Δύο από τις πλέον εμφατικές αποτυχίες στην σύγχρονη δημοσκοπική ιστορία αποτέλεσαν τα αποτελέσματα στις Αμερικανικές εκλογές (εκλογή Τράμπ) και στην ψήφο των Βρετανών αναφορικά με την παραμονή ή όχι της χώρας τους στην Ευρωπαϊκή Ένωση (επικράτηση του “Brexit”). Και στις δύο περιπτώσεις η συντριπτική πλειονότητα των μετρήσεων προέβλεπαν – έστω και οριακά– επικράτηση της Χίλαρι Κλίντον στην Αμερική αλλά και του “Bremain” στη Βρετανία#. Η ψήφος όμως εκείνων που τελικά πήγαν να ψηφίσουν έγραψε μια διαφορετική ιστορία την οποία και ζούμε μέχρι σήμερα.

Παραμονές της εμβληματικής για το ΠΑΣΟΚ επετείου της 3ης Σεπτέμβρη ο Κώστας Λαλιώτης με δημόσια ειδικού βάρους παρέμβασή του, ξεκαθαρίζει τη θέση του όσον αφορά τον «αθέατο» ρόλο του στο ΠΑΣΟΚ, αλλά και την προσπάθεια που του αποδίδεται ότι επιχειρεί να γεφυρώσει την απόσταση μεταξύ ΔΗ.ΣΥ και ΣΥΡΙΖΑ.

Οσο διαρκεί η συζήτηση και η αναζήτηση κάποιων για το μέλλον της Κεντροαριστεράς, μία πραγματικότητα φανερώνεται και είναι δύσκολο να την υπερβεί κάποιος: στον χώρο αυτό έχει κατορθώσει να επιβιώσει - έστω και απισχνασμένο - το ΠΑΣΟΚ, έχει δοκιμαστεί το Ποτάμι (που κοντεύει να γίνει μονοπρόσωπο) και περιφέρονται διάφοροι ανησυχούντες, πρόσωπα με προσφορά και παρελθόν που όμως αν μη τι άλλο, δεν μπορούν να πείσουν πολλούς για τις διαθέσεις και τις προθέσεις τους. Ζητούν όμως την διάλυση του ΠΑΣΟΚ για να γίνει «κάτι νέο». Υπάρχει μία προφανής παραδοξότητα σε αυτό.  

Παρέμβαση ειδικού βάρους έκανε πριν από λίγη ώρα ο Κώστας Λαλιώτης, ο οποίος με πυκνές επαφές που εμφανίζεται να έχει και με τις δύο πλευρές της εσωκομματικής κρίσης, επιχειρεί να αποτρέψει την διαφαινόμενη διάσπαση του ΠΑΣΟΚ, στο παρά πέντε της ανακοίνωσης νέου κόμματος από τον Γιώργο Παπανδρέου.