τα χείλη του Χριστού.

Κόκκινη κλωστή δεμένη στην ανέμη τυλιγμένη… Είναι το βραχιολάκι που φοράμε στο χέρι κάθε 1η Μαρτίου ώστε να μη μας κάψει ο ήλιος. Κι ακόμα κι αν ξέρουμε πως οι ακτίνες του δεν είναι τόσο δυνατές ώστε να μας κάνουν ζημιά, κρατάμε τη συνήθεια κάθε χρόνο! Από πού όμως κρατά τη σκούφια του το συγκεκριμένο έθιμο; Ο Μάρτης ή Μαρτιά είναι ένα παμπάλαιο έθιμο, με βαλκανική διασπορά. Οι ρίζες του βρίσκονται στην Αρχαία Ελλάδα και συγκεκριμένα στα Ελευσίνια Μυστήρια, όπου οι μύστες έδεναν μια κλωστή, την Κρόκη, στο δεξί τους χέρι και το αριστερό τους πόδι, όπως παρατηρεί ο λαογράφος Νικόλαος Πολίτης.